Maagang gumising si Sabrina kinabukasan, kumakatok sa pintuan.

Ang mukha niya ay puno nang lakas habang inaangat niya ang ulo niya para tingnan siya.

“Magagamit mo ‘tong laptop at mabilis ‘yan. Ang software ay para talaga sa design at lahat ito ay maganda. Salamat. Mas magagamit pa ‘tong laptop kaysa sa mga damit na binili mo sakin.”

“Ang gusto kong sabihin, kahit na hindi ka pumirma ng kontrata sakin, papakasalan pa rin kita. Ituturing ko pa ring Nanay si Tita Grace at mananatili sa tabi niya hangga’t buhay pa siya.”

“Simula ngayon, hindi mo na kailangan ang kontrata para sa ikabubuti ko.”

“Salamat muli, papasok na ako sa trabaho.”

“Oo nga pala, kung busy ka, hindi mo kailangang magmadali para pumunta sa umaga kay Tita Grace, ako na ang mag aalaga sakanya.”

“Alis na ko.”

Noong sinabi niya ‘yon, tumalikod na siya at umalis.

Wala nang nasabi si Sebastian. Naisip niya na masungit ito at walang pakialam, kulang sa pagkabata at maraming iniisip. Hindi niya inaasahan na ang isang