หากพวกเขาทำงานตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ฮาร์วีย์ ยอร์กก็จะไม่ทำให้เรื่องมันยากสำหรับพวกเขา เขาไม่รังเกียจที่จะบอกถึงตัวตนของเขาให้คนเหล่านั้นฟังแต่เนื่องจากเห็นได้ชัดว่าเลนนี่ ทอมป์สันมาที่นี่เพื่อสตีเว่น บาวเออร์ ฮาร์วีย์จะยอมอยู่เฉยได้อย่างไร?“คุณพูดถึงความกล้าหาญชาญชัยงั้นเหรอ?”“เจ้าหนุ่ม ผมไม่ต้องใช้สิ่งนั้นมาจัดการกับคุณหรอก“แต่พูดถึงว่าทำไมคุณถึงทำแบบนี้?”เลนนี่มองฮาร์วีย์ราวกับว่าเขาเป็นคนเลวที่กู่ไม่กลับ“ในเมื่อคุณเป็นแค่ชนชั้นรากหญ้าที่ไม่ได้อยู่ในวงสังคมชั้นสูงนี้ คุณก็ไม่ควรไปเข้ามาที่โดยไม่ได้รับเชิญสิ!“คุณควรรู้ว่านอกจากจะทำให้ตัวเองต้องขายหน้าด้วยการมาที่นี่ทั้งที่ไม่รู้จุดยืนของตัวเองแล้ว คุณจะไม่ได้อะไรเลย“คุณเข้าใจที่ผมพูดไหม?“ถ้าคุณเต็มใจจะออกไปจากที่นี่แต่โดยดี ผมจะออกค่าแท็กซี่ให้คุณด้วย“ฉันก็ไม่อยากให้เรื่องราวบานปลายในพาราเมาท์เหมือนกัน เข้าใจใช่ไหม?”จากนั้นเลนนี่ก็ดึงธนบัตรหนึ่งร้อยดอลลาร์ออกมาจากกระเป๋าและกระแทกมันลงบนโต๊ะของฮาร์วีย์“พรวด!”เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังได้ทุกที่หลังจากที่ฝูงชนไม่อาจกลั้นหัวเราะได้“วันนี้เขาต้องโชคดีแน่ ๆ! เข
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยซึ่งทั้งสูงและแข็งแรงสองสามคนเข้ามาใกล้ฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าเย็นชา พวกเขาพร้อมที่จะโยนฮาร์วีย์ออกไป"ฉันขอโทษ! ฉันเป็นคนพาเขามาที่นี่เอง!”ทามารา เอโบนี่ และซีนเธียร์ ซิมเมอร์เพิ่งออกมาหลังจากแต่งหน้าเสร็จเมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์มีปัญหากับเลนนี่ ทอมป์สัน พวกเธอจึงออกมาไกล่เกลี่ยสถานการณ์ซีนเธียร์รีบไปหาเลนนี่และขอโทษในทันที“ผู้จัดการทอมป์สัน เขาคือฮาร์วีย์ เป็นเพื่อนของฉันเอง และฉันเป็นคนพาเขามาที่นี่เพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณหนูวอล์คเกอร์“เขาค่อนข้างบุ่มบ่าม ดังนั้นโปรดอดทนกับเขาหน่อยนะคะ!”ซีนเธียร์ ซิมเมอร์ย่อมไม่ต้องการให้ฮาร์วีย์ถูกไล่ออกไปก่อนที่งานหลักจะเริ่มเป็นธรรมดาทามาราจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยความดูถูกเหยียดหยาม แต่หลังจากเห็นซีนเธียร์ ซิมเมอร์ยืนหยัดเพื่อฮาร์วีย์ ทามาราก็ยังคงบ่นอุบว่า “ผู้จัดการทอมป์สัน ได้โปรดเห็นแก่ฉันที!”“ฉันจะให้เขาขอโทษ!”“ฮาร์วีย์ ยอร์ก รีบขอโทษสิ!””“ผมไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”ฮาร์วีย์เริ่มหมุนมีดและส้อมในมือของเขา“ผมขอโทษอย่างจริงใจไปแล้ว ด้วยความใจกว้างของผู้จัดการทอมป์สัน เขาจะยกโทษให้ผมแน่นอน!”ทามาร
ในสายตาของไบรอัน โฮลท์เขาสามารถฆ่าคนบ้านนอกอย่างฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยการดีดนิ้ว เขาสามารถเหยียบย่ำฮาร์วีย์ได้ตามใจชอบเลยทีเดียวไบรอันรู้สึกว่าเขาเห็นแก่ซีนเธียร์ ซิมเมอร์มากแล้วที่ไม่ได้ดำเนินการใด ๆ เสียเดี๋ยวนี้“นายน้อยโฮลท์ คุณมาถึงที่นี่แล้วหรือ?”ทามารา เอโบนี่อดไม่ได้ที่จะเข้าไปใกล้ไบรอันมากขึ้น ราวกับว่าเธอต้องการที่จะผสานเข้ากับร่างกายของเขาในจังหวะนั้นเธอแสร้งทำเป็นเข้าไปขวางไม่ให้เกิดเรื่อง"ฮาร์วีย์ ยอร์กเป็นเพื่อนสนิทของซีนเธียร์“ตอนที่ฉันไปรับซีนเธียร์ ซิมเมอร์ เธอบอกว่าเธอจะไม่มาร่วมงานถ้าคุณยอร์กไม่มาด้วย“นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเชิญเขามาที่นี่“อย่าโกรธไปเลย นายน้อยโฮลท์ และอย่าไล่เขาออกไปด้วย ถ้าซีนเธียร์อยากจะออกไปกับเขาด้วย ฉันก็คงรั้งเธอไว้ไม่ได้!”จากนั้น ทามาราก็มองไปที่ฮาร์วีย์และพูดอย่างใจเย็นว่า “ฮาร์วีย์ ได้โปรดอย่าถือสาเรื่องพวกนี้ล่ะ นายน้อยโฮลท์เป็นคนที่ตรงไปตรงมามาก เขายังรักพวกพ้องอย่างที่สุดเช่นกัน เขาจะคอยช่วยเหลือพี่น้องของเขาเสมอ!”“แต่เนื่องจากคุณเป็นเพื่อนของซีนเธียร์ ซิมเมอร์นั่นก็หมายความว่าคุณเป็นเพื่อนของเราด้วย!“ฉันจะจัดการกับสถานกา
“ในอดีตอาจจะเป็นอย่างนั้น แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแล้ว”ในตอนนั้นฮาร์วีย์ ยอร์กตัดสินใจให้ไคเซ็น กรุ๊ปเข้าควบคุมอุตสาหกรรมบันเทิงของมอร์ดูอย่างเบ็ดเสร็จ เพื่อสนับสนุนซีนเธียร์ ซิมเมอร์เท่านั้นหากไม่เป็นเช่นนั้น พระเจ้าคงรู้ดีว่าจะมีคนมากมายขนาดที่จะมาก่อกวนซีนเธียร์ในตอนที่พยายามที่จะประสบความสำเร็จในอุตสาหกรรมนี้ ถ้าเป็นอย่างนั้นมันจะน่ารำคาญขนาดไหน?ฮาร์วีย์เหนื่อยเกินกว่าจะสนใจไบรอันในขณะนั้น เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดหมายเลขของไอเดน บาวเออร์"มีสองเรื่อง เรื่องแรก เข้าสู่ตลาดอุตสาหกรรมบันเทิงของมอร์ดู ฉันอยากเห็นบริษัทขึ้นเป็นอันดับหนึ่งในวงการบันเทิงของมอร์ดู“เรื่องที่สอง มีคนชื่อซีนเธียร์ ซิมเมอร์ ฉันจะสนับสนุนเธอในขณะที่เธออยู่ในวงการบันเทิง ฆ่าคนที่มันกล้าจะเอาเปรียบเธอ!”ฮาร์วีย์วางสายอย่างไม่ไยดีหลังจากที่เขาพูดจบ"เอาเลย! อวดดีต่อไป!”ไบรอัน โฮลท์หัวเราะอย่างเย็นชา“นายนี่มันไร้เดียงสาจริง ๆ ไอ้บ้านนอกเอ๊ย ในมอร์ดูนี้นอกจากตระกูลโฮลท์แล้ว ก็มีเพียงตระกูลชั้นนำและไคเซ็น กรุ๊ปเท่านั้นที่มีสิทธิ์โลกแล่นอยู่ในวงการบันเทิงของที่นี่!“นายคงจะไม่บอกว่าตัวเองเรียกว่าตร
ไบรอัน โฮลท์หัวเราะเบา ๆ ในขณะที่ก้าวไปข้างหน้าสตีเว่น วอล์คเกอร์เอ่ยอย่างเย็นชา “นายน้อยโฮลท์ ฉันเริ่มเบื่อไอ้บ้านนอกนี่แล้ว! มาจัดการเขากันเถอะ!”จากนั้น ทามารา เอโบนี่ก็โต้แย้งขึ้นทันทีว่า “นายน้อยโฮลท์ นี่ไม่ใช่โอกาสเหมาะ คุณทุกคนควรรู้กฎของพาราเมาท์ ถ้าเราลงไม้ลงมือที่นี่ เราจะเจอปัญหาใหญ่!”ปกติกแล้ว ทามาราไม่สนใจเรื่องสวัสดิภาพของฮาร์วีย์ เธอแค่กลัวว่าตัวเองจะถูกหางเลขไปด้วยเท่านั้น"คุณเอโบนี่ ไอ้บ้านนอกนี่โอหังขนาดไหน! ถ้าผมไม่ฆ่าเขาตอนนี้ ชื่อเสียงของผมคงจะมัวหมองไปหมด!“คุณควรอยู่ให้ห่างจากเรื่องนี้! ผมจะรับผิดชอบทุกอย่างเอง!”ไบรอันก้าวไปข้างหน้าอย่างดุดันหลังจากที่เขาพูดจบ“คุณหนูไคท์ วอล์คเกอร์มาแล้ว!” มีคนเอ่ยขึ้นทุกคนหันศีรษะไปโดยไม่รู้ตัว แม้แต่ไบรอันผู้ดุร้ายที่มีไฟโทสะลุกท่วมก็ยังลดระดับเล็กน้อยฮาร์วีย์หันไปมองด้วยความอยากรู้อยากเห็นเช่นกัน ความงดงามและสูงตระหง่านปรากฏอยู่ที่ทางเข้าเธอสวมเสื้อผ้าที่ชาแนลแสดงบนรันเวย์ในปีนี้ ข้อมือของเธอประดับด้วยนาฬิกาปาเต็ก ฟิลีปป์ เธอสวมแว่นกันแดดของกุชชี่แบบสบาย ๆ เผยรูปหน้าอันงดงามของตัวเอง ในขณะเดียวกันก็แสดงให้เห็
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก”ก่อนที่ทามารา เอโบนี่ และคนอื่น ๆ จะทันได้แนะนำฮาร์วีย์ เขาก็เอ่ยต่อไปอย่างใจเย็น“ผมเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่แฟรเกรินท์ ฮิลล์ ซึ่งติดสอยห้อยตามซีนเธียร์ ซิมเมอร์มาเพื่อหาอะไรทาน”ไคท์ วอล์คเกอร์ตัวแข็ง ก่อนที่แววตาสนอกสนใจจะฉายวาบในดวงตาของเธอ'มีคนกล้าที่จะเอ่ยถึงอาชีพของตัวเองในยุคนี้ที่ทุกคนชอบโอ้อวดด้วยแฮะ น่าสนใจจริง ๆ'ซีนเธียร์อึ้งไปครู่หนึ่ง เธอไม่รู้จะพูดอะไรพี่เขยของเธอเป็นแบบนี้เสมอ แต่เนื่องจากเธอรู้ว่าฮาร์วีย์ต้องมีแผนอยู่ในใจ เธอจึงไม่เปิดโปงเขาในตอนนั้นในทางกลับกันใบหน้าของทามาราก็กลายเป็นสีแดงเข้ม เธอรู้สึกอับอายอย่างมาก ทามาราเป็นคนพาฮาร์วีย์เข้ามา และฮาร์วีย์ก็ทำให้ชื่อเสียงของเธอเสื่อมเสียเมื่อเขาประกาศกับไคท์ว่าเขาเป็นเพียงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ต่ำต้อยไบรอัน โฮลต์อุทานอย่างเย็นชาในขณะนั้น “คุณหนูวอล์คเกอร์ ผมว่าเราควรโยนคนที่เกาะคนอื่นกินแบบนี้ออกไปจากที่นี่“แวดวงสังคมนี้ไม่ต้อนรับคนแบบเขาหรอก”“นายน้อยโฮลท์ ฉันเป็นคนจัดงานเลี้ยงวันเกิดที่นี่ ทุกคนที่มาที่นี่ล้วนเป็นแขกของฉัน นั่นหมายความว่าพวกเขาต่างก็เป็นเพื่อนของฉั
“มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”ฮาร์วีย์ ยอร์กแสดงสีหน้าเฉยเมย ไม่แม้แต่จะสบตาคนทั้งสามไบรอัน โฮลท์โน้มตัวเข้าไปใกล้และยกแก้วไวน์ของเขาไปทางฮาร์วีย์“คุณหนูวอล์คเกอร์พูดถูก ในเมื่อเรารู้จักกัน ก็ถือว่าเราเป็นเพื่อนกัน!”“เราไม่จำเป็นต้องพิถีพิถันเรื่องการคบเพื่อน! ฉันมาที่นี่เพื่อขอโทษที่ก่อนหน้านี้ทำนิสัยบุ่มบ่ามและหยาบคายใส่นาย!”สตีเว่น วอล์คเกอร์เหล่ตาของเขาและพูดว่า “คุณยอร์ก ได้โปรดทำตัวให้มันดีกว่านี้หน่อย และอย่ามายุ่งคนที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรอย่างพวกเราเลย ฟังดูเป็นไง?"ทามารา เอโบนี่เอนกายลง“ฮาร์วีย์ เรามาอยู่ร่วมกันอย่างสันติเถอะ”ซีนเธียร์ ซิมเมอร์ไม่ได้สังเกตว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะเธอยังคงคุยกับผู้กำกับในฝูงชนแยู่เช่นเคยฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ ขณะมองดูคนทั้งสาม จากนั้นตอบอย่างใจเย็นว่า “ขอโทษที แต่พวกคุณทั้งสามคนไม่มีสิทธิ์เป็นเพื่อนกับผม “พวกคุณไม่คู่ควร!”"โอ๊ย!"ข้อเท้าที่สวมรองเท้าส้นสูงของทามาราพลิกอย่างกะทันหัน และเธอเกือบจะล้มลงกับพื้น แต่เพราะเธอล้มลงไปหาฮาร์วีย์ เธอจึงยังไม่ได้เป็นอะไรไบรอันและสตีเว่น เดินไปพยุงทามารากลับขึ้นมาอย่างเร่งรีบ“ทามารา คุณโอเคไหม?
หลังจากที่ได้เห็นไคท์ วอล์คเกอร์ ท้าทายฮาร์วีย์ ยอร์ก ทุกคนก็หันมามองที่เขาจากนั้นสตีเว่น วอล์คเกอร์ก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ฮาร์วีย์ คุณไม่สนใจหรือแค่ไม่รู้วิธีเล่นเกมนี้? บอกเรามาเถอะ ไม่ใช่เรื่องน่าอายอะไรนี่นา!”ไบรอัน โฮลท์สวนกลับอย่างใจเย็นว่า “นายน้อยวอล์คเกอร์ ทำไมทำให้เขาลำบากเช่นนี้? เขาก็เป็นแค่คนบ้านนอก เขาจะรู้วิธีเล่นเทวนตี้ วันและพอนทูน ได้อย่างไร?”“เขาอาจจะเล่น วอร์ ก็ได้ ถ้าคุณชวนเขาเล่น!”ฝูงชนหัวเราะเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้นเทวนตี้ วันและพอนทูน เป็นเพียงชื่อท้องถิ่นของเกมในเมืองกอล เกมนี้เรียกกันว่าแบล็คแจ๊คคนที่ไม่รู้กฎของเกมจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาจะชนะหรือแพ้ นับประสาอะไรกับการเล่นเกมให้ถูกต้องภายใต้สถานการณ์เหล่านั้น ผู้คนควรต้องถูกจัดการหากพวกเขาไม่รู้วิธีเล่นเกมทำไมถึงมีคนกล้าบอกว่าไม่สนใจเพราะเห็นแก่ศักดิ์ศรีของตัวเอง?คนแบบนั้นยอมทนทุกข์เพียงเพราะอยากจะรักษาหน้า!ไคท์มองฮาร์วีย์ ขณะที่ความสนอกสนใจฉายในดวงตาของเธอ“ฉันจะทำให้คุณสนใจมากขึ้นได้อย่างไร?”ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็นว่า “การพนันกันด้วยเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มันไร้สาระ และการพนันด้ว