“ที่ฉันไม่ปริปาก ก็เพราะซีนเธียร์ ซิมเมอร์อยากพาคุณออกมาดูโลก แต่อย่าสร้างปัญหาก็แล้วกัน!”

“หลังจากที่คุณเข้าไปในห้องโถงแล้วก็หาที่นั่งทานอาหารซะนะ ซีนเธียร์ ซิมเมอร์กับฉันคงจะมีคนเข้าหามากมาย เราคงไม่มีเวลาให้คุณหรอก!”

“และโปรดรักษากริยาไว้สักหน่อย! ถ้าคุณกินเหมือนหมาล่าเนื้อ คุณจะถูกหัวเราะเยาะเอา!”

“ถ้าเป็นอย่างนั้น ฉันคงอายแย่!”

หลังจากได้ยินคำขู่แสนอวดดีของทามาราเอโบนี่ ฮาร์วีย์ก็กรีดยิ้มไม่เปิดปาก และมีสีหน้าเฉยเมย

ถ้าไม่ใช่เพราะซีนเธียร์ เขาคงไม่คิดจะมาที่นี่

“อ้อ อีกอย่างหนึ่ง นายน้อยโฮลท์อาจจะอยู่ที่นี่ในไม่กี่นาทีนี้แล้ว”

“คุณเห็นเขาเข้ามา โปรดรักษาระยะห่างจากซีนเธียร์เอาไว้ด้วย!”

“เขาตกหลุมรักซีนเธียร์ตั้งแต่แรกเห็น นั่นเป็นเหตุผลว่าถ้าคุณเข้าใกล้ซีนเธียร์ ซิมเมอร์มากเกินไป เขาอาจจะคลุ้มคลั่งและตวาดใส่คุณเอาได้”

“นายน้อยโฮลท์?” ฮาร์วีย์ถามโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็มองไปที่ซีนเธียร์

ซีนเธียร์แลบลิ้นเล็ก ๆ น่ารักของเธอ จากนั้นเอ่ยเบา ๆ ว่า “พี่เขย อย่าโกรธฉันเลย นายน้อยคนนั้นชื่อไบรอัน โฮลท์เขามาจากตระกูลชั้นสูงในมอร์ดูเชียวนะ”

“เขาบอกฉันว่าเขาตกหลุมรักฉันตั้งแต่แรกเห็น