Hindi sumagot si Sabrina, ibinaba ang ulo habang patuloy sa pagkain.Ang kamote ay hindi pa niya tuluyang nababalaan, kaya't ipinagpatuloy niya ang pagtanggal nito habang kumakain.‘Gusto mo ba ng kamote ng ganyan?’ Tanong ni Nigel.‘Oo, kasi matamis ito’ sagot ni Sabrina.‘Hindi talaga iyan magiging ganon katamis, hindi iyan tsokolate! Ibigay mo sa akin at subukan ko, kung malaman kong niloko mo ako, haharapin kita dito!’Inagaw ni Nigel ang plato ni Sabrina, na pilit itong kinuha mula sa kanyang mga kamay. Mukhang wala siyang pakialam na sila ay nasa labas, o nag-alala tungkol sa alikabok saanman. Gamit ang tinidor, inilagay niya ang isang piraso ng kamote sa kanyang bibig.Natigilan si Sabrina.Blangko ang titig niya kay Nigel.Sunud-sunod na bumagsak si Nigel. Matapos ang pagtatapos, huminto muna siya bago sabihin, ‘D * mn, hindi ko inaasahan na ang pagkain sa lugar ng konstruksyon na ito ay napakasarap. Ang kamote na iyon ay napakabuting ... Ito ay matamis ngunit mabango,
Hindi sumagot ang lalaki bago tumayo at umalis.Ngumiti si Grace. ‘Ang batang lalaki na iyon ay palaging mayroong kaunting salita, Sabbie. Dahil kayong dalawa ay nasa isang shotgun na kasal, ang inyong mga damdamin para sa bawat isa ay maaaring walang matatag na pundasyon, ngunit sa palagay ko ay mabagal mong mapagtanto ang kanyang magagandang puntos.’‘Alam ko, inay. Sasamahan ko si Sebastian upang bumili ng mga damit ngayon’ sabi ni Sabrina pagbalik ng isang matamis na ngiti.‘Sige lang.’Tumambay si Sabrina sa labas. Sa sandaling siya ay lumabas ng pinto, narinig niya ang pagsigaw ni Grace mula sa likuran, ‘Sebastian, alam kong nakatayo ka sa labas. Halika, may sasabihin ako sa iyo.’Si Sebastian ay nakatayo nga sa labas. Narinig ang tawag sa kanya ng kanyang ina, inutusan niya si Kingston, ‘Dalhin mo muna siya sa kotse. Susunod ako pagkatapos nito.’‘Opo, Young Master Sebastian.’Tumalikod si Sebastian, papasok sa ward.‘Ina …’‘Bobo anak!’ Inabot ni Grace at tinamaan ang
Walang masabi si Sabrina.Sumulyap siya kay Sebastian, kalmado pa rin ang ekspresyon nito.Nagsasalita pa rin si Lincoln sa kabilang dulo. ‘Pumunta ka rito nang mabilis! Kung hindi ka pupunta, sisiguraduhin kong pagsisisihan mo ito.’‘Sige’ mahinahon niyang sinabi.Nakatitig sa kanya sina Kingston at Sebastian habang nagbibitin.‘Iyon …’ Pinaglalaruan ni Sabrina ang kanyang mga daliri ‘Kahapon, pumunta ako rito para bisitahin si Tiya Grace matapos kong dalhin ang mga bagay sa construction site, hindi na rin ako nakabalik sa kumpanya. Gusto ng supervisor ko na ako’y pumunta doon ngayon.. Hindi madali para sa akin ang hanapin ang trabahong ito.’“Bukas na lang natin kukunin iyong mga damit’ sabi ni Sebastian.Bumuntong hininga si Sabrina. ‘Salamat, aalis na ako’‘Hayaan mong ihatid ka ni Kingston’‘Hindi ... Hindi na kailangan’ sabi ni Sabrina nang tumingin siya sa likuran, ‘ang lugar ng trabaho ay malapit lang.’Sa pamamagitan nito, nagmadali siyang umalis.Matapos sumakay sa
Hindi alam ni Sabrina ang kanyang sasabihin.Gustong mapag-isa ni Sebastian kaya naman sa labas kumakain si Sabrina. Ito rin ang dahilan kaya hindi na masyadong pumupunta si Tita Tianna.Hindi niya inaasahan na makikita niyang naghihintay ito sa dining room.Nakangiti si Tita Tianna habang may dala siyang maliit na palayok galing sa kusina, naglalakad siya habang sinasabi, “Ang manok na ito ay sariwa galing sa lugar ko at kanina pa ito pinakuluan buong hapon. Subukan mo, mainit pa at kagagaling lang sa palayok.”Ngumiti si Sabrina, “Sige, salamat Tita Tianna.”Matagal na siyang hindi nakakakain ng lutong bahay at ang pinakuluan na manok ay maganda para bata sa tyan niya.Gutom na gutom na rin siya.Nahuli siya na nakipag-away kay Lincoln, hindi niya ito napansin.Nabusog siya sa masarap na hapunan. Noong una ay malungkot siya pero salamat sa masarap na pagkain dahil sa pagtatrato sakanya ni Sebastian buong araw, nakatulog siya nang mahimbing sa unang pagkakataon.Noong nagisin
Kakaiba si Sebastian.Malamig na nga si Sabrina pero mas malamig pa rin siya.Para bang hangin lang si Sabrina sa tabi niya. Hindi niya nga ito tinitingnan.Hindi napansin ni Sabrina na hinihila niya ang damit niya, nawawala na siya sa sarili. Sa sandaling ‘yon, lumingon sakanya si Sebastian at sinabing, “Pwede ba akong manigarilyo?”Ginusot ni Sabrina ang kanyang damit, hindi niya alam ang sasabihin at tumango nalang, “Sige.”Binuksan ni Sebastian ang bintana bago siya kumuha ng sigarilyo at sinindihan ito.Ginawa niya ito nang walang pagkakamali, nanigarilyo siya. Napagtanto ni Sabrina na hindi niya binubuga ang usok sa sigarilyo niya.Habang pinapanood niya ito, natigilan siya at napansin niya sa gilid ng mga mata niya na hindi dahil hindi niya binubuga ang usok pero imbis na ibuga niya ito, pinalabas nalang niya ito sa ilong niya, sinadya niya ito. Bilang isang lalaki, nanatili siyang kalmado at hindi gumagalaw.Unang beses palang nakakita si Sabrina ng isang lalaki na ha
Umiiyak si Sabrina habang nakayakap siya kay Sebastian. Mahigpit ang yakap niya rito at natakpan ng dibdib niya ang mga mata ni Sabrina para wala siyang makita.Nakaramdam siya nang pagiging ligtas na hindi niya naman naramdaman dati.Kasunod nun, naramdaman niya na tinakpan ni Sebastian ang kanyang tenga.Apat o limang tunog ng baril ang narinig, naalala niya rito ang mga paputok.Humigpit ang hawak niya kay Sebastian.Naramdaman niyang nawala ang takip sa tenga niya nang marinig niya ang boses na inuutusan si Kingston, “Magmaneho ka.”Mabilis na tumakbo ang kotse nang ito ay pinaandar.Unti-unting inalis ni Sabrina ang sarili niya sa yakap ni Sebastian. Namumula ang kanyang mukha at hindi na siya nagtangkang tingnan si Sebastian. Nagnakaw siya ng tingin sa rear view mirror, napansin niya na isang lalaki ang nahimatay kung nasaan ang kotse nila kanina.Alam niya na ang tunog ng baril na parang tunog din ng paputok ay tunog talaga ng putok ng baril.Sa hindi sadya, lumingon si
Si Jade na nasa tabi nila ay punong-puno ng pagkamuhi habang hinampas niya ang asawa niya sa balikat, “Lincoln, hindi ba nakipag usap ka na sakanya kahapon?”Nagdidilim ang paningin ni Lincoln, ang mga mata niya ay punong-puno nang pagkamuhi at mukhang gusto niyang patayin sa tingin si Sabrina. “Oo, hinamon ako niyang babae na ‘yan. Mukhang matigas na ang pakpak iya ngayon dahil nandyan si Sebastian para suportahan siya!”“Kung hawak lang natin sa leeg ang babaeng ‘yan, mapipilitan si Sabrina na lumuhod sa harapan natin!” nagsasalita si Jade habang kagat ang kanyang ngipin at tinanong si Lincoln, “Ang dami mong ginagastos na pera para sa mga pribadong detective para imbestigahan kung nasaan ang babaeng ‘yan, may nakuha na kayong balita?”Huminga lang nang malalim si Lincoln.Hindi siya sumagot pero masasabi mo sa tono nila Jade at Selene na wala na silang pag-asa.Makikita mo kung gaano kasakit at namumuhi ang kanyang asawa at mga anak, nakaramdam siya nang pagkakasala at galit. “
Nagulat si Sabrina.Ito ay bagong model, ang pinakamagandang laptop na ginawa talaga para sa design work. Bilang manipis ito at maganda, bakit hindi niya ito magugustuhan?Para sakanya, mas mahal ang mga laptop kaysa sa camera. Sa pinakadulo, sa loob ng kalahating taon o noong nakaraang taon, kahit na sa huling dalawang taon, hindi niya maiisip na bumili ng laptop.“Gusto…gusto ko.” Hindi mapakalma ni Sabrina ang sarili niya. Hindi pa siya natatapos magsalita bago siya nagsimulang lumunok ng laway.Medyo nadismaya siya sa sarili niya.Hindi sinasadyang kamutin ni Sabrina ang ulo niya. Hindi niya napigilan ang sarili niya na kagatin ang labi niya at ngumiti siya, “Ang tanga ko ba?”Walang nasabi si Sebastian. Hindi niya pa nakitang ganon si Sabrina. Sa wakas ay umasta siya na parang 20 ang edad niya. Kung paano siya ngumiti ay makulit at sweet, para siyang inosenteng bata.Hindi sumagot si Sebastian, tinulak niya lang ang laptop papunta kay Sabrina at sinabing, “Sa’yo na ‘yan.”