Hindi sumagot si Sabrina, ibinaba ang ulo habang patuloy sa pagkain.

Ang kamote ay hindi pa niya tuluyang nababalaan, kaya't ipinagpatuloy niya ang pagtanggal nito habang kumakain.

‘Gusto mo ba ng kamote ng ganyan?’ Tanong ni Nigel.

‘Oo, kasi matamis ito’ sagot ni Sabrina.

‘Hindi talaga iyan magiging ganon katamis, hindi iyan tsokolate! Ibigay mo sa akin at subukan ko, kung malaman kong niloko mo ako, haharapin kita dito!’

Inagaw ni Nigel ang plato ni Sabrina, na pilit itong kinuha mula sa kanyang mga kamay. Mukhang wala siyang pakialam na sila ay nasa labas, o nag-alala tungkol sa alikabok saanman. Gamit ang tinidor, inilagay niya ang isang piraso ng kamote sa kanyang bibig.

Natigilan si Sabrina.

Blangko ang titig niya kay Nigel.

Sunud-sunod na bumagsak si Nigel. Matapos ang pagtatapos, huminto muna siya bago sabihin, ‘D * mn, hindi ko inaasahan na ang pagkain sa lugar ng konstruksyon na ito ay napakasarap. Ang kamote na iyon ay napakabuting ... Ito ay matamis ngunit mabango,