ทั้งห้องโถงดูค่อนข้างหรูหราแต่ก็ดูทันสมัยไปพร้อม ๆ กัน นี่เป็นสถานที่โปรดสำหรับคนมีชื่อเสียงทั้งหลายจากมอร์ดูสำหรับการเข้าสังคม

แต่ฮาร์วีย์ ยอร์กไม่สนใจคนเหล่านั้นเลย เมื่อเห็นคนดังที่เขาคุ้นหน้าเขาไม่แม้แต่จะเหลือบมองซ้ำเป็นครั้งที่สอง จากนั้นเขาก็คว้าจานของเขาและเริ่มกิน

ฮาร์วีย์อดอาหารมาทั้งวัน ถือเป็นเรื่องดีที่มีอาหารมื้อใหญ่ที่นี่อยู่ดี นั่นจะช่วยประหยัดเวลาในการออกไปหาอาหารข้างนอกทานได้เยอะเลย

"ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?"

ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังเคี้ยวสเต็กสามชิ้นอยู่ น้ำเสียงแปลก ๆ ของใครบางคนก็ดังก้องอยู่ข้างหลังฮาร์วีย์

ฮาร์วีย์หันกลับมาและเห็นชายหนุ่มเจ้าสำอางค์สวมสูทลายตารางหมากรุกและแว่นตาขอบทองกำลังจ้อ

ฮาร์วีย์อยู่

ฮาร์วีย์ โยนสเต็กที-โบนกลับไปบนจาน จากนั้นก็เช็ดปาก

"คุณคือใคร? เรารู้จักกันหรือ?"

“คุณกำลังแสร้งทำเป็นไม่รู้หรือ หนุ่มน้อย?”

“ไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะมาอยู่ที่นี่ได้ หลังจากเกาะตระกูลมาโลนกินแล้ว!”

อีกฝ่ายเอ่ยปากออกมาอย่างเย็นชา

"โอ้ โอ้ โอ้ คุณคือนายน้อยวอล์คเกอร์!”

ฮาร์วีย์จำได้แล้วว่าคนหน้านี้คือใคร ซึ่งก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากสตีเว่น วอล์คเกอร์นี่เอง

ฮาร์