“ไปกันเถอะ ฉันจองห้องบนชั้นสองไว้สำหรับคืนนี้โดยเฉพาะ ฉันจะตามซิสเตอร์สิบสามมาหลังจากที่เราดื่มไปสักสองสามแก้วแล้ว“เราจะยืนยันตัวตนของเธอก่อนที่จะแจ้งซีอีโอยอร์กและพี่ไทสัน”จริง ๆ แล้วหญิงสาวตัวเล็ก ๆ จากท้องถนนในฮ่องกงไม่ได้คู่ควรกับความสนใจของจอร์จเลย อย่างไรก็ตาม ในเมื่อเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับแม่ยายของฮาร์วีย์ เรื่องเล็กน้อยจึงอาจบานปลายกลายเป็นเรื่องใหญ่ได้อย่างง่ายดายสายตาของโอลด์ ไนเนอร์กวาดไปทั่วสถานที่ จากนั้นเขาก็จ้องไปที่ชายในชุดสูทสองสามคน “เราเรียกพรรคพวกมาเพิ่มดีไหม?“ถ้าเกิดอะไรขึ้นเราอาจจะยื้อไว้ไม่ไหว”จอร์จส่ายหัว “เราจะมากันมากมายทำไม? มันจะชัดเจนเกินไป และภายหลังเราจะเคลื่อนไหวได้ยากกว่าด้วย“อีกอย่าง นายคือ โอลด์ ไนเนอร์นะ นายเป็นหัวหน้าใหญ่ของท้องถนนที่บัควู้ด ต่อให้นายจะไม่สามารถสู้พวกเขาทั้งหมดได้ แต่อย่างน้อยนายก็สามารถสู้ได้สามหรือห้าคน ถูกไหม?“อีกอย่าง ชื่อเสียงของพี่ไทสันก็ยังเป็นประโยชน์แม้บนท้องถนนในฮ่องกง ถ้าเราสู้ไม่ไหวจริง ๆ เราก็แค่ต้องเอ่ยชื่อราชาแห่งถนนของเซาท์ ไลท์ จากนั้นจะไม่มีใครกล้าทำอะไรพวกเราแน่นอน!”โอลด์ ไนเนอร์ไม่ได้พูดอะไรต่อ เขา
โอลด์ ไนเนอร์ขมวดคิ้ว “ฉันเกรงมันจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะสิ“ฉันว่าเราควรจะแจ้งซีอีโอยอร์กและพี่ไทสันก่อน”“ไม่ง่ายขนาดนั้นเหรอ?” จอร์จขมวดคิ้วเช่นกัน หลังจากที่สืบสวนและรวบรวมข้อมูลมาเป็นเวลานาน เขาก็ค่อนข้างจะมีประสบการณ์ในด้านนี้“โอลด์ ไนเนอร์ นายหมายความว่าอย่างไร?”โอลด์ ไนเนอร์ถือแก้วไวน์และพูดว่า “ที่นี่เป็นบาร์ขนาดใหญ่ และจำนวนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่นี่ก็มีเกือบถึงร้อย คนอย่างซิสเตอร์สิบสามจะมาต้อนรับแขกเพียงเพราะพวกเขาสั่งไวน์สองสามขวดทำไม?“นอกจากนี้…”ปัง!เสียงดังขึ้นก่อนที่โอลด์ ไนเนอร์จะทันได้พูดจบ ประตูถูกเตะเข้ามาวินาทีต่อมา ชายร่างกำยำในชุดสูทหลายสิบคนก็เดินเข้ามา สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความเย็นชาชายที่เป็นผู้นำสวมชุดสูทสีขาว สีหน้าของเขาโหดเหี้ยมและเคร่งขรึม แววตาของเขาอาฆาตแค้นโดยปริยายจอร์จยืนขึ้นทันทีและตะโกนว่า “แกเป็นใคร?“คิดจะทำอะไร?”“ลุย!”อย่างไรก็ตามผู้นำคนนั้นไม่คิดที่จะอธิบายอะไรและเพียงแค่ส่งสัญญาณให้คนของเขาโจมตีทันทีลูกน้องของเขารีบวิ่งไปข้างหน้าตามคำสั่งของเขาและทำให้บรรายากาศในห้องเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น พวกเขาทุกคนถ
จอร์จโซซัดโซเซล้มลงพื้นและหมดสติไปโดยสิ้นเชิงโอลด์ ไนเนอร์ถูกเตะจนอับมุมและเกือบจะเสียชีวิต สีหน้าของเขาบวมเป่งไปหมด เขาดูน่าสมเพชอย่างยิ่งเขาและจอร์จถือเป็นหัวหน้าใหญ่บนท้องถนนที่บัควู้ด แต่พวกเขากลับถูกซ้อมในฮ่องกงอย่างสาหัสโดยไม่คาดคิด“ไหนบอกฉันสิว่าพวกแกเป็นใคร?“พวกแกกล้าถามเรื่องของซิสเตอร์สิบสามทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะมาที่บรีวู้ด บาร์เป็นครั้งแรก?“พวกแกคิดจะทำบ้าอะไรกันแน่?”สการ์จุดบุหรี่สูบแล้วพ่นควันออกมา จากนั้นเขาก็เหยียบศีรษะของจอร์จด้วยเท้าของเขา“ฉันจะให้เวลาพวกแกตอบสามนาที ถ้าพวกแกไม่ตอบมาดี ๆ ฉันจะเอาศพพวกแกโยนให้ปลากิน”จอร์จกระอักเลือดออกมาเต็มปากก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “พวกเราเป็นรุ่นน้องของพี่ไทสัน ไทสัน วูดส์ จากบัควู้ด!“พวกเราได้ยินเกี่ยวกับซิสเตอร์สิบสามมานานแล้ว“พวกเราแค่… อยากเจอเธอ”ปัง!สการ์เตะจอร์จอีกครั้ง“แกนี้มันอึดจริง ๆ“ยังกล้าปากแข็งอีก!“รุ่นน้องของไทสัน วู้ดส์งั้นเหรอ?“ไทสัน วู้ดส์คือราชาแห่งท้องถนนของบัควู้ด ถ้าเขาอยู่ที่นี่ แม้แต่ดอนแห่งแก๊งบรีวู้ดก็ยังต้องมาต้อนรับเขาเป็นการส่วนตัว!“คนของเขาจะมาที่นี่เพื่อสอบถามเรื่องข
แววตาของสการ์แอบเผยความกลัวเมื่อเขาเห็นดังนั้น วินาทีต่อมาเขาก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์และสั่งว่า “จัดการไอ้หมอนั้นซะ!”ลูกน้องสองคนของเขาที่เตรียมตัวไว้หลบการโจมตีของไทสันและกระโจนใส่ฮาร์วีย์ทันทีทั้งคู่ต่างมีความต้องการที่จะกำจัดตัวหัวหน้าก่อนทักษะของพวกเขายอดเยี่ยมและรวดเร็วมากจนไทสันไม่ทันได้สกัดกั้นพวกเขาทันทีที่พวกเขาเข้าใกล้ฮาร์วีย์ ริมฝีปากของพวกเขาก็ยิ้มเย้ยหยันอย่างมีชัยฮาร์วีย์ยังคงไม่แยแส เขายื่นมือซ้ายออกไปอย่างเฉยเมย แม้ว่าการเคลื่อนไหวของเขาจะดูไม่เร็วนัก แต่เขาก็สามารถคว้าคอผู้ชายคนหนึ่งไว้ได้จากนั้นเขาก็เหวี่ยงมือของเขาตูม!มีเสียงดังขึ้น และชายที่ฮาร์วีย์จับได้ก็ถูกเหวี่ยงออกไปกระแทกเข้ากับพรรคพวกของตัวเองอย่างแรงร่างทั้งสองลอยออกไปพร้อมกันอย่างไม่เป็นท่า เมื่อพวกเขาตกลงพื้น ร่างกายของพวกเขาก็กระตุกขณะที่พวกเขาคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดทักษะของไทสันนั้นน่ากลัวมากและสร้างความหวาดกลัวให้กับหลาย ๆ คนอย่างไรก็ตาม การเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันของฮาร์วีย์นั้นเปล่งออร่าที่ไร้เทียมทานซึ่งกดขี่ทุกคนที่อยู่รอบตัวเขาตาของสการ์กระตุก เขาก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัวและพูดอย่างเ
“นายนี่มันกล้าดีจริง ๆ! นายกล้าทำตัวกักขฬะในถิ่นของฉัน นายไม่เคารพฉันและนายน้อยสามเลย!”เมื่อคำเหล่านี้ถูกกล่าวก็มีคนมากกว่าสิบคนเดินเข้ามาโดยล้อมรอบชายและหญิงที่อยู่ตรงกลางทางด้านซ้ายคือคนรู้จักเก่า นายน้อยสามของตระกูลแฮมิลตันแห่งลาสเวกัส เดนเวอร์ แฮมิลตันทางด้านขวาเป็นหญิงสาวงามที่ดูอายุประมาณ 23-24 อย่างมากที่แขนและขาของเธอมีรอยสัก ทำให้ผู้คนรู้ได้ทันทีว่าเธอเป็นนักเลงนายหญิงแห่งบรีวู้ด บาร์ ซิสเตอร์สิบสามสายตาของซิสเตอร์สิบสามกวาดไปรอบ ๆ ขณะที่เธอสำรวจดูความวุ่นวาย เธอชำเลืองมองเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่บาดเจ็บ จากนั้นก็มองไปที่สการ์ซึ่งถูกฮาร์วีย์จับตัวไว้ เธอหัวเราะด้วยความโกรธและขู่ว่า “นายนี่กล้าดีจริง ๆ บังอาจทำร้ายคนของฉันในถิ่นของฉัน… ใจกล้ามาจากไหน?”แววตาของเธอเย็นชาและเต็มไปด้วยความแค้น“ถ้ากล้าจริงก็ทำร้ายเขาต่อหน้าฉันอีกครั้งสิ!”เพี๊ยะ!ฮาร์วีย์ตบสการ์อีกครั้งปัง!เขายกขาขึ้นและเตะสการ์ทันที ทำให้สการ์กระเด็นไปก่อนที่จะตกลงกับพื้น“ทำแล้ว แล้วเธอจะทำไม?”“สารเลว! กระจอก! ไม่รู้จักที่ของตัวเอง!”ซิสเตอร์สิบสามโกรธเป็นฟืนเป็นไฟใคร ๆ ก็รู้ว่าเธอ
“นายคิดว่าตัวเองเจ๋งเพียงเพราะนายต่อสู้เป็นนิดหน่อยงั้นเหรอ? ฮึ!”เดนเวอร์จุดซิการ์ สีหน้าของเขาเย็นชา“ฉันจะบอกอะไรนายให้นะฮาร์วีย์ บนโลกนี้ย่อมมีคนที่เก่งกว่านายอยู่เสมอ!“คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้! ขอโทษและหักแขนตัวเองแล้วเรียกฉันว่าพี่ชายซะ!“จากนั้นนายจะต้องให้เทเรซ่าอยู่กับฉันคืนหนึ่ง! ถ้านายทำตามที่ฉันบอก ฉันจะปล่อยนายไป!“ถ้าไม่ คืนนี้ฉันจะโยนศพนายให้ปลากิน!”เมื่อเดนเวอร์พูดจบ ฮิโรชิซึ่งสวมชุดคาราเต้ก็ก้าวไปข้างหน้าด้วยสายตาอาฆาต“ตระกูลของนายไม่รู้จักการเคารพกฎหมายเลยเหรอ?” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นเช่นเคย“กฎหมายไม่มีค่าอะไรสำหรับพวกนายเลยเหรอ?”เดนเวอร์เย้ยหยันอย่างเย่อหยิ่งเมื่อได้ยินดังนั้น“กฏหมายเหรอ? ขอร้องล่ะ! นายอยากจะคุยเรื่องกฎหมายในฮ่องกงกับฉันงั้นเหรอ?“ฉันจะบอกอะไรนายให้นะ! คืนนี้ ที่นี่ ฉันนี่แหละคือกฎหมาย!“นายโชคดีนะที่เอ็ดวินช่วยนายไว้เมื่อคืนก่อน! คืนนั้นเขาช่วยชีวิตนายไว้ได้!“แต่ที่นี่คือฮ่องกง ไม่ใช่ลาสเวกัส!“เอ็ดวินไม่มีอำนาจที่นี่! เขาช่วยอะไรนายไม่ได้แล้ว!”เดนเวอร์แจ้งอย่างเย่อหยิ่งและปลิ้มปิติถ้าเขาอยู่ที่ลาสเวกัส เขาคงจะค่อนข้างหวาดกลัว ท้า
พรึ่บ!ฮาร์วีย์เพียงแค่สะบัดนิ้วของเขาเท่านั้น แต่การกระทำเล็ก ๆ นั้นทำให้กำปั้นของฮิโรชิสั่นสะเทือนอย่างแรงออร่าที่น่าสะพรึงกลัวของฮิโรชิหายไปทันที ความเจ็บปวดที่แหลมคมจนไม่อาจบรรยายได้กระทบกำปั้นของเขา‘น-นิ้วฉันหักเหรอ?!’ความคิดที่เหลือเชื่อเข้ามาในหัวของเขา สีหน้าของเขาแย่ลงในทันทีเขาตระหนักได้ในทันทีว่าชายจากประเทศ H คนนี้แข็งแกร่งกว่าที่เขาจินตนาการไว้มาก กระทั่งสามารถเทียบได้กับผู้ที่เป็นปรมมาจารย์ในประเทศหมู่เกาะได้!‘ฉันต้องกลับไปตั้งหลักก่อน!’ฮิโรชิคิดในขณะที่เขาก้าวถอยหลังด้วยสัญชาตญาณและพยายามรักษาระยะห่างให้มากขึ้นก่อนสิ่งอื่นใดเขาเคลื่อนไหวเร็ว แต่เขาใช้พละกำลังเกือบทั้งหมดในการทำเช่นนั้นอย่างไรก็ตามฮาร์วีย์เร็วกว่าเขาฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าแล้วเหวี่ยงฝ่ามือออกไปอย่างง่ายดายเพี๊ยะ!ฮิโรชิถูกส่งตัวปลิวไปชนกับโต๊ะกาแฟด้านหลังทันทีเสียงของแตกดังตามมาและร่างของฮิโรชิก็ถูกเศษแก้วที่แตกกระจายปกคลุมไปทั่วเรือนร่าง เขาตะเกียกตะกาย ปากและจมูกของเขามีเลือดออกจำนวนมาก‘เขาแข็งแกร่งมาก!’‘แข็งแกร่งอย่างเหลือเชื่อ!’ฮิโรชิเพิ่งจะตระหนักได้ว่าฮาร์วีย์ ซึ่งดูเหมื
“ไอ้สารเลวนี่มันจองหองจริง ๆ!”เดนเวอร์ชี้นิ้วไปที่ฮาร์วีย์อย่างเดือดดาลด้วยความโกรธ“ต่อให้นายจะต่อสู้เป็นแล้วจะทำไม?!” เขาตะโกนลั่น“อย่างมากนายก็เป็นได้แค่นักสู้ที่ดี! แต่ยังไงนายก็จะไม่สามารถทำอะไรในที่อย่างฮ่องกงได้หรอก!“คอยดูนะ! ฉันจะเรียกนายของฉันมาที่นี่! แล้วฉันจะทำให้นายต้องเสียใจที่ได้เกิดมาเป็นคน!“ฉันจะทำให้นายต้องเสียใจกับทุกอย่าง!”เดนเวอร์สบถ สีหน้าของเขาคล้ำด้วยความโกรธ“โอ้ จะเรียกกำลังเสริมมางั้นเหรอ?”ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ โดยไม่สะทกสะท้าน“ดีเลย ฉันจะให้เวลานายสิบนาที“อยากโทรเรียกใครมาก็เอาเลย“หวังว่านายจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังนะ”“ได้! ฉันทำแน่!”เดนเวอร์ตอบอย่างเหยียดหยามก่อนที่จะคว้าโทรศัพท์ออกมาเพื่อกดโทรออก“นายน้อยฟลินน์ ชายคนหนึ่งจากประเทศ H พยายามกดขี่ผมในถิ่นของนาย!“คุณต้องมาช่วยผม!”หลังจากที่คุยโทรศัพท์เสร็จ เดนเวอร์ก็จ้องฮาร์วีย์อย่างเย็นชา“ถ้านายกล้าจริงก็รอดู!“ฉันจะบอกให้ว่านายตายแน่! ตายแน่ ๆ!“นายไม่มีวันรู้หรอกว่าในฮ่องกงมีคนที่คนต่ำต้อยอย่างนายไม่ควรมีเรื่องด้วยมากแค่ไหน!”วรู้มมม!สิบนาทีต่อมารถฮัมเมอร์ก็จอดตรงหน้าบรีวู้ด บา