แจ็กซ์ดูเหมือนจะสนใจโต๊ะพนันนี้มาก เมื่อเขาโยนชิปชิ้นสุดท้ายในมือลงบนโต๊ะและแพ้ เขาก็หรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนที่จะโบกมือเบา ๆเจ้ามือและพนักงานฝั่งตรงข้ามไม่กล้าพูดอะไร พวกเขาเพียงแต่เดินออกไปพร้อมกับคนอื่น ๆ ด้วยความเคารพในตอนนั้นจึงเหลือเพียงแจ็กซ์และเอลลี่แจ็กซ์ดื่มกาแฟที่ตั้งอยู่ข้าง ๆ เขา หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถามว่า “เธอเป็นคนขอให้โยอาน่ามาที่นี่หรือเปล่า?”“ฉันเพียงแค่บอกเธอว่าน้องชายคนเล็กของเธอกำลังปกป้องอาชญากรอีกแล้ว”เอลลี่ยิ้มอย่างอ่อนหวานด้วยความภาคภูมิใจสุดจะพรรณนา “หลังจากที่โยอาน่ารู้ เธอก็รีบไปที่เกิดเหตุโดยเร็วที่สุด“ฉันเพิ่งได้รับข่าวว่าเธอพาเอ็ดวินกลับไปแล้ว หมายความว่าไพ่ไม้ตายที่เด็ดที่สุดของฮาร์วีย์ไม่สามารถช่วยให้เขาหลบหนีได้อีกต่อไป“ถ้าเราใช้อำนาจในมือของเรา ยอร์กคงได้ติดคุกไปตลอดชีวิต!”รอยยิ้มที่ชั่วร้ายของเอลลี่กว้างขึ้นขณะที่เธอพูด เธอมั่นใจในการวางกลยุทธ์และการวางแผนของเธอจนมั่นใจว่ามันจะไม่ล้มเหลวแต่แจ็กซ์กลับพูดอย่างเฉยเมยว่า “เธอไม่น่าเอาโยอาน่าเข้ามาเกี่ยวข้องเลย”นั่นทำให้เอลลี่ผงะเล็กน้อย “ทำไมล่ะ? คุณน่าจะได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนน
แจ็กซ์ไม่แยแสในขณะที่เขาตอบว่า “อย่าทำอะไรฮาร์วีย์ไปมากกว่านี้“ในเมื่อตอนนี้เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลเมนโดซา ต่อไปก็อย่าไปหาเรื่องเขาโดยใช้วิธีการทางกฎหมาย”เอลลี่พยักหน้า “เข้าใจแล้ว ฉันจะให้คนของฉันทำลายทุกอย่างเพื่อไม่ให้ตกเป็นเป้าหมายของโยอาน่าและเสี่ยงต่อการเจอปัญหาใด ๆ“แต่… เราจะยื่นดูอยู่เฉย ๆ ไม่ได้ใช่ไหมนายน้อยสี่?“แมนดี้ไม่ยากที่จะรับมือเลย แต่พอมีฮาร์วีย์เข้ามา ทุกอย่างก็มีความไม่แน่นอนจนมากเกินไป“สุขภาพของชายชราก็แย่ลง และอาจมีการพลิกผันในการแข่งขันเพื่อตำแหน่งสูงสุดหากเราไม่คืนทุนทั้งหมดของใบอนุญาตคาสิโนของคุณ…”แจ็กซ์ยังคงไม่แยแส “ฉันหมายถึงอย่าเล่นตลกกับฮาร์วีย์ ฉันไม่ได้บอกว่าเราจะไม่ทำอะไรเลย“ไปบอกคนที่บรีวู้ดให้กระจายข่าวเกี่ยวกับสถานที่ที่ลิเลียนถูกจับตัวไว้ เราจะต้องให้นายน้อยยอร์กรู้ถึงเรื่องนี้“ฉันจะตั้งตารอดูว่าเขาจะช่วยเธอทั้งในลาสเวกัสและฮ่องกงอย่างไร…”***เช้าวันรุ่งขึ้น…ฮาร์วีย์ถูกไปส่งที่ประตูสถานีตำรวจโดยผู้ตรวจการหลายคนด้วยความเคารพตามกฏของการสันนิษฐานความบริสุทธิ์ในลาสเวกัส เขาจะสามารถถูกคุมตัวได้ไม่เกินยี่สิบสี่ชั่วโมงเท่านั้น
“ฉันเพิ่งรู้ด้วยว่าตอนนี้คุณไม่สามารถออกจากประเทศได้“ฉันช่วยอะไรคุณในฮ่องกงหรือลาสเวกัสไม่ได้ แต่ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่ง เธอค่อนข้างมีฐานะในลาสเวกัส ถ้าคุณมีปัญหาอะไรที่ไม่สามารถแก้ไขได้ก็โทรหาเธอได้เลย“ตราบใดที่คุณบอกว่าคุณเป็นเพื่อนของฉัน เธอจะช่วยคุณแน่นอน!”เทเรซ่าควานหานามบัตรซึ่งอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมจากที่วางแขนแล้วยื่นมันให้ฮาร์วีย์ฮาร์วีย์ไม่ปฏิเสธน้ำใจของเทเรซ่า เขารับนามบัตรมาและมองมันโดยไม่ได้คิดอะไรแต่เมื่อเขาเห็นชื่อบนนามบัตรนั้น ตาของเขาก็หรี่ลงเล็กน้อยซีน่า แฮมิลตัน***หลังจากที่ส่งเทเรซ่าที่สนามบินนานาชาติลาสเวกัสแล้ว ฮาร์วีย์ก็นั่งแท็กซี่กลับไปที่ย่านวิลล่าอาร์คเบิร์น“ฮาร์วีย์ กลับมาแล้วเเหรอ?“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?”แมนดี้ ผู้ซึ่งไม่ได้นอนมาทั้งคืน ดูมีความสุขทันทีที่ฮาร์วีย์กลับมาเมื่อคืนเธอได้คุยโทรศัพท์นับครั้งไม่ถ้วน อย่างไรก็ตาม เส้นสายในมอร์ดูของเธอดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์อะไรในเมืองเล็ก ๆ อย่างลาสเวกัสความหมดหนทางทำให้เธอซีดเซียวและดูน่าสังเวช เธอเกือบจะยอมแจ็กซ์และมอบหุ้นส่วนของเธอให้เขาอย่างไรก็ตาม เธอไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะได้ออกจากสถานีต
“ซีอีโอยอร์ก!”ไทสัน จอร์จ และโอลด์ ไนเนอร์อยู่ข้างใน พวกเขารีบมาที่ลาสเวกัสเมื่อคืนนี้และยุ่งตลอดทั้งคืนจอร์จทักทายฮาร์วีย์ด้วยความเคารพและตรงเข้าประเด็นทันที “ซีอีโอยอร์ก จากข้อมูลที่เราได้รับและการตรวจสอบจากหลายฝ่าย เรามั่นใจได้ว่าคนที่ลักพาตัวคุณหญิงเยตส์ไปมาจากแก๊งบรีวู้ด“ผมยังไม่รู้ว่าใครคือผู้บงการอยู่เบื้องหลัง แต่ผมรู้แล้วว่าใครเป็นคนริเริ่ม”ขณะที่จอร์จพูดเขาก็เปิดวิดีโอที่เผยให้เห็นห้องโดยสารของเครื่องบินลำหนึ่งภายในห้องโดยสารมีหญิงสาวสวยคนหนึ่งนั่งอยู่กับผู้หญิงที่มุมห้องอีกคนที่แต่งตัวเหมือนหญิงวัยกลางคนหญิงวัยกลางคนนั้นดูเหมือนจะอยู่ในสภาพที่กึ่งรู้สึกตัวตลอดเวลา“นี่คือเที่ยวบินตรงไปฮ่องกงเมื่อเจ็ดวันที่แล้ว“นี่คือเรือจากฮ่องกงมาลาสเวกัส…“และนี่…”จอร์จฉลาดหลักแหลมในด้านสติปัญญาและการรวบรวมข้อมูลอย่างแท้จริง เขาสามารถแยกแยะบริบทจากเบาะแสเพียงไม่กี่ชุดได้อย่างรวดเร็วหลังจากที่ลิเลียนหายตัวไป เธอก็ถูกพาไปที่ฮ่องกงจากมอร์ดูในเวลาอันสั้น จากนั้นจึงถูกส่งตัวมาที่ลาสเวกัสต่อกระบวนการทั้งหมดใช้เวลาน้อยกว่าสิบสองชั่วโมง ณ ตอนนี้ตระกูลซิมเมอร์ก็ยังคงตามหาลิเลี
“ไปกันเถอะ ฉันจองห้องบนชั้นสองไว้สำหรับคืนนี้โดยเฉพาะ ฉันจะตามซิสเตอร์สิบสามมาหลังจากที่เราดื่มไปสักสองสามแก้วแล้ว“เราจะยืนยันตัวตนของเธอก่อนที่จะแจ้งซีอีโอยอร์กและพี่ไทสัน”จริง ๆ แล้วหญิงสาวตัวเล็ก ๆ จากท้องถนนในฮ่องกงไม่ได้คู่ควรกับความสนใจของจอร์จเลย อย่างไรก็ตาม ในเมื่อเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับแม่ยายของฮาร์วีย์ เรื่องเล็กน้อยจึงอาจบานปลายกลายเป็นเรื่องใหญ่ได้อย่างง่ายดายสายตาของโอลด์ ไนเนอร์กวาดไปทั่วสถานที่ จากนั้นเขาก็จ้องไปที่ชายในชุดสูทสองสามคน “เราเรียกพรรคพวกมาเพิ่มดีไหม?“ถ้าเกิดอะไรขึ้นเราอาจจะยื้อไว้ไม่ไหว”จอร์จส่ายหัว “เราจะมากันมากมายทำไม? มันจะชัดเจนเกินไป และภายหลังเราจะเคลื่อนไหวได้ยากกว่าด้วย“อีกอย่าง นายคือ โอลด์ ไนเนอร์นะ นายเป็นหัวหน้าใหญ่ของท้องถนนที่บัควู้ด ต่อให้นายจะไม่สามารถสู้พวกเขาทั้งหมดได้ แต่อย่างน้อยนายก็สามารถสู้ได้สามหรือห้าคน ถูกไหม?“อีกอย่าง ชื่อเสียงของพี่ไทสันก็ยังเป็นประโยชน์แม้บนท้องถนนในฮ่องกง ถ้าเราสู้ไม่ไหวจริง ๆ เราก็แค่ต้องเอ่ยชื่อราชาแห่งถนนของเซาท์ ไลท์ จากนั้นจะไม่มีใครกล้าทำอะไรพวกเราแน่นอน!”โอลด์ ไนเนอร์ไม่ได้พูดอะไรต่อ เขา
โอลด์ ไนเนอร์ขมวดคิ้ว “ฉันเกรงมันจะไม่ง่ายขนาดนั้นนะสิ“ฉันว่าเราควรจะแจ้งซีอีโอยอร์กและพี่ไทสันก่อน”“ไม่ง่ายขนาดนั้นเหรอ?” จอร์จขมวดคิ้วเช่นกัน หลังจากที่สืบสวนและรวบรวมข้อมูลมาเป็นเวลานาน เขาก็ค่อนข้างจะมีประสบการณ์ในด้านนี้“โอลด์ ไนเนอร์ นายหมายความว่าอย่างไร?”โอลด์ ไนเนอร์ถือแก้วไวน์และพูดว่า “ที่นี่เป็นบาร์ขนาดใหญ่ และจำนวนเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่นี่ก็มีเกือบถึงร้อย คนอย่างซิสเตอร์สิบสามจะมาต้อนรับแขกเพียงเพราะพวกเขาสั่งไวน์สองสามขวดทำไม?“นอกจากนี้…”ปัง!เสียงดังขึ้นก่อนที่โอลด์ ไนเนอร์จะทันได้พูดจบ ประตูถูกเตะเข้ามาวินาทีต่อมา ชายร่างกำยำในชุดสูทหลายสิบคนก็เดินเข้ามา สีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความเย็นชาชายที่เป็นผู้นำสวมชุดสูทสีขาว สีหน้าของเขาโหดเหี้ยมและเคร่งขรึม แววตาของเขาอาฆาตแค้นโดยปริยายจอร์จยืนขึ้นทันทีและตะโกนว่า “แกเป็นใคร?“คิดจะทำอะไร?”“ลุย!”อย่างไรก็ตามผู้นำคนนั้นไม่คิดที่จะอธิบายอะไรและเพียงแค่ส่งสัญญาณให้คนของเขาโจมตีทันทีลูกน้องของเขารีบวิ่งไปข้างหน้าตามคำสั่งของเขาและทำให้บรรายากาศในห้องเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น พวกเขาทุกคนถ
จอร์จโซซัดโซเซล้มลงพื้นและหมดสติไปโดยสิ้นเชิงโอลด์ ไนเนอร์ถูกเตะจนอับมุมและเกือบจะเสียชีวิต สีหน้าของเขาบวมเป่งไปหมด เขาดูน่าสมเพชอย่างยิ่งเขาและจอร์จถือเป็นหัวหน้าใหญ่บนท้องถนนที่บัควู้ด แต่พวกเขากลับถูกซ้อมในฮ่องกงอย่างสาหัสโดยไม่คาดคิด“ไหนบอกฉันสิว่าพวกแกเป็นใคร?“พวกแกกล้าถามเรื่องของซิสเตอร์สิบสามทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะมาที่บรีวู้ด บาร์เป็นครั้งแรก?“พวกแกคิดจะทำบ้าอะไรกันแน่?”สการ์จุดบุหรี่สูบแล้วพ่นควันออกมา จากนั้นเขาก็เหยียบศีรษะของจอร์จด้วยเท้าของเขา“ฉันจะให้เวลาพวกแกตอบสามนาที ถ้าพวกแกไม่ตอบมาดี ๆ ฉันจะเอาศพพวกแกโยนให้ปลากิน”จอร์จกระอักเลือดออกมาเต็มปากก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “พวกเราเป็นรุ่นน้องของพี่ไทสัน ไทสัน วูดส์ จากบัควู้ด!“พวกเราได้ยินเกี่ยวกับซิสเตอร์สิบสามมานานแล้ว“พวกเราแค่… อยากเจอเธอ”ปัง!สการ์เตะจอร์จอีกครั้ง“แกนี้มันอึดจริง ๆ“ยังกล้าปากแข็งอีก!“รุ่นน้องของไทสัน วู้ดส์งั้นเหรอ?“ไทสัน วู้ดส์คือราชาแห่งท้องถนนของบัควู้ด ถ้าเขาอยู่ที่นี่ แม้แต่ดอนแห่งแก๊งบรีวู้ดก็ยังต้องมาต้อนรับเขาเป็นการส่วนตัว!“คนของเขาจะมาที่นี่เพื่อสอบถามเรื่องข
แววตาของสการ์แอบเผยความกลัวเมื่อเขาเห็นดังนั้น วินาทีต่อมาเขาก็ชี้ไปที่ฮาร์วีย์และสั่งว่า “จัดการไอ้หมอนั้นซะ!”ลูกน้องสองคนของเขาที่เตรียมตัวไว้หลบการโจมตีของไทสันและกระโจนใส่ฮาร์วีย์ทันทีทั้งคู่ต่างมีความต้องการที่จะกำจัดตัวหัวหน้าก่อนทักษะของพวกเขายอดเยี่ยมและรวดเร็วมากจนไทสันไม่ทันได้สกัดกั้นพวกเขาทันทีที่พวกเขาเข้าใกล้ฮาร์วีย์ ริมฝีปากของพวกเขาก็ยิ้มเย้ยหยันอย่างมีชัยฮาร์วีย์ยังคงไม่แยแส เขายื่นมือซ้ายออกไปอย่างเฉยเมย แม้ว่าการเคลื่อนไหวของเขาจะดูไม่เร็วนัก แต่เขาก็สามารถคว้าคอผู้ชายคนหนึ่งไว้ได้จากนั้นเขาก็เหวี่ยงมือของเขาตูม!มีเสียงดังขึ้น และชายที่ฮาร์วีย์จับได้ก็ถูกเหวี่ยงออกไปกระแทกเข้ากับพรรคพวกของตัวเองอย่างแรงร่างทั้งสองลอยออกไปพร้อมกันอย่างไม่เป็นท่า เมื่อพวกเขาตกลงพื้น ร่างกายของพวกเขาก็กระตุกขณะที่พวกเขาคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดทักษะของไทสันนั้นน่ากลัวมากและสร้างความหวาดกลัวให้กับหลาย ๆ คนอย่างไรก็ตาม การเคลื่อนไหวอย่างกะทันหันของฮาร์วีย์นั้นเปล่งออร่าที่ไร้เทียมทานซึ่งกดขี่ทุกคนที่อยู่รอบตัวเขาตาของสการ์กระตุก เขาก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัวและพูดอย่างเ