ฮาร์วีย์ ยอร์ก หรี่ตาเล็กน้อยในขณะที่มองไปที่ไอเดน บาวเออร์ซึ่งยังคงอ้อนวอนไม่ยอมหยุด

เขาไม่คิดว่าลูกเศรษฐีจอมเสเพลคนนี้จะสามารถวางแผนสร้างสรรค์เช่นนี้ได้

‘ความคิดนี้ไม่เลวเลย ฉันจะสามารถจัดการกับทุกสิ่งได้ในคราวเดียวด้วยสิ่งนี้’

'ฉันจะจัดการพวกระดับสูงก่อน ถ้าฉันจัดการกับพวกเขาได้ก่อน ลูกน้องของพวกเขาจะต้องเชื่อฟังฉันเป็นธรรมดา'

“นายน้อยบาวเออร์ นั่นเป็นความคิดที่ดีทีเดียว”

ฮาร์วีย์เดินไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ และจ้องไปที่ไอเดน

“แต่นายพูดเองว่านายจะฆ่าล้างตระกูลฉัน นายคิดว่าฉันจะเชื่อใจนายจริง ๆ เหรอ?”

ไอเดนกระโจนไปข้างหน้าและกอดขาของฮาร์วีย์เอาไว้ จากนั้นพูดพร้อมกับร้องไห้ว่า “หัวหน้าสาขายอร์ก ทุกสิ่งก่อนหน้านี้มันเป็นความผิดของผม! ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร! ผมไม่กล้าสร้างปัญหาให้คุณอีกแล้ว! ผมคงไม่กล้าจะคิดแค้นคุณเหมือนกัน!

“ได้โปรดให้โอกาสผม!”

“ผมยินดีเป็นขี้ข้าของคุณ! ไม่ ไม่ ไม่สิ ฉันจะยอมเป็นหมาของคุณด้วยซ้ำ!

“ผมจะกัดใครก็ตามที่คุณสั่ง! ผมสัญญาว่าผมจะเชื่อฟังคุณยิ่งกว่าราเชลเป็นร้อยเท่า ไม่สิ เชื่อฟังมากกว่าพันเท่า!”

ในขณะนี้ ไอเดนไม่มีท่าทีที่ไร้ยางอายและดื้อรั้นเหมือนเมื่อก