ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้มอย่างใจเย็น

“ผมโทรหาเอ็ดวิน เมนโดซา”

“นายน้อยเมนโดซ่า?!”

ผู้ตรวจการร่างเพียวตัวแข็งทื่อ เนื่องจากลาสเวกัสไม่ใช่เมืองที่มีขนาดใหญ่โต โดยพื้นฐานแล้วทุกคนจึงรู้จักชื่อของตัวละครหลักที่นี่

แต่หลังจากนั้นไม่นานเธอก็แสดงท่าทีหยามเหยียดออกมา

“นายน้อยเมนโดซาเป็นลูกชายของผู้บัญชาการสูงสุดของลาสเวกัส เขาขึ้นชื่อเรื่องความเข้มงวดและความยุติธรรม!

“ไม่เพียงเท่านั้น เขายังเป็นหนึ่งในเจ้าหน้าที่ระดับสูงของสถานีตำรวจของเราด้วย! เขาไม่ใช่คนธรรมดา!

“ทำไมคนอย่างเขาจะต้องออกมาปกป้องคนที่ทำร้ายเจ้าหน้าที่แบบนี้ด้วย?!

"นี่นายกำลังคิดอะไรอยู่?!

“ถ้าคิดที่จะโม้ ก็ช่วยโม้อะไรที่มันสมจริงกว่านี้หน่อยสิ!

“หรือคิดว่าแค่เอ่ยชื่อของนายน้อยเมนโดซ่าออกมาเฉย ๆ แล้วจะทำให้เราตกใจกลัวได้?”

สารวัตรหัวโล้นถอนหายใจขณะส่ายหน้า ในสายตาของผู้บัญชาการอย่างพวกเขา การที่ผู้ชายไม่เอาถ่านอย่างเขาพยายามทำตัวลึกลับเช่นนี้ถือเป็นเรื่องน่าอายอย่างที่สุด

ฮาร์วีย์ไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่วินาทีเดียว เขายิ้มและตอบเพียงว่า “งั้นก็รออีกเดียวแล้วกัน คนจะได้กลืนโทรศัพท์สมใจแน่”

"ก็ได้ คุณไม่จำเป็นต้องสารภาพเช่นกั