พอลลี่ โบลตันหรี่ตาและชำเลืองมองฮาร์วีย์ ยอร์กโดยไม่ได้มองโทรศัพท์ที่พื้นหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ยิ้มออกมา“ในเมื่อคุณบอกว่าคุณมีหลักฐาน งั้นก็คงหมายความแบบนั้น“ฉันจะให้คำชี้แจงที่ยุติธรรมในเรื่องนี้แก่คุณเอง”"คุณแม่…"สีหน้าท่าทางของแจ็กซ์ แฮมิลตันเปลี่ยนไปในฉับพลันพอลลี่ชำเลืองมองไปที่แจ็กซ์แล้วอุทานอย่างเย็นชาว่า “น่าอายจริง ๆ!“ในฐานะสมาชิกของตระกูลแฮมิลตัน ลูกจะเล่นพนัน ยื่นหมูยื่นแมว แถมยังสามารถขโมยใบอนุญาตคาสิโนตัวเองคืนได้ถ้าหากต้องการ!“แต่พอถูกจับได้ว่าพยายามจะใส่ร้ายคนอื่นแบบนี้แล้วลูกจะแก้ตัวว่ายังไง?!“แจ็กซ์ แฮมิลตัน ลูกถูกกักบริเวณอยู่ในสวนหลังบ้านเป็นเวลาสามวัน! ถ้าไม่สำนึก ก็อย่าแม้แต่จะคิดที่จะกลับออกไป!”แจ็กซ์แสดงท่าทางแปลก ๆ บนใบหน้าของเขาก่อนที่จะโค้งคำนับ"รับทราบครับ"หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น คนรอบข้างก็สับสน'นี่มันคำสั่งอะไรกัน? แจ็กซ์ไม่สามารถออกไปข้างนอกได้สามวัน?''นี่มันเป็นบทลงโทษแบบไหนกัน?'ก่อนที่ฮาร์วีย์จะมีโอกาสตอบโต้ พอลลี่ก็พูดต่อ“สำหรับมอร์ดู คาสิโน พาเลซ…“หัวหน้าซิมเมอร์ ลูกชายของฉันเซ็นสัญญากับเจ้าชายฌอง ไม่ใช่กับเธอ“ต
“ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ แต่ถ้าคุณยอมปล่อยแม่ฉัน ฉันจะยอมสละส่วนแบ่งห้าเปอร์เซ็นต์ของฉันให้คุณอย่างเต็มใจ” แมนดี้ ซิมเมอร์พูดอย่างฉะฉาน“ตราบเท่าที่แม่ของฉันยังครบสามสิบสอง ฉันจะ…”เพล้ง!พอลลี่ โบลตันที่เคยสุภาพและอ่อนโยนขว้างถ้วยชาลงกับพื้นด้วยความโกรธ"กล้าดียังไง?!“หัวหน้าซิมเมอร์ นี่เธอกำลังกล่าวหาว่าตระกูลแฮมิลตันลักพาตัวแม่ของเธอไปแลกกับหุ้นของเธองั้นเหรอ?!“ตระกูลของเราครอบครองธุรกิจที่ประสบความสำเร็จไว้มากมาย! อะไรที่ทำให้เธอคิดว่าเราจะไม่มีปัญญาเอาหุ้นคืนด้วยเงินของเราเอง?!“เราจำเป็นต้องทำแบบนั้นด้วยหรือไง!”สายตาของพอลลี่ดูถูกเหยียดหยามคู่กรณีเป็นอย่างมาก“ออกไปร้องแรกแหกกระเชอบอกใครต่อใครได้เลย! ไปบอกพวกเขาได้เลยว่าเราลักพาตัวแม่ของเธอไป! ดูซิว่าจะมีใครเชื่อเธอไหม!”“น่าขำอะไรแบบนี้! คิดว่าเราเป็นใคร!? พวกเราคือราชาแห่งลาสเวกัส! ทำไมเราต้องทำอะไรแบบนั้นด้วย!”“พวกคนจากประเทศ H นี่ไร้สาระ! ดูก็รู้แล้วว่าคนพวกนี้คิดจะเกาะเราเป็นปลิง! พวกเขาคิดจะใช้ส่วนแบ่งห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของมอร์ดู คาสิโน พาเลซเพื่อที่จะได้สูบเลือดสูบเนื้อเรามากขึ้น แต่กลับยังกล้าเชิดหน้าชูคอไม่ห
“เซ็นสักที…”แจ็กซ์ แฮมิลตันหยิบปากกาเซ็นชื่อของมงต์บลองค์บนโต๊ะขึ้นมาแล้วยื่นให้แมนดี้ ซิมเมอร์อย่างสุภาพ“เพราะคุณเซ็นชื่อแล้ว คุณก็ออกไปได้ เราจะไม่ติดใจเอาความในเรื่องนี้อีก”เสียงไซเรนดังก้องมาจากข้างนอก ผู้บัญชาการจากสถานีตำรวจลาสเวกัสมาถึงแล้ว“ยังไม่เซ็นเหรอ หัวหน้าซิมเมอร์?” เอลลี่ พาล์มเมอร์ถามอย่างเย็นชา“ถ้าคุณยังไม่เซ็นสัญญา ทันทีที่ผู้บัญชาการจากสถานีตำรวจเข้ามาที่นี่ฮาร์วีย์ ยอร์กจะถูกคุมขัง”แมนดี้ตัวสั่นก่อนที่เธอจะพร้อมที่จะเซ็นชื่อในเอกสารเพี๊ยะ!ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าและตบปากกาเซ็นชื่อลงกับพื้น จากนั้นรวบรวมเอกสารบนโต๊ะขึ้นมาฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย“อย่าเซ็นนะ แมนดี้!“ดูจากท่าทางของตระกูลแฮมิลตันแล้ว ต่อให้เราจะยอมเซ็น พวกเขาก็ไม่มีทางปล่อยพวกเราไปง่าย ๆ แน่!“ที่พวกเขาเร่งเร้าเราแบบนี้ก็เพราะพวกเขาต้องการที่จะได้หุ้นของคุณกลับคืนไปต่างหาก!“ในเมื่อพวกเขาอยากจะเล่นเกม งั้นเราก็เล่นไปกับเขาด้วย “บางทีเราอาจสร้างคาสิโน พาเลซแห่งอื่นได้ด้วยหุ้นที่เรามีด้วยซ้ำ!”“ผมอยากจะเห็นตระกูลแฮมิลตันล่มจม!”‘เขาต้องการใช้หุ้นของใบอนุญาตคาสิโนของตระกูลแฮมิลตันเพื่
"พอสักที! เลิกอวดตัวเองได้แล้ว!“คนจากประเทศ H ชอบพูดจาใหญ่โตตลอดเลยนะ! คุณคงไม่หยุดจนกว่าจะเรียกร้องความสนใจจากทุกคนได้ใช่หรือเปล่า!”ผู้บัญชาการหญิงร่างเพรียวที่ทำท่าทางราวกับกำลังผดุงความยุติธรรมเดินตรงเข้ามาในขณะพินิจมองฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยความดูถูกเหยียดหยาม“ตระกูลแฮมิลตันโทรแจ้งเรา เพราะเขาแจ้งว่าคุณทำให้เจ้าหน้าที่บาดเจ็บสองสามคน!“กรุณามากับเราเดี๋ยวนี้!”ฮาร์วีย์เมินเฉยต่อผู้บัญชาการโดยสิ้นเชิงและจ้องมองไปที่พอลลี่ โบลตันด้วยสีหน้าเย็นชา“รอก่อนเถอะ นายหญิงลำดับที่สี่!“คุณลักพาตัวแม่ยายของผม...“แถมยังทำร้ายภรรยาผมอีก…“แล้วนี่พยายามจะจับผมเข้าคุก...“จดจำทุกสิ่งทุกอย่างที่คนทำเอาไว้ให้ดี“ไม่ต้องห่วงหรอก อีกไม่นานผมก็จะได้ประกันตัวออกมา แล้วถ้าผมออกมาได้เมื่อไหร่ ผมจะสนองคุณกลับไปเป็นร้อยเท่า!“ไม่ใช่แค่ผมจะลบชื่อของตระกูลคุณออกไปจากหน้าประวัติศาสตร์เท่านั้น แต่ผมจะทำให้ใบอนุญาตคาสิโนของคุณหลุดลอยไปอยู่ในมือของตระกูลอื่นอีกด้วย!”ฮาร์วีย์ไม่คิดที่จะฆ่าพอลลี่ในทันทีเขาอยากที่จะทรมานคนพวกนี้อย่างช้าๆ และทำให้พวกเขารู้สึกเจ็บปวดจากการตกนรกทั้งเป็น“นายอยากให้ตระก
ฮาร์วีย์ ยอร์กได้แต่ยักไหล่“ผมมีหลักฐานนะ คุณต้องการดูภาพวิดีโอแบบเต็มหรือเปล่า” เขาพูดอย่างใจเย็น“วิดีโอแบบเต็ม?!”ผู้ตรวจการร่างเพรียวแสดงความรังเกียจ“คุณคิดว่าสถานีตำรวจลาสเวกัสมีแต่คนโง่หรือไง?! เราได้ตรวจสอบที่เกิดเหตุแล้ว และมีคนจงใจทำลายระบบเฝ้าระวัง หากเป็นเช่นนั้นแล้วจะมีวีดีโอหลักฐานได้ยังไง?“เพราะงั้นหลักฐานที่คุณว่า ก็คงเป็นของปลอมล่ะสิ?”“เท่าที่ฉันรู้ มีนวัตกรรมชั้นสูงที่ช่วยให้คุณสามารถจัดการกับวิดีโอจากกล้องวงจรปิดได้“นอกจากนี้ ฉันได้สอบถามพยานทั้งหมดในสถานที่ก่อนหน้านี้แล้ว พวกเขาทั้งหมดล้วนให้การว่าคุณเป็นคนทำให้เจ้าหน้าที่บาดเจ็บ!“คุณจะรับสารภาพไหม?! ไม่อย่างนั้นก็อย่าโทษถ้าเราต้องลงไม้ลงมือ!”ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ"อะไรกัน? คุณคิดว่าคุณจะโยนทุกข้อกล่าวหามาให้ผมได้แค่เพราะคนมีสิ่งที่เรียกว่าพยานน่ะเหรอ?“คนได้ตรวจสอบต้นสายปลายเหตุบ้างหรือยัง?“คุณได้ซักค้านไปบ้างแล้วหรือยัง?“คุณมีหลักฐานอะไรจากสถานที่เกิดเหตุแล้วหรือยัง?“ถ้าคุณไม่มีอะไรพวกนั้น แล้วทำไมคุณถึงพยายามยัดเยียดข้อหามาให้ผมด้วยล่ะ? คุณคิดอะไรอยู่?!"สีหน้าของผู้ตรวจการร่างเพียวเย็นชารา
ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้มอย่างใจเย็น“ผมโทรหาเอ็ดวิน เมนโดซา”“นายน้อยเมนโดซ่า?!”ผู้ตรวจการร่างเพียวตัวแข็งทื่อ เนื่องจากลาสเวกัสไม่ใช่เมืองที่มีขนาดใหญ่โต โดยพื้นฐานแล้วทุกคนจึงรู้จักชื่อของตัวละครหลักที่นี่แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็แสดงท่าทีหยามเหยียดออกมา“นายน้อยเมนโดซาเป็นลูกชายของผู้บัญชาการสูงสุดของลาสเวกัส เขาขึ้นชื่อเรื่องความเข้มงวดและความยุติธรรม!“ไม่เพียงเท่านั้น เขายังเป็นหนึ่งในเจ้าหน้าที่ระดับสูงของสถานีตำรวจของเราด้วย! เขาไม่ใช่คนธรรมดา!“ทำไมคนอย่างเขาจะต้องออกมาปกป้องคนที่ทำร้ายเจ้าหน้าที่แบบนี้ด้วย?!"นี่นายกำลังคิดอะไรอยู่?!“ถ้าคิดที่จะโม้ ก็ช่วยโม้อะไรที่มันสมจริงกว่านี้หน่อยสิ!“หรือคิดว่าแค่เอ่ยชื่อของนายน้อยเมนโดซ่าออกมาเฉย ๆ แล้วจะทำให้เราตกใจกลัวได้?”สารวัตรหัวโล้นถอนหายใจขณะส่ายหน้า ในสายตาของผู้บัญชาการอย่างพวกเขา การที่ผู้ชายไม่เอาถ่านอย่างเขาพยายามทำตัวลึกลับเช่นนี้ถือเป็นเรื่องน่าอายอย่างที่สุดฮาร์วีย์ไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่วินาทีเดียว เขายิ้มและตอบเพียงว่า “งั้นก็รออีกเดียวแล้วกัน คนจะได้กลืนโทรศัพท์สมใจแน่”"ก็ได้ คุณไม่จำเป็นต้องสารภาพเช่นกั
เอ็ดวินทำหน้าตาน่าเกลียดใส่ฮาร์วีย์และพึมพำว่า “ซีอีโอยอร์ก เวลาแบบนี้คุณยังมีกะจิตกะใจจะกินอะไรลงอีกเหรอ?”ฮาร์วีย์ยิ้มและตอบอย่างเฉยเมย “ถ้าฉันบอกว่าฉันตั้งใจมาที่นี่ด้วยตัวเอง นายจะเชื่อฉันไหม?”เอ็ดวินผงะเล็กน้อย “คุณตั้งใจมาที่นี่ด้วยตัวเอง?”ฮาร์วีย์พยักหน้า "ใช่"“นายไม่รู้สึกเหรอว่านับตั้งแต่ฉันมาจากมอร์ดูถึงลาสเวกัส ในช่วงสองสามวันนี้มีแต่ปัญหา?”“แม่ยายของฉันถูกลักพาตัว ฉันถูกลอบสังหารตั้งหลายหน ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีบางคนจับตามองหุ้นของ สกาย คาสิโน พาเลซ ของภรรยาฉันอีกต่างหาก…”“ทุกอย่างมันบังเอิญเกินไป”“แล้วพอเอาเรื่องบังเอิญพวกนี้มารวมกัน ฉันก็เริ่มเชื่อแล้วว่าโลกนี้ไม่มีความบังเอิญหรอก”“มีใครบางคนกำลังวางแผนอย่างแยบคายต่างหาก”ขณะที่ฮาร์วีย์ทานอาหาร เขาก็แนะนำเอ็ดวินว่า “เอ็ดวิน นายเองก็มาจากค่ายศัสตราวุธด้วยนี่ บางทีเวลานายเจอปัญหา นายก็ควรจะคิดแก้ปัญหาให้รอบคอบ”“เช่น การปล่อยฉันออกไปตอนนี้จะมีประโยชน์อะไรตรงไหน?”“หรือควรจะใช้โอกาสนี้สืบหาว่าใครอยู่เบื้องหลังทุกสิ่งแทนจะดีกว่า”เอ็ดวินเป็นคนฉลาด ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความตระหนักรู้ขณะที่เขาฟังคำพูดของฮาร
สาวสวยอายุประมาณยี่สิบเจ็ดหรือยี่สิบแปดเดินเข้ามา ล้อมรอบด้วยเจ้าหน้าที่จากสถานีตำรวจลาสเวกัสกว่าสิบคนเธอมีร่างกายเข้ารูปราวกับนางแบบและมีส่วนสูงเกือบหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร สัดส่วนของเธอสมบูรณ์แบบเข้าคู่กันกับใบหน้าที่บอบบางและงดงามของเธอ เธอมีรัศมีของซีอีโอที่มีอำนาจสูงส่งแต่การแสดงออกบนใบหน้าที่น่ารักของเธอนั้นเย็นชาเกินไป เธอมีท่าทางที่มีกลิ่นอายของความหยิ่งผยอง ซึ่งทำให้ผู้ชายธรรมดา ๆ หวาดกลัวได้แม้จะไม่ได้เหลือบมองเธอหากมองอย่างใกล้ชิด เค้าโครงใบหน้าของเธอค่อนข้างคล้ายกับเอ็ดวินผู้คนรอบตัวเธอปฏิบัติต่อเธอด้วยความเคารพอย่างสูงสุด พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเสียงดังต่อหน้าเธอรูปลักษณ์ของเธอทำให้ทุกคนในห้องหายใจลำบากเจ้าหน้าที่ทั้งชายและหญิงรอบ ๆ นั้นเงียบเป็นเป่าสาก เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้จะกระตุ้นให้เกิดเรื่องใหญ่โตได้ขนาดนี้เอ็ดวินตกตะลึงชั่วครู่ เขาโพล่งออกมา “พี่ใหญ่?! ทำไมพี่มาอยู่ที่นี่ได้?"ผู้มาเยือนไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโยอาน่า เมนโดซา บุตรสาวคนโตของตระกูลเมนโดซา!“นายวิ่งพล่านไปทั่วขนาดนี้ฉันจะไม่มาได้ยังไง?”ใบหน้าขอ