ใบหน้าของแมนดี้ ซิมเมอร์นั้นบวมไปหมด“คุณแน่ใจหรือว่าต้องการใส่ร้ายฉันด้วยวิธีนี้ นายน้อยลำดับที่สี่” แมนดี้อุทานอย่างเย็นชา“พวกคุณทุกคนควรรู้ว่าฉันเป็นหัวหน้าสาขาที่เก้าของตระกูลฌอง“การที่คุณทำแบบนี้ไม่กลัวหรือว่าตระกูลของฉันจะหาทางแก้แค้นคุณ”“ตระกูลฌองแห่งมอร์ดู?”เอลลี่ พาล์มเมอร์เย้ยหยัน จากนั้นเดินไปข้าง ๆ แมนดี้“เธอไร้เดียงสาขนาดนี้เลยหรอ แมนดี้?” เอลลี่กระซิบอย่างเย็นชาด้วยน้ำเสียงที่มีแต่แมนดี้เท่านั้นที่ได้ยิน“ฉันไม่เข้าใจเลยว่าด้วยสมองของเธอ เธอได้ขึ้นเป็นหัวหน้าสาขาที่เก้าได้ยังไง?“เธอคิดว่าเราจะกล้าสู้กับเธอทั้งที่ไม่มีใครหนุนหลังอย่างนั้นเหรอ?“ต่อให้วันนี้เราจะฆ่าเธอ ตระกูลฌองก็จะทำได้แค่ยอมรับและเดินหน้าต่อไป เข้าใจหรือเปล่า?“ยิ่งไปกว่านั้น เธอก็กำลังขัดขวางเส้นทางของคนอื่นอยู่!”เอลลี่ถอยหลังไปหนึ่งก้าวในขณะที่แสดงท่าทางขี้เล่นแต่เย้ยหยันแมนดี้ตัวแข็งเล็กน้อย ความตระหนักรู้แสดงบนใบหน้าของเธอก่อนที่จะถูกแทนที่ด้วยสีหน้าขมขื่นเห็นได้ชัดว่าเธอไม่ใช่คนโง่เง่าเช่นกันหลังจากที่เอลลี่อธิบายทุกอย่างออกมา เธอก็เข้าใจทุกอย่างอย่างชัดเจนตั้งแต่เหตุการณ์ลั
"สิบ เก้า แปด เจ็ด…”ในขณะที่แมนดี้ ซิมเมอร์ทำสีหน้าบอกบุญไม่รับ เอลลี่ พาล์มเมอร์ก็เริ่มนับถอยหลังแล้วผู้คุ้มกันของตระกูลแฮมิลตันวางนิ้วลงบนไกปืนด้วยท่าทีสบายๆ ผู้คุ้มกันคนหนึ่งของแมนดี้กำลังจะถูกยิงเจ้าหน้าที่ตำรวจของลาสเวกัสซึ่งควรจะผดุงความยุติธรรมต่างเมินเฉยต่อสถานการณ์ตรงหน้าดวงตาของแมนดี้กระตุกอย่างบ้าคลั่งก่อนที่เธอจะหายใจเข้าลึก ๆ"ก็ได้!“ถ้าอย่างนั้น ฉันยอมรับก็ได้!“ฉันเป็นคนขโมยใบอนุญาตคาสิโนเอง เพื่อชดเชยสิ่งที่เกิดขึ้น ฉันยินดีสละหุ้นของฉันในมอร์ดู คาสิโน พาเลซจำนวนห้าสิบเปอร์เซ็นต์!”สีหน้าของแมนดี้น่ากลัวอย่างมาก แม้ว่าเธอจะรู้สึกไม่พอใจ แต่ลาสเวกัสก็เป็นดินแดนของตระกูลแฮมิลตันในถิ่นของพวกเขาเธอสู้พวกเขาไม่ได้เลย“ได้ยินไหมทุกคน?”เอลลี่ปรบมือและมองไปรอบๆ“เนื่องจากหัวหน้าซิมเมอร์สารภาพเองกับปาก จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะยอมสละหุ้นจำนวนห้าสิบเปอร์เซ็นต์เพื่อชดใช้ความเสียหายนี้“ตระกูลแฮมิลตันไม่ได้ข่มเหงคนต่างถิ่นนะ เธอรนหาที่เอง!“ยังไงก็เถอะ อะไรก็เกิดขึ้นได้!”ดวงตาของฝูงชนทั้งหลายเป็นประกายสดใสแม้ว่าทุกคนจะเคยชินกับวิธีการดำเนินธุรกิจของตระกูล
ผู้ตรวจสอบสองคนถูกส่งให้ลอยออกไปในทันที นั่นทำให้คนอื่น ๆ กรีดร้องด้วยความโกรธขณะที่ก่อนหน้านี้พวกเขาเอาแต่เงียบ"นายมันเลว!"“ไม่สนใจกฎหมายเลยเหรอ!”“นายคงอยากตายมากสินะ!”เจ้าหน้าที่เหล่านั้นเป็นลิ่วล้อของตระกูลแฮมิลตัน พวกเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าคนนอกอย่างฮาร์วีย์ ยอร์กจะกล้าลงมือกับพวกเขาในขณะที่พวกเขากำลัง “ผดุงความยุติธรรม”ในขณะนั้นเหล่าเจ้าหน้าที่ต่างเดือดดาลด้วยความโกรธแม้ว่าพวกเขามักจะทำตามอำเภอใจ แต่ก็ไม่มีใครกล้าต่อต้านพวกเขา"กฏหมาย? พวกนายพ่นเรื่องพวกนี้ออกมาอย่างกับว่าพวกนายสนใจมันจริง ๆ นั่นแหละ”ฮาร์วีย์หรี่ตามองผู้ตรวจสอบอย่างเย็นชา“พวกนายเอาใบอนุญาตนี้ไปใส่ร้ายหัวหน้าซิมเมอร์ บังคับให้เธอเซ็นสัญญาและสละหุ้น แล้วให้ทุกคนที่นี่เป็นสักขีพยานในคำสารภาพของเธอ เพราะทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเธอเหรอ?“ไม่มียางอายหน่อยหรือไง?“การที่พวกนายทำตัวเหนือกฎหมายแบบนี้ ยังมีหน้ามาหวังว่าอีกฝ่ายจะปฏิบัติกับพวกนายด้วยความเมตตางั้นเหรอ?!“นายคิดว่านายสามารถใช้ประโยชน์จากสถานการณ์พวกนี้ได้ใช่ไหม”ฮาร์วีย์มองไปรอบ ๆ อย่างเย็นชา“ไม่จำเป็นต้องปฏิเสธ ทั่วทั้งวิลล่านี้มีกล้องวงจร
เอลลี่ พาล์มเมอร์กุมใบหน้าขณะที่เธอเย้ยหยัน“เธอประมาณตัวเองสูงไปหรือเปล่า แมนดี้ ซิมเมอร์? หัวขโมยมีสิทธิ์เจรจาด้วยหรือไง?“มีค่าพอเหรอ?”แมนดี้เมินเฉยต่อเอลลี่โดยสิ้นเชิงและจ้องไปที่แจ็กซ์ แฮมิลตันเพียงผู้เดียว“ปล่อยแม่ฉันไป นายน้อยสี่ตระกูลแฮมิลตัน ตราบใดที่คุณคืนเธอมาให้ฉัน ฉันจะยอมเซ็นสัญญา” แมนดี้พูดเน้นทีละคำ “ในฐานะหัวหน้าสาขาที่เก้าฉันสาบานเลยว่าฉันจะไม่เข้ามายุ่งในเรื่องนี้อีกต่อไป”แจ็กซ์หรี่ตามองด้วยความอยากรู้อยากเห็น“ปล่อยแม่คุณไปเหรอ?”"ใช่ ก็แค่คำของ่าย ๆ”ในขณะนั้นสีหน้าของแมนดี้เย็นชาราวกับน้ำแข็ง“ในเมื่อเรื่องทุกอย่างมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็อย่าปฏิเสธความจริงเลย นายน้อยสี่“คุณและฉันต่างก็รู้กันดีว่ามอร์ดู คาสิโน พาเลซ เป็นเพียงจุดหมายรองที่ทำให้ฉันมาที่นี่ แม้ว่าตัวโครงการจะทำกำไรได้สูง แต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะเป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันมาที่นี่“เหตุผลที่แท้จริงที่ทำให้ฉันต้องมาที่นี่ก็คือการที่แม่ของฉันถูกลักพาตัว“คุณส่งแม่มาให้ฉัน และฉันจะส่งสัญญาให้กับคุณ ฟังดูยุติธรรมดีหรือเปล่า?”“เป็นลูกสาวที่กตัญญูอะไรแบบนี้ เล่นเอาน้ำตารื้นเลยล่ะ”แจ็กซ์ปรบมือ“แต่
หอประชุมตระกูลแฮมิลตันตั้งอยู่ที่จุดสูงสุดของภูเขาอาร์คเบิร์น ซึ่งล้อมรอบไปด้วยภูเขาสลับซับซ้อนสถานที่นี้หันหน้าเข้าหาทะเล ซึ่งทำให้เกิดทิวทัศน์อันน่าทึ่งตระกูลแฮมิลตันผู้ซึ่งได้ครอบครองจุดสูงสุดของลาสเวกัสก็เหมือนกับการประกาศอำนาจเหนือพรมแดนของประเทศสิบห้านาทีต่อมา ฮาร์วีย์ ยอร์ก แมนดี้ ซิมเมอร์ และคนอื่น ๆ มาถึงหอประชุมตระกูลแฮมิลตันสถานที่ดังกล่าวใหญ่โตมาก มันครอบคลุมพื้นที่ไกลประมาณหนึ่งหมื่นตารางฟุตนอกจากเก้าอี้เท้าแขนไม้ที่อยู่ตรงกลางแล้ว เก้าอี้เท้าแขนของเจ้าหน้าที่จำนวนมากก็ทำมาจากไม้หนานมู่เนื้อทองทั้งสองข้าง อักษรวิจิตรชื่อดังจำนวนนับไม่ถ้วนถูกแขวนไว้ทั่วสถานที่ แม้แต่สมบัติเก่ามากมายก็ถูกพบเห็นได้ที่นี่อีกด้วยทุกสิ่งที่อยู่ที่นี่ประกาศความร่ำรวยของตระกูลแฮมิลตันอยู่เสมอหลังจากได้เห็นทั้งหมดนี้ ฮาร์วีย์ก็รู้สึกสนใจราชาแห่งการพนันในตำนานมากขึ้นตำนานกล่าวว่าอดีตฟาเบียน แฮมิลตันเป็นเพียงผู้มีอิทธิพลในท่าเทียบเรือเท่านั้น หลังจากที่ผู้บัญชาการสูงสุดเห็นเขาเข้า เขาก็ถูกขอให้มาเป็นลูกเขยของตระกูลราชาแห่งการพนันก้าวขึ้นสู่อำนาจจากเหตุการณ์นั้น ไม่เพียงแต่เขาได้รับเกี
พอลลี่ โบลตันหรี่ตาและชำเลืองมองฮาร์วีย์ ยอร์กโดยไม่ได้มองโทรศัพท์ที่พื้นหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ยิ้มออกมา“ในเมื่อคุณบอกว่าคุณมีหลักฐาน งั้นก็คงหมายความแบบนั้น“ฉันจะให้คำชี้แจงที่ยุติธรรมในเรื่องนี้แก่คุณเอง”"คุณแม่…"สีหน้าท่าทางของแจ็กซ์ แฮมิลตันเปลี่ยนไปในฉับพลันพอลลี่ชำเลืองมองไปที่แจ็กซ์แล้วอุทานอย่างเย็นชาว่า “น่าอายจริง ๆ!“ในฐานะสมาชิกของตระกูลแฮมิลตัน ลูกจะเล่นพนัน ยื่นหมูยื่นแมว แถมยังสามารถขโมยใบอนุญาตคาสิโนตัวเองคืนได้ถ้าหากต้องการ!“แต่พอถูกจับได้ว่าพยายามจะใส่ร้ายคนอื่นแบบนี้แล้วลูกจะแก้ตัวว่ายังไง?!“แจ็กซ์ แฮมิลตัน ลูกถูกกักบริเวณอยู่ในสวนหลังบ้านเป็นเวลาสามวัน! ถ้าไม่สำนึก ก็อย่าแม้แต่จะคิดที่จะกลับออกไป!”แจ็กซ์แสดงท่าทางแปลก ๆ บนใบหน้าของเขาก่อนที่จะโค้งคำนับ"รับทราบครับ"หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น คนรอบข้างก็สับสน'นี่มันคำสั่งอะไรกัน? แจ็กซ์ไม่สามารถออกไปข้างนอกได้สามวัน?''นี่มันเป็นบทลงโทษแบบไหนกัน?'ก่อนที่ฮาร์วีย์จะมีโอกาสตอบโต้ พอลลี่ก็พูดต่อ“สำหรับมอร์ดู คาสิโน พาเลซ…“หัวหน้าซิมเมอร์ ลูกชายของฉันเซ็นสัญญากับเจ้าชายฌอง ไม่ใช่กับเธอ“ต
“ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ แต่ถ้าคุณยอมปล่อยแม่ฉัน ฉันจะยอมสละส่วนแบ่งห้าเปอร์เซ็นต์ของฉันให้คุณอย่างเต็มใจ” แมนดี้ ซิมเมอร์พูดอย่างฉะฉาน“ตราบเท่าที่แม่ของฉันยังครบสามสิบสอง ฉันจะ…”เพล้ง!พอลลี่ โบลตันที่เคยสุภาพและอ่อนโยนขว้างถ้วยชาลงกับพื้นด้วยความโกรธ"กล้าดียังไง?!“หัวหน้าซิมเมอร์ นี่เธอกำลังกล่าวหาว่าตระกูลแฮมิลตันลักพาตัวแม่ของเธอไปแลกกับหุ้นของเธองั้นเหรอ?!“ตระกูลของเราครอบครองธุรกิจที่ประสบความสำเร็จไว้มากมาย! อะไรที่ทำให้เธอคิดว่าเราจะไม่มีปัญญาเอาหุ้นคืนด้วยเงินของเราเอง?!“เราจำเป็นต้องทำแบบนั้นด้วยหรือไง!”สายตาของพอลลี่ดูถูกเหยียดหยามคู่กรณีเป็นอย่างมาก“ออกไปร้องแรกแหกกระเชอบอกใครต่อใครได้เลย! ไปบอกพวกเขาได้เลยว่าเราลักพาตัวแม่ของเธอไป! ดูซิว่าจะมีใครเชื่อเธอไหม!”“น่าขำอะไรแบบนี้! คิดว่าเราเป็นใคร!? พวกเราคือราชาแห่งลาสเวกัส! ทำไมเราต้องทำอะไรแบบนั้นด้วย!”“พวกคนจากประเทศ H นี่ไร้สาระ! ดูก็รู้แล้วว่าคนพวกนี้คิดจะเกาะเราเป็นปลิง! พวกเขาคิดจะใช้ส่วนแบ่งห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของมอร์ดู คาสิโน พาเลซเพื่อที่จะได้สูบเลือดสูบเนื้อเรามากขึ้น แต่กลับยังกล้าเชิดหน้าชูคอไม่ห
“เซ็นสักที…”แจ็กซ์ แฮมิลตันหยิบปากกาเซ็นชื่อของมงต์บลองค์บนโต๊ะขึ้นมาแล้วยื่นให้แมนดี้ ซิมเมอร์อย่างสุภาพ“เพราะคุณเซ็นชื่อแล้ว คุณก็ออกไปได้ เราจะไม่ติดใจเอาความในเรื่องนี้อีก”เสียงไซเรนดังก้องมาจากข้างนอก ผู้บัญชาการจากสถานีตำรวจลาสเวกัสมาถึงแล้ว“ยังไม่เซ็นเหรอ หัวหน้าซิมเมอร์?” เอลลี่ พาล์มเมอร์ถามอย่างเย็นชา“ถ้าคุณยังไม่เซ็นสัญญา ทันทีที่ผู้บัญชาการจากสถานีตำรวจเข้ามาที่นี่ฮาร์วีย์ ยอร์กจะถูกคุมขัง”แมนดี้ตัวสั่นก่อนที่เธอจะพร้อมที่จะเซ็นชื่อในเอกสารเพี๊ยะ!ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าและตบปากกาเซ็นชื่อลงกับพื้น จากนั้นรวบรวมเอกสารบนโต๊ะขึ้นมาฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย“อย่าเซ็นนะ แมนดี้!“ดูจากท่าทางของตระกูลแฮมิลตันแล้ว ต่อให้เราจะยอมเซ็น พวกเขาก็ไม่มีทางปล่อยพวกเราไปง่าย ๆ แน่!“ที่พวกเขาเร่งเร้าเราแบบนี้ก็เพราะพวกเขาต้องการที่จะได้หุ้นของคุณกลับคืนไปต่างหาก!“ในเมื่อพวกเขาอยากจะเล่นเกม งั้นเราก็เล่นไปกับเขาด้วย “บางทีเราอาจสร้างคาสิโน พาเลซแห่งอื่นได้ด้วยหุ้นที่เรามีด้วยซ้ำ!”“ผมอยากจะเห็นตระกูลแฮมิลตันล่มจม!”‘เขาต้องการใช้หุ้นของใบอนุญาตคาสิโนของตระกูลแฮมิลตันเพื่