แอนนาหัวเราะเยาะ “ถ้าไม่มีเงิน ก็ยอมรับมาเถอะ หยุดเล่นแง่ได้แล้ว!”

“อย่าบอกนะว่าสั่งของถูก ๆ ราคาไม่กี่ดอลลาร์ แล้วบอกว่าเป็นเกี๊ยวจากวัดเฉิงหวง?”

“เราเคยกินเกี๊ยวนั่นในงานเลี้ยงมาก่อน คุณอาจจะหลอกคนที่ไม่รู้จักเกี๊ยวนั่นมาก่อนได้ แต่จะมาหลอกเราได้ยังไง?”

แอนนามองฮาร์วีย์ด้วยสายตาเย้ยหยัน ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่แค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านเท่านั้น แต่เขายังเป็นคนบ้านนอกโง่เง่าอีกด้วย!

เขาไม่มีอะไรเลย แต่ก็ยังอวดอ้างว่าตัวเองสูงส่งกว่าคนอื่น

เขาคิดอะไรอยู่?

เฮลีย์ก็ดูเย้ยหยันเขาไม่ต่างกัน เธอไม่อยากเสวนากับฮาร์วีย์แล้ว

แค่นั่งตรงข้ามกับฮาร์วีย์ก็น่าอับอายพอแล้ว!

ในทางกลับกัน ฮาร์วีย์จ้องมองที่สองสาวและกิริยาเจ้าเล่ห์แสนกลของพวกเธอ นึกอยากจะตบหน้าพวกเธอเพียงเท่านั้น

เมื่อเขานึกถึงอีวอนน์ เขาก็ข่มความรำคาญและสงบสติอารมณ์ “มาเริ่มคุยเรื่องของเรากันเถอะ”

“ตอนนี้อีวอนน์เป็นยังไงบ้าง?”

“เธอถูกจำกัดเสรีภาพหรือเปล่า?”

“การที่ผมไม่ได้พบเธอก็ไม่เป็นไร แต่เธอโทรหาผมด้วยตัวเองสักหน่อยไม่ได้เหรอ?”

เฮลีย์โน้มตัวไปข้างหน้าและพูดอย่างไม่แยแสว่า “ลูกพี่ลูกน้องฉันสบายดี สบายดีมากด้วยว้ำ แต่คนอย่างคุณไม่ม