เบนจามินยิ้มอย่างเสียไม่ได้กับท่าทีของโยนา จากนั้นเขาก็มองไปที่ทิโมธีและพูดว่า “คุณก็เหมือนกัน โยนาเป็นห่วงแม่บุญธรรมของเธอ และบังเอิญเสียงดังไปหน่อยก็เท่านั้น ทำไมคุณถึงต้องเข้มงวดกับเธอขนาดนี้?”

เปลือกตาของทิโมธีกระตุก จากนั้นเขาก็พยักหน้าและพูดว่า “ผมผิดเอง พี่เขย”

“งั้นคืนนี้ผมจะชวนโยนาไปดินเนอร์เพื่อไถ่โทษกับเธอดีไหม?”

โยนาปฏิเสธอย่างเย็นชา “ไม่จำเป็น”

“คืนนี้ฉันจะทานอาหารเย็นกับนายน้อยยอร์ก”

“นายน้อยยอร์ก?” ทิโมธีจับจ้องไปที่ฮาร์วีย์หลังจากที่โยนาพูดจบ ประกายประหลาดฉายวับในดวงตาของเขาครู่หนึ่ง

ก่อนที่ทิโมธีจะทันพูดอะไร โยนามองไปที่เบนจามินแล้วพูดว่า “คุณพ่อ วันนี้ฉันบังเอิญเจอนายน้อยยอร์ก ฉันเลยพาเขามาที่นี่เพื่อดูสถานการณ์ของเรา”

“นายน้อยยอร์กเคยช่วยเราแก้ปัญหามาก่อนแล้ว ฉันจึงคิดว่าเขาน่าจะมีทางออก”

เบนจามินพยักหน้าให้ฮาร์วีย์ เขาก้าวไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “นายน้อยยอร์ก คุณช่างใจดีเหลือเกิน”

เขายังคงรู้สึกขอบคุณที่ฮาร์วีย์ช่วยชีวิตเขาไว้

ฮาร์วีย์ยิ้มตอบ “คุณพูดเกินไป นายท่านลินช์ ผมเพิ่งบังเอิญเจอโยนาพอดี ถึงกระนั้นผมก็อาจจะช่วยอะไรไม่ได้มาก”

"ช่วยเหรอ?! เพ่ย