“ที่ฉันไม่ปริปาก ก็เพราะซีนเธียร์ ซิมเมอร์อยากพาคุณออกมาดูโลก แต่อย่าสร้างปัญหาก็แล้วกัน!”“หลังจากที่คุณเข้าไปในห้องโถงแล้วก็หาที่นั่งทานอาหารซะนะ ซีนเธียร์ ซิมเมอร์กับฉันคงจะมีคนเข้าหามากมาย เราคงไม่มีเวลาให้คุณหรอก!”“และโปรดรักษากริยาไว้สักหน่อย! ถ้าคุณกินเหมือนหมาล่าเนื้อ คุณจะถูกหัวเราะเยาะเอา!”“ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันคงอายแย่!”หลังจากได้ยินคำขู่แสนอวดดีของทามาราเอโบนี่ ฮาร์วีย์ก็กรีดยิ้มไม่เปิดปาก และมีสีหน้าเฉยเมยถ้าไม่ใช่เพราะซีนเธียร์ เขาคงไม่คิดจะมาที่นี่“อ้อ อีกอย่างหนึ่ง นายน้อยโฮลท์อาจจะอยู่ที่นี่ในไม่กี่นาทีนี้แล้ว”“คุณเห็นเขาเข้ามา โปรดรักษาระยะห่างจากซีนเธียร์เอาไว้ด้วย!”“เขาตกหลุมรักซีนเธียร์ตั้งแต่แรกเห็น นั่นเป็นเหตุผลว่าถ้าคุณเข้าใกล้ซีนเธียร์ ซิมเมอร์มากเกินไป เขาอาจจะคลุ้มคลั่งและตวาดใส่คุณเอาได้”“นายน้อยโฮลท์?” ฮาร์วีย์ถามโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็มองไปที่ซีนเธียร์ซีนเธียร์แลบลิ้นเล็ก ๆ น่ารักของเธอ จากนั้นเอ่ยเบา ๆ ว่า “พี่เขย อย่าโกรธฉันเลย นายน้อยคนนั้นชื่อไบรอัน โฮลท์เขามาจากตระกูลชั้นสูงในมอร์ดูเชียวนะ”“เขาบอกฉันว่าเขาตกหลุมรักฉันตั้งแต่แรกเห็น
ทั้งห้องโถงดูค่อนข้างหรูหราแต่ก็ดูทันสมัยไปพร้อม ๆ กัน นี่เป็นสถานที่โปรดสำหรับคนมีชื่อเสียงทั้งหลายจากมอร์ดูสำหรับการเข้าสังคมแต่ฮาร์วีย์ ยอร์กไม่สนใจคนเหล่านั้นเลย เมื่อเห็นคนดังที่เขาคุ้นหน้าเขาไม่แม้แต่จะเหลือบมองซ้ำเป็นครั้งที่สอง จากนั้นเขาก็คว้าจานของเขาและเริ่มกินฮาร์วีย์อดอาหารมาทั้งวัน ถือเป็นเรื่องดีที่มีอาหารมื้อใหญ่ที่นี่อยู่ดี นั่นจะช่วยประหยัดเวลาในการออกไปหาอาหารข้างนอกทานได้เยอะเลย"ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?"ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังเคี้ยวสเต็กสามชิ้นอยู่ น้ำเสียงแปลก ๆ ของใครบางคนก็ดังก้องอยู่ข้างหลังฮาร์วีย์ฮาร์วีย์หันกลับมาและเห็นชายหนุ่มเจ้าสำอางค์สวมสูทลายตารางหมากรุกและแว่นตาขอบทองกำลังจ้อฮาร์วีย์อยู่ฮาร์วีย์ โยนสเต็กที-โบนกลับไปบนจาน จากนั้นก็เช็ดปาก"คุณคือใคร? เรารู้จักกันหรือ?"“คุณกำลังแสร้งทำเป็นไม่รู้หรือ หนุ่มน้อย?”“ไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะมาอยู่ที่นี่ได้ หลังจากเกาะตระกูลมาโลนกินแล้ว!”อีกฝ่ายเอ่ยปากออกมาอย่างเย็นชา"โอ้ โอ้ โอ้ คุณคือนายน้อยวอล์คเกอร์!”ฮาร์วีย์จำได้แล้วว่าคนหน้านี้คือใคร ซึ่งก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากสตีเว่น วอล์คเกอร์นี่เองฮาร์
การกินอาหารและเครื่องดื่มในสถานที่ระดับไฮเอนด์อย่างพาราเมาท์ถือเป็นการกระทำที่น่าอายสำหรับหญิงสาวที่มีชื่อเสียงเหล่านั้น'ผู้ชายคนนี้มาจากไหน?''เขาเป็นผีหิวโหยกลับชาติมาเกิดหรือไง?'หลังจากนั้นไม่นานก็มีชายวัยกลางคนสวมสูทเดินจากไป เขาดูค่อนข้างสุภาพ แต่มีแววตาดุร้ายเคลือบอยู่ในดวงตาเห็นได้ชัดว่าคนแบบนั้นเคยอยู่ในโลกใต้ดินมาระยะหนึ่งและเพิ่งเกษียณมีนามบัตรอยู่บนหน้าอกของเขา ผู้จัดการห้องรับรอง เลนนี่ ทอมป์สัน ถูกเขียนไว้บนการ์ดเลนนี่เดินไปหาฮาร์วีย์ ยอร์ก จากนั้นจึงกระแทกจานของฮาร์วีย์ลงบนโต๊ะและเอ่ยปากอย่างเย็นชาว่า “คุณครับ บัตรเชิญของคุณอยู่ที่ไหน? หรือบอกผมได้ไหมว่าใครเป็นคนพาคุณมาที่นี่?”"อะไร? ผมต้องใช้บัตรเชิญในงานร่วมงานเลี้ยงนี้ด้วยเหรอ?”“นี่ผมต้องให้คนอื่นเป็นคนพาเข้ามาด้วยงั้นรึ?“ที่นี่คือพระราชวังของจักรพรรดิรึไง?”ฮาร์วีย์เลิกคิ้วขึ้นชั่วขณะ จากนั้นก็คว้าทาร์ตมากินโดยไม่แยแส“ทำไมผมไม่เคยเห็นคุณขอดูบัตรเชิญของคนอื่นเลย?“คุณเพ่งเล็งผมเป็นพิเศษหรือเปล่า?”เลนนี่พินิจมองฮาร์วีย์ จากนั้นแสดงนัยยะของความดูถูกเมื่อเขาเห็นเสื้อผ้าธรรมดา ๆ ของฮาร์วีย์“พาราเมา
หากพวกเขาทำงานตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ฮาร์วีย์ ยอร์กก็จะไม่ทำให้เรื่องมันยากสำหรับพวกเขา เขาไม่รังเกียจที่จะบอกถึงตัวตนของเขาให้คนเหล่านั้นฟังแต่เนื่องจากเห็นได้ชัดว่าเลนนี่ ทอมป์สันมาที่นี่เพื่อสตีเว่น บาวเออร์ ฮาร์วีย์จะยอมอยู่เฉยได้อย่างไร?“คุณพูดถึงความกล้าหาญชาญชัยงั้นเหรอ?”“เจ้าหนุ่ม ผมไม่ต้องใช้สิ่งนั้นมาจัดการกับคุณหรอก“แต่พูดถึงว่าทำไมคุณถึงทำแบบนี้?”เลนนี่มองฮาร์วีย์ราวกับว่าเขาเป็นคนเลวที่กู่ไม่กลับ“ในเมื่อคุณเป็นแค่ชนชั้นรากหญ้าที่ไม่ได้อยู่ในวงสังคมชั้นสูงนี้ คุณก็ไม่ควรไปเข้ามาที่โดยไม่ได้รับเชิญสิ!“คุณควรรู้ว่านอกจากจะทำให้ตัวเองต้องขายหน้าด้วยการมาที่นี่ทั้งที่ไม่รู้จุดยืนของตัวเองแล้ว คุณจะไม่ได้อะไรเลย“คุณเข้าใจที่ผมพูดไหม?“ถ้าคุณเต็มใจจะออกไปจากที่นี่แต่โดยดี ผมจะออกค่าแท็กซี่ให้คุณด้วย“ฉันก็ไม่อยากให้เรื่องราวบานปลายในพาราเมาท์เหมือนกัน เข้าใจใช่ไหม?”จากนั้นเลนนี่ก็ดึงธนบัตรหนึ่งร้อยดอลลาร์ออกมาจากกระเป๋าและกระแทกมันลงบนโต๊ะของฮาร์วีย์“พรวด!”เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังได้ทุกที่หลังจากที่ฝูงชนไม่อาจกลั้นหัวเราะได้“วันนี้เขาต้องโชคดีแน่ ๆ! เข
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยซึ่งทั้งสูงและแข็งแรงสองสามคนเข้ามาใกล้ฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าเย็นชา พวกเขาพร้อมที่จะโยนฮาร์วีย์ออกไป"ฉันขอโทษ! ฉันเป็นคนพาเขามาที่นี่เอง!”ทามารา เอโบนี่ และซีนเธียร์ ซิมเมอร์เพิ่งออกมาหลังจากแต่งหน้าเสร็จเมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์มีปัญหากับเลนนี่ ทอมป์สัน พวกเธอจึงออกมาไกล่เกลี่ยสถานการณ์ซีนเธียร์รีบไปหาเลนนี่และขอโทษในทันที“ผู้จัดการทอมป์สัน เขาคือฮาร์วีย์ เป็นเพื่อนของฉันเอง และฉันเป็นคนพาเขามาที่นี่เพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณหนูวอล์คเกอร์“เขาค่อนข้างบุ่มบ่าม ดังนั้นโปรดอดทนกับเขาหน่อยนะคะ!”ซีนเธียร์ ซิมเมอร์ย่อมไม่ต้องการให้ฮาร์วีย์ถูกไล่ออกไปก่อนที่งานหลักจะเริ่มเป็นธรรมดาทามาราจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยความดูถูกเหยียดหยาม แต่หลังจากเห็นซีนเธียร์ ซิมเมอร์ยืนหยัดเพื่อฮาร์วีย์ ทามาราก็ยังคงบ่นอุบว่า “ผู้จัดการทอมป์สัน ได้โปรดเห็นแก่ฉันที!”“ฉันจะให้เขาขอโทษ!”“ฮาร์วีย์ ยอร์ก รีบขอโทษสิ!””“ผมไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”ฮาร์วีย์เริ่มหมุนมีดและส้อมในมือของเขา“ผมขอโทษอย่างจริงใจไปแล้ว ด้วยความใจกว้างของผู้จัดการทอมป์สัน เขาจะยกโทษให้ผมแน่นอน!”ทามาร
ในสายตาของไบรอัน โฮลท์เขาสามารถฆ่าคนบ้านนอกอย่างฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยการดีดนิ้ว เขาสามารถเหยียบย่ำฮาร์วีย์ได้ตามใจชอบเลยทีเดียวไบรอันรู้สึกว่าเขาเห็นแก่ซีนเธียร์ ซิมเมอร์มากแล้วที่ไม่ได้ดำเนินการใด ๆ เสียเดี๋ยวนี้“นายน้อยโฮลท์ คุณมาถึงที่นี่แล้วหรือ?”ทามารา เอโบนี่อดไม่ได้ที่จะเข้าไปใกล้ไบรอันมากขึ้น ราวกับว่าเธอต้องการที่จะผสานเข้ากับร่างกายของเขาในจังหวะนั้นเธอแสร้งทำเป็นเข้าไปขวางไม่ให้เกิดเรื่อง"ฮาร์วีย์ ยอร์กเป็นเพื่อนสนิทของซีนเธียร์“ตอนที่ฉันไปรับซีนเธียร์ ซิมเมอร์ เธอบอกว่าเธอจะไม่มาร่วมงานถ้าคุณยอร์กไม่มาด้วย“นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเชิญเขามาที่นี่“อย่าโกรธไปเลย นายน้อยโฮลท์ และอย่าไล่เขาออกไปด้วย ถ้าซีนเธียร์อยากจะออกไปกับเขาด้วย ฉันก็คงรั้งเธอไว้ไม่ได้!”จากนั้น ทามาราก็มองไปที่ฮาร์วีย์และพูดอย่างใจเย็นว่า “ฮาร์วีย์ ได้โปรดอย่าถือสาเรื่องพวกนี้ล่ะ นายน้อยโฮลท์เป็นคนที่ตรงไปตรงมามาก เขายังรักพวกพ้องอย่างที่สุดเช่นกัน เขาจะคอยช่วยเหลือพี่น้องของเขาเสมอ!”“แต่เนื่องจากคุณเป็นเพื่อนของซีนเธียร์ ซิมเมอร์นั่นก็หมายความว่าคุณเป็นเพื่อนของเราด้วย!“ฉันจะจัดการกับสถานกา
“ในอดีตอาจจะเป็นอย่างนั้น แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว”ในตอนนั้นฮาร์วีย์ ยอร์กตัดสินใจให้ไคเซ็น กรุ๊ปเข้าควบคุมอุตสาหกรรมบันเทิงของมอร์ดูอย่างเบ็ดเสร็จ เพื่อสนับสนุนซีนเธียร์ ซิมเมอร์เท่านั้นหากไม่เป็นเช่นนั้น พระเจ้าคงรู้ดีว่าจะมีคนมากมายขนาดที่จะมาก่อกวนซีนเธียร์ในตอนที่พยายามที่จะประสบความสำเร็จในอุตสาหกรรมนี้ ถ้าเป็นอย่างนั้นมันจะน่ารำคาญขนาดไหน?ฮาร์วีย์เหนื่อยเกินกว่าจะสนใจไบรอันในขณะนั้น เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดหมายเลขของไอเดน บาวเออร์"มีสองเรื่อง เรื่องแรก เข้าสู่ตลาดอุตสาหกรรมบันเทิงของมอร์ดู ฉันอยากเห็นบริษัทขึ้นเป็นอันดับหนึ่งในวงการบันเทิงของมอร์ดู“เรื่องที่สอง มีคนชื่อซีนเธียร์ ซิมเมอร์ ฉันจะสนับสนุนเธอในขณะที่เธออยู่ในวงการบันเทิง ฆ่าคนที่มันกล้าจะเอาเปรียบเธอ!”ฮาร์วีย์วางสายอย่างไม่ไยดีหลังจากที่เขาพูดจบ"เอาเลย! อวดดีต่อไป!”ไบรอัน โฮลท์หัวเราะอย่างเย็นชา“นายนี่มันไร้เดียงสาจริง ๆ ไอ้บ้านนอกเอ๊ย ในมอร์ดูนี้นอกจากตระกูลโฮลท์แล้ว ก็มีเพียงตระกูลชั้นนำและไคเซ็น กรุ๊ปเท่านั้นที่มีสิทธิ์โลกแล่นอยู่ในวงการบันเทิงของที่นี่!“นายคงจะไม่บอกว่าตัวเองเรียกว่าตร
ไบรอัน โฮลท์หัวเราะเบา ๆ ในขณะที่ก้าวไปข้างหน้าสตีเว่น วอล์คเกอร์เอ่ยอย่างเย็นชา “นายน้อยโฮลท์ ฉันเริ่มเบื่อไอ้บ้านนอกนี่แล้ว! มาจัดการเขากันเถอะ!”จากนั้น ทามารา เอโบนี่ก็โต้แย้งขึ้นทันทีว่า “นายน้อยโฮลท์ นี่ไม่ใช่โอกาสเหมาะ คุณทุกคนควรรู้กฎของพาราเมาท์ ถ้าเราลงไม้ลงมือที่นี่ เราจะเจอปัญหาใหญ่!”ปกติกแล้ว ทามาราไม่สนใจเรื่องสวัสดิภาพของฮาร์วีย์ เธอแค่กลัวว่าตัวเองจะถูกหางเลขไปด้วยเท่านั้น"คุณเอโบนี่ ไอ้บ้านนอกนี่โอหังขนาดไหน! ถ้าผมไม่ฆ่าเขาตอนนี้ ชื่อเสียงของผมคงจะมัวหมองไปหมด!“คุณควรอยู่ให้ห่างจากเรื่องนี้! ผมจะรับผิดชอบทุกอย่างเอง!”ไบรอันก้าวไปข้างหน้าอย่างดุดันหลังจากที่เขาพูดจบ“คุณหนูไคท์ วอล์คเกอร์มาแล้ว!” มีคนเอ่ยขึ้นทุกคนหันศีรษะไปโดยไม่รู้ตัว แม้แต่ไบรอันผู้ดุร้ายที่มีไฟโทสะลุกท่วมก็ยังลดระดับเล็กน้อยฮาร์วีย์หันไปมองด้วยความอยากรู้อยากเห็นเช่นกัน ความงดงามและสูงตระหง่านปรากฏอยู่ที่ทางเข้าเธอสวมเสื้อผ้าที่ชาแนลแสดงบนรันเวย์ในปีนี้ ข้อมือของเธอประดับด้วยนาฬิกาปาเต็ก ฟิลีปป์ เธอสวมแว่นกันแดดของกุชชี่แบบสบาย ๆ เผยรูปหน้าอันงดงามของตัวเอง ในขณะเดียวกันก็แสดงให้เห็