ฮาร์วีย์ยังคงนิ่ง เขาหันไปหาเฮลีย์และพูดว่า “คุณคือลูกพี่ลูกน้องของอีวอนน์ คุณสมิธใช่ไหม?”

"ใช่ ฉันเฮลีย์ สมิธ” เฮลีย์ขมวดคิ้ว “คุณคือฮาร์วีย์เหรอ?”

เธอหวังว่าชายตรงหน้าจะไม่ใช่ฮาร์วีย์

การพูดคุยกับผู้ชายแบบเขาน่าอายเกินไปสำหรับเธอ!

'อีวอนน์ต้องเสียสติไปแล้วแหง เธอไปเป็นเลขาของผู้ชายคนนี้ได้อย่างไร? เธอทำให้ตระกูลสมิธเสียเกียรติอย่างที่สุด!'

“ใช่ ผมชื่อฮาร์วีย์”

ฮาร์วีย์นั่งลง ไม่ใส่ใจกับรัศมีทมิฬที่เล็ดลอดออกมาจากหญิงสาวสองคนนี้และปฏิบัติต่อพวกเธอราวกับพวกเธอเป็นเพียงแค่คนธรรมดา ๆ

“ผมสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับอีวอนน์ ทำไมเธอถึงออกมาพบผมด้วยตัวเองไม่ได้?”

"คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?" แอนนาหัวเราะเยาะ “ในแวดวงสังคมของเราอีวอนน์เปรียบดั่งเจ้าหญิง เธอไม่ใช่คนบ้านนอกอย่างที่คุณเข้าใจหรอกนะ!”

“คุณควรรู้สึกเป็นเกียรติที่เรายินดีออกมาพบคุณ!”

“เลิกทำตัวไร้ยางอายแบบนี้สักทีได้ไหม?!”

“ไม่มีใครขอให้คุณมาที่นี่! คนบ้านนอกอย่างคุณมาทำอะไรในมอร์ดู?”

“ที่นี่เป็นเมืองชั้นนำ มันไม่เหมือนเมืองเล็ก ๆ ที่คุณจากมาหรอกนะ!”

“ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมอีวอนน์ถึงไปเป็นเลขาของคุณได้?”

“เธอกำลังลองหา‘ประสบการณ์