โยนาพยักหน้าเบา ๆ เป็นการทักทายทุกคน สายตาเฉยเมยของเธอจับจ้องไปที่เฮลีย์และแอนนา"ทำไม? ฉันดูเหมือนสาวรับจ้างงั้นสินะ?”เสียงของเธอไม่ได้ดังนัก แต่เฮลีย์และแอนนาก็ห่อเหี่ยวลงเพราะความกลัวในทันที พวกเธอเกือบจะทรุดลงไปกับพื้น“ม…ไม่ ไม่ ไม่...”“เราต่างหากที่เป็นอย่างนั้น! เราเอง!"เฮลีย์ตอบด้วยสีหน้าลำบากใจแอนนาตัวสั่น “คุณลินช์ มันเป็นความผิดของเราเอง เราทำให้คุณไม่พอใจ ได้โปรดยกโทษให้เราด้วย!”โยนาเสมองเธอผ่าน ๆ และไม่สนใจเธอ จากนั้นก็หันกลับมาและวางตะเกียบให้ฮาร์วีย์ เธอยิ้มและพูดว่า “นายน้อยยอร์ก เกี๊ยวซ่าเหล่านี้เข้ากันได้ดีที่สุดกับถั่วเหลืองจากเซาท์เทิร์น ซิตี้ ฉันเตรียมไว้ให้คุณแล้วค่ะ”“ลองดูนะคะว่าคุณชอบมันรึเปล่า หากไม่ถูกปาก เราจะเปลี่ยนให้”หลังจากนั้นโยนาก็จัดการรินนมถั่วเหลืองให้ฮาร์วีย์อย่างยำเกรง"นี่มัน…"ดวงตาของทุกคนกระตุกเมื่อเห็นภาพที่ปรากฎต่อหน้าพวกเขาในตอนนี้โยนาไม่เคยเป็นแบบนี้ ทว่าตอนนี้เธอกลับกำลังรับใช้ไอ้บ้านนอกนี่ด้วยความเคารพอย่างสูง นี่มัน…คนบ้านนอกนี่มีอะไรดี? แม้แต่คนอย่างคุณลินช์ยังต้องปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพเช่นนี้?!“นี่ เป็นไปไม่
หลังจากที่ฮาร์วีย์ส่งสัญญาณออกไป หญิงสาวผู้หยิ่งยโสทั้งสองก็จากไปอย่างรวดเร็วความกดดันที่ฮาร์วีย์มอบให้พวกเธอเป็นสิ่งที่เหนือจินตนาการ พวกเธอต้องแยกแยะก่อนที่จะส่งต่อคำพูดของเขาไปให้อีวอนน์เฮลีย์ตัดสินใจว่าจะไม่รายงานเรื่องในวันนี้ให้ตระกูลสมิธทราบ เธอต้องเก็บมันเป็นความลับเพื่อที่จะได้เป็นเพื่อนกับฮาร์วีย์ ด้วยวิธีนี้เธอจะมีโอกาสที่จะใช้ฮาร์วีย์เพื่อเลื่อนตำแหน่งให้สูงขึ้นในอนาคตในชั่วพริบตา เธอก็คิดหาวิธีให้ฮาร์วีย์และอีวอนน์มาพบกันได้หลายวิธีแล้วหลังจากที่หญิงสาวสองคนออกไปแล้ว โยนาก็ส่งสัญญาณออกไปบอดี้การ์ดกลุ่มหนึ่งรีบเก็บของในร้านอาหารมีคนนำกล่องไม้มาให้โยนาและฮาร์วีย์ ข้างในกล่องมีดาบยาววางอยู่เมื่อเห็นดวงตาที่งงงวยของฮาร์วีย์ โยนาก็ยิ้มและพูดขึ้น “ดาบเล่มนี้เป็นของขวัญสำหรับผู้พิทักษ์ เป็นวัตถุโบราณที่มีอายุหลายร้อยปีแล้ว พ่อบุญธรรมของฉันครอบครองมันมาหลายปีแล้ว กรุณายอมรับมัน ไปเพื่อเป็นสัญลักษณ์ของความยกย่องของเรา”“ก็ได้ ขอบคุณ”ฮาร์วีย์รับมันในทันที ดาบยาวเล่มนี้บอบบางกว่าเล่มที่เขาเคยพกมาก่อนเล็กน้อย ดังนั้นมันจึงดึงดูดความสนใจของฮาร์วีย์ตั้งแต่แรกเห็นเขาวา
มีบางอย่างเกิดขึ้นกับภรรยาของเบนจามินโยนาไม่ได้อธิบายอะไรมากนัก เธอจากไปหลังจากขอโทษฮาร์วีย์แล้วหลังจากคิดเรื่องนี้ ฮาร์วีย์ตัดสินใจติดตามเธอไปดูสถานการณ์อย่างไรเสียเขาก็ได้รับของขวัญที่น่าประทับใจจากพวกเขาถึงสองชิ้น และสถานการณ์ก่อนหน้านี้ของเบนจามินเองก็เกี่ยวข้องกับองเมียวจิจากประเทศหมู่เกาะด้วยเขาสงสัยว่าอาจมีบางอย่างเกี่ยวข้องกันเกิดขึ้นกับภรรยาของเบนจามินโยนาไม่คัดค้านที่ฮาร์วีย์เต็มใจช่วย สำหรับเธอแล้วฮาร์วีย์เองก็เป็นคนที่มีอำนาจทุกอย่างอยู่ในมืออยู่แล้วหนึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเขามาก็ถึงคฤหาสน์ที่ภูเขาเพอร์ดูคฤหาสน์หลังนี้มีภูเขาและทะเลเป็นฉากหลัง ฮวงจุ้ยดีเยี่ยม แค่ได้มองผู้คนก็จะรู้สึกสบายใจและสดชื่นขึ้นมาแล้ว“คฤหาสน์หลังนี้เป็นที่อยู่ของเจ้าชายองค์ก่อนซึ่งมีประวัติยาวนานกว่าร้อยปี”“พ่อบุญธรรมและแม่บุญธรรมชอบความสงบ พวกเขาอาศัยอยู่ที่นี่ตั้งแต่มาถึงมอร์ดู”“ในอดีตสถานที่แห่งนี้เคยเป็นสถานทูตของประเทศหมู่เกาะ มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นที่นี่ หากในอนาคตคุณสนใจและพอมีเวลา ฉันจะเล่าเรื่องบางอย่างให้คุณฟัง”ดวงตาของฮาร์วีย์เป็นประกายแวบหนึ่ง “สถานทูตของประเทศหมู่
ฮาร์วีย์ไม่พูดอะไรอีก เขาหรี่ตาลงและสำรวจดูทั้งคฤหาสน์แทนตามการนำทางของโยนา ฮาร์วีย์และผู้ติดตามก็มาถึงด้านหน้าโถงของคฤหาสน์มีรถซีดาน เอช 9 ป้ายทะเบียนมอร์ดู 00001 จอดอยู่ที่ด้านหน้าห้องโถง ซึ่งเพียงพอที่จะอธิบายตัวตนของเบนจามินได้แล้วฮาร์วีย์เดาออกมานานแล้ว แต่หลังจากยืนยันตัวตนของเบนจามิน เขาก็ยังโอดครวญเรื่องที่โลกใบนี้ช่างเล็กเหลือเกินโยนาแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นรถคันดังกล่าว “พ่อบุญธรรมกลับมาแล้วเช่นกัน”“ตอนแรกเขาไปที่โวลซิ่ง แต่ดูเหมือนว่าหลังจากได้รับข่าวเขาก็รีบกลับมาโดยเร็วที่สุด”ฮาร์วีย์พยักหน้าไม่พูดอะไรสถานที่นี้ได้รับการคุ้มกันอย่างแน่นหนา มีผู้คุมกันที่พกกระสุนจริงแยู่หลายคน และมีหลายคนที่เป็นส่วนหนึ่งของราชาแห่งอาวุธจากกองทัพด้วยตัวตนและสถานะพิเศษของเบนจามินในมอร์ดู และในประเทศ H ที่ยิ่งใหญ่นี้ ถือเป็นเรื่องเหนือความคาดหมาย“สงสัยจังว่ามีคนของกองกำลังการ์ดมังกรแฝงตัวอยู่ด้วยหรือเปล่า?”ฮาร์วีย์พึมพำมีองค์กรใต้ดินที่เป็นทางการสามองค์กรในประเทศ H อันยิ่งใหญ่ได้แก่กองกำลังการ์ดมังกร หลงเหมินและหน่วยมังกรลับจากทั้งสามองค์กรณ์ หน้าที่ของกองกำลังการ์ดมังกรคื
เบนจามินยิ้มอย่างเสียไม่ได้กับท่าทีของโยนา จากนั้นเขาก็มองไปที่ทิโมธีและพูดว่า “คุณก็เหมือนกัน โยนาเป็นห่วงแม่บุญธรรมของเธอ และบังเอิญเสียงดังไปหน่อยก็เท่านั้น ทำไมคุณถึงต้องเข้มงวดกับเธอขนาดนี้?”เปลือกตาของทิโมธีกระตุก จากนั้นเขาก็พยักหน้าและพูดว่า “ผมผิดเอง พี่เขย”“งั้นคืนนี้ผมจะชวนโยนาไปดินเนอร์เพื่อไถ่โทษกับเธอดีไหม?”โยนาปฏิเสธอย่างเย็นชา “ไม่จำเป็น”“คืนนี้ฉันจะทานอาหารเย็นกับนายน้อยยอร์ก”“นายน้อยยอร์ก?” ทิโมธีจับจ้องไปที่ฮาร์วีย์หลังจากที่โยนาพูดจบ ประกายประหลาดฉายวับในดวงตาของเขาครู่หนึ่งก่อนที่ทิโมธีจะทันพูดอะไร โยนามองไปที่เบนจามินแล้วพูดว่า “คุณพ่อ วันนี้ฉันบังเอิญเจอนายน้อยยอร์ก ฉันเลยพาเขามาที่นี่เพื่อดูสถานการณ์ของเรา”“นายน้อยยอร์กเคยช่วยเราแก้ปัญหามาก่อนแล้ว ฉันจึงคิดว่าเขาน่าจะมีทางออก”เบนจามินพยักหน้าให้ฮาร์วีย์ เขาก้าวไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “นายน้อยยอร์ก คุณช่างใจดีเหลือเกิน”เขายังคงรู้สึกขอบคุณที่ฮาร์วีย์ช่วยชีวิตเขาไว้ฮาร์วีย์ยิ้มตอบ “คุณพูดเกินไป นายท่านลินช์ ผมเพิ่งบังเอิญเจอโยนาพอดี ถึงกระนั้นผมก็อาจจะช่วยอะไรไม่ได้มาก”"ช่วยเหรอ?! เพ่ย
“ช่างไร้ยางอาย! คุณมันรนหาที่ตาย! คิดว่าคนบ้านนอกอย่างแกมีสิทธิ์มาสัมผัสมือพี่สาวฉันได้หรือ?!”ทิโมธีระเบิดความโกรธและตบเข้าที่มือของฮาร์วีย์ก่อนที่เขาจะตรวจสอบคุณนายลินช์อย่างละเอียดเบนจามินขมวดคิ้ว เขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะเงียบอยู่อย่างนั้นในทางกลับกัน ท่านอาจารย์กระแอมเบา ๆ และพูดว่า “สหาย คุณนายลินช์ถูกสาป ผมเพิ่งกำจัดพลังชั่วร้ายในร่างกายของเธอไป แต่คุณดันสัมผัสเธออย่างกะทันหันเสียอย่างนั้น ผมรู้ว่าคุณมีเจตนาดีและต้องการดูว่าเธอได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่ แต่ผมก็จนปัญญา หากพลังงานชั่วร้ายจากโลกภายนอกเข้าสู่ร่างกายของเธออีกครั้ง”ทุกคนชะงักกับคำพูดของท่านอาจารย์ฮาร์วีย์หันกลับมาและจ้องมองนักบวชจากภูเขาหลงหูด้วยสายตาที่หรี่ลง เขาถามอย่างใจเย็น “คุณคือท่านอาจารย์ซิกเลอร์จากภูเขาหลงหูใช่ไหม?”“คุณแน่ใจหรือว่าคุณนายลินช์ถูกสาปไม่ใช่ถูกวางยาพิษหรืออะไรทำนองนั้น?”ท่านอาจารย์ซิกเลอร์กอดอก ใบหน้าของเขาดูสูงส่งและทรงพลัง ในคำพูดของเขามีน้ำเสียงที่สงบและสง่างาม “ผมไล่สิ่งชั่วร้ายพวกนี้เป็นอาชีพ ผมจะเข้าใจผิดได้อย่างไร?”ฮาร์วีย์ไม่พูดอะไรและหัวเราะเบา ๆเมื
ท่านอาจารย์ซิกเลอร์นับนิ้วของตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่“ไม่แปลกใจเลย นายท่านลินช์ ผมไม่รู้ว่าคฤหาสน์ของคุณเคยถูกใช้ทำอะไรหรือมีประวัติศาสตร์อะไรอยู่เบื้องหลัง…”“แต่ผมรู้สึกได้ว่ามีจิตวิญญาณที่ขุ่นเคืองอยู่ในพื้นที่แถบนี้ ต้องมีคนตายอยู่ที่นี่”“คุณนายลินช์เป็นผู้หญิง ร่างกายของเธออ่อนแอและเต็มไปด้วยพลังหยิน เธอต้องสัมผัสกับที่สิ่งสู่ของวิญญาณชั่วร้ายเข้าโดยบังเอิญ หรือไม่ก็เข้าใกล้มันมากเกินไป เป็นผลให้เธอต้องคำสาปและถูกผีสิง ”ท่านอาจารย์ซิกเลอร์พูดด้วยความมั่นใจ ราวกับว่าเขารู้ทุกอย่างอย่างแท้จริง“อย่างนั้นเหรอ?”เบนจามินเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง“ถ้าอย่างนั้นท่านอาจารย์ซิกเลอร์พอมีวิธีไหนที่เราจะใช้กำจัดความชั่วร้ายนี้ไปได้หรือไม่?”"แน่นอน! กรุณารอสักครู่ นายท่านลินช์”ท่านอาจารย์ซิกเลอร์ปิดตาของเขา ร่างกายของเขาเริ่มเซไปมาอย่างช้า ๆ และเขาสวดมนต์ลึกลับบางอย่างเขาเริ่มกวัดแกว่งดาบไม้ท้อของเขา หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ชี้ไปที่มุมเปลี่ยวที่สวนหลังบ้าน“นั่นไง นายท่านลินช์! ถ้าผมจำไม่ผิด ที่นั่นน่าจะมีบ่อน้ำที่แห้งเหือดถูกปิดตายอยู่ตรงนั้น”“มีกองกระดูกอยู
ยอมจำนนนซะ!เห็นได้ชัดว่าท่านอาจารย์ซิกเลอร์ บังคับให้ฮาร์วีย์ต้องยอมจำนนแม้ว่าเบนจามินจะนับถือฮาร์วีย์ แต่เขาก็เป็นห่วงภรรยามากกว่าอะไรเบนจามินได้แต่ถอนหายใจ“คุณยอร์ก คุณคงเห็นอาการของภรรยาผม เธอถูกสาปจริง ๆ”“เราจะปล่อยให้มันเป็นหน้าที่ของท่านอาจารย์ซิกเลอร์ ได้โปรดเห็นแก่ผมแล้วอย่าพูดอะไรอีก”“ได้ยินไหม?!”ทิโมธีเกลียดฮาร์วีย์ เขาทำตามคำพูดของเบนจามินอย่างรวดเร็วและจงใจโจมตีฮาร์วีย์ด้วยวาจา“ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะทางเท่านั้นที่จะรู้วิธีจัดการกับอภิปรัชญาและพยากรศาสตร์ คนนอกอย่างคุณก็เลิกยุ่งได้แล้ว! หากคุณไล่ท่านอาจารย์ซิกเลอร์ออกไป คุณคงไม่อาจรับผลที่ตามมาได้!”ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น “แต่คุณนายลินช์ไม่ได้ถูกสาปเสียหน่อย ร่างกายของเธอตกอยู่ภายใต้คาถาอาคม”“การที่เธอนอนหลับสนิทได้นี้ไม่ได้เกิดจากความพยายามของท่านอาจารย์ซิกเลอร์เลย แต่เป็นเพราะคาถาเหล่านี้มีพลังมากที่สุดในตอนเย็น ใครก็ตามที่ทำสิ่งนี้มักจะสะสมพลังเพื่อใช้ในการลอบสังหารนายท่านลินช์ในตอนเย็นโดยใช้ภรรยาของเขา”“เมื่อถึงเวลานั้น คุณนายลินช์จะทรงพลังอย่างมากจนถึงจุดที่กระสุนก็ทำอะไรเธอไม่ได้”“ถ้ายังไม่ถอนคาถาเสีย