ใบหน้าของแมนดี้ ซิมเมอร์นั้นบวมไปหมด

“คุณแน่ใจหรือว่าต้องการใส่ร้ายฉันด้วยวิธีนี้ นายน้อยลำดับที่สี่” แมนดี้อุทานอย่างเย็นชา

“พวกคุณทุกคนควรรู้ว่าฉันเป็นหัวหน้าสาขาที่เก้าของตระกูลฌอง

“การที่คุณทำแบบนี้ไม่กลัวหรือว่าตระกูลของฉันจะหาทางแก้แค้นคุณ”

“ตระกูลฌองแห่งมอร์ดู?”

เอลลี่ พาล์มเมอร์เย้ยหยัน จากนั้นเดินไปข้าง ๆ แมนดี้

“เธอไร้เดียงสาขนาดนี้เลยหรอ แมนดี้?” เอลลี่กระซิบอย่างเย็นชาด้วยน้ำเสียงที่มีแต่แมนดี้เท่านั้นที่ได้ยิน

“ฉันไม่เข้าใจเลยว่าด้วยสมองของเธอ เธอได้ขึ้นเป็นหัวหน้าสาขาที่เก้าได้ยังไง?

“เธอคิดว่าเราจะกล้าสู้กับเธอทั้งที่ไม่มีใครหนุนหลังอย่างนั้นเหรอ?

“ต่อให้วันนี้เราจะฆ่าเธอ ตระกูลฌองก็จะทำได้แค่ยอมรับและเดินหน้าต่อไป เข้าใจหรือเปล่า?

“ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็กำลังขัดขวางเส้นทางของคนอื่นอยู่!”

เอลลี่ถอยหลังไปหนึ่งก้าวในขณะที่แสดงท่าทางขี้เล่นแต่เย้ยหยัน

แมนดี้ตัวแข็งเล็กน้อย ความตระหนักรู้แสดงบนใบหน้าของเธอก่อนที่จะถูกแทนที่ด้วยสีหน้าขมขื่น

เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ใช่คนโง่เง่าเช่นกัน

หลังจากที่เอลลี่อธิบายทุกอย่างออกมา เธอก็เข้าใจทุกอย่างอย่างชัดเจน

ตั้งแต่เหตุการณ์ลั