Bakit siya nasa kwarto?

Isang uhaw na dugo na malamig na ilaw ang sumilaw sa mga mata ni Sebastian.

Matapos ang kasal, nakatanggap siya ng isang importante na tawag mula kay Old Master Ford─ Henry Ford─ hinihiling sa kanya na bumalik.

Ang Old Master Ford ay 96 taong gulang, at kahit na siya ay nagretiro mula sa kanyang posisyon bilang pinuno ng pamilya Ford sa loob ng halos 40 taon, ang Old Master ay pa rin ng isang may awtoridad na presensya sa pamilya Ford.

Katulad ng ama ng hari.

Isang buwan o higit pa ang nakalilipas, nang kontrolin ni Sebastian ang Ford Group sa isang paggalaw at lipulin ang lahat ng mga nakatagong problema, binigyan siya ng isang utos.

‘Sebastian, dahil napuksa mo ang lahat ng mga hadlang, kung gayon hindi mo na dapat ilabas ang mga naiwan. Kung maipapangako mo kay lolo, hindi ako gagambala ano man ang gusto mong gawin sa hinaharap.’ Sinabi ni Henry. Ito ay bahagyang isang kautusan ngunit may bahagyang pagsusumamo din.

Sumagot si Sebastian na may malamig at problemadong ekspresyon, ‘Opo!’

Pinangangasiwaan ni Sebastian ang Ford sa nagdaang dalawang buwan, at ang matandang lalaki ay hindi kailanman namagitan sa kanyang mga usapin.

Gayunpaman, nang natapos ang kasal at bago pa niya maihatid ang kanyang ina sa hospital, agarang hiniling sa kanya ng matanda na bumalik.

Naisip ni Sebastian na narinig ng matanda ang tungkol sa kanyang kasal, ngunit nang makarating siya sa mansion, nakita niya ang pinsan niyang si Nigel Conor, ang anak ng pangalawang tatay ni Sebastian, sa mansyon. Si Nigel ay humihingi ng tulong kay Henry.

‘Sebastian, nangako ka sa akin na hindi mo na pupuksain ang kahit na sino,’ sabi ng Old Master Ford kaagad pagkabukas niya ng kanyang bibig.

Nasaksihan ni Henry kung gaano kasama ang kanyang apo sa mga nagdaang dalawang buwan.

‘Sebastian ... Ako, hindi ko talaga alam na siya ang iyong babae. Nakita ko siyang nakasuot ng isang basahan at naglilipat na mga brick sa lugar ng konstruksyon. Akala ko siya ay isang nakakaawa na maliit na batang babae mula sa kanayunan ... Patawarin mo ako, Sebastian, pakiusap?’ Ang mga binti ni Nigel ay nanginginig, ang ngipin ay nagdaldalan, at ang kanyang dila ay nakatali.

Hindi sigurado si Nigel na hindi siya babarilin ni Sebastian sa mga oras na iyon kahit na ginamit niyang anting-anting ang kanyang lolo.

Nagkaroon siya ng mga ideya para sa babae ni Sebastian Ford!

Ang naisip na ito ay simpleng humihiling ng kamatayan.

Ginulo ni Sebastian ang buhok ni Nigel at sinabing, ‘Nigel, tulungan mo si tiya at tiyo na pamahalaan ang kumpanya. Kung patuloy kang magdadala ng maraming babae na kay babata sa kumpanya, ang iyong katawang ay mabilis na magiging gurang.’

Ang mga salita ng kanyang pinsan ay malamig, ngunit naunawaan ni Nigel ang kanyang kahulugan ng kapatawaran.

Laking pasasalamat ni Nigel na nais niyang lumuhod sa harapan ni Sebastian, ‘Salamat, salamat, Sebastian, sa kabaitan mo.’

‘Sebastian, ano ang nangyari sa babaeng pinag-uusapan ni Nigel?’. Nagtanong si Old Master Ford na may isang tensyonadong mukha, ‘Hindi ako nakikialam sa iyong mga gawain, ngunit hindi mo maiuwi ang sinumang babae sa bahay! Dapat makilala ng iyong pamilya ang babaeng nais mong pakasalan, tama?’.

‘Ang babae iyon ang magpapasaya sa aking ina bago siya pumanaw,’ totoo nga sinabi ni Sebastian sa matanda.

‘Pagkatapos ng libing ng iyong ina, dapat mong putulin ang lahat ng ugnayan sa babaeng ito’ sabi ng matanda na walang ekspresyon ang mukha.

‘Mm,’ maikling sagot ni Sebastian.

‘Mahigit isang buwan na hindi ka nakita ng lola mo. Manatili ka sa pagkain at pagkatapos ay bumalik ka!’ Sinabi ng matanda na may isang tono na ipinahiwatig na ito ay hindi maaaring makipag-ayos.

Si Sebastian ay nakatanggap ng isang text mula kay Sabrina habang naghahapunan. Naalala niya tuloy na nasa restawran pa rin si Sabrina. Agad niyang tinanong ang kanyang katulong na si Kingston na sunduin siya.

Gayunpaman, hindi niya inaasahan na si Sabrina ay nasa kanyang silid-tulugan.

Ang silid tulugan din niya ang silid ng pamilya, na konektado sa pag-aaral at ng malaking terasa. Ang silid ng pamilya ay puno ng mga lihim na mekanismo ng seguridad. Kung ang isang tao ay nang himasok at hinawakan ang anumang bagay, ang unang ugnayan ay magreresulta sa isang babala.

Kung ang taong humawak sa pangalawang pagkakataon, ang resulta ay isang kalunus-lunos na kamatayan.

Bukod dito, ang pintuan ng kwarto ay naka-install nang kabaligtaran sa average na pinto. Kahit na sino ay kayang kaya pasukin ito, dahil kailangan lang ng isang tulak para makapasok.

Kung ang tao ay nais na lumabas ng silid ito ay magiging imposible.

Ito ay tulad ng paghuli ng isda na may isang bitag.

Ano nga ba ang balak ng babaeng ito para sa kanya? Bakit siya naglakas-loob na pumasok sa kanyang silid-tulugan kung wala siya sa bahay?

Ang pananaw ni Sebastian sa kanya ay mai-refresh sa tuwing makitungo siya sa kanya.

Umupo siya sa harap ni Sabrina at tinitigan siya na may maibibigay na kilabot hanggang buto.

Si Sabrina ay nakayuko pa rin sa sulok, at nakasuot pa rin ang damit na pangkasal. Kailangang aminin ni Sebastian na ang damit-pangkasal na ito ay talagang na babagay kay Sabrina. Ang mababaw na disenyo ng V-leeg sa harap at likod ay nakabalangkas ng kanyang magandang likuran. Kitang-kita ang kanyang mga shoulder blades nito, kaya’t masasabi na si Sabrina ay talagang payat.

Ang kanyang maikling buhok ay pinahaba ang kanyang payat na leeg, at habang nasa posisyon siya kung saan nakahiga siya sa kanyang mga kamay, ang kanyang batok kasama ang kanyang nakalantad na likuran ay bumuo ng isang napakagandang arko.

Ang hugis ng X na disenyo sa baywang ng damit ay nagpakita lalo kung gaano kaliit ang baywang nito. Hindi namamalayan ni Sebastian na kumalat ang kanyang kamay upang tumingin, at pagkatapos ay natantya niya na magkakaroon pa rin ng puwang sa kanyang mga kamay kahit na kinurot niya ito ng pareho niyang mga kamay.

Niyakap si Sabrina ang kanyang mga tuhod gamit ang kanyang mga braso, at ang kanyang baba ay nakapatong sa likod ng kanyang mga kamay. Pumikit siya at nakatulog na may luhang nakasabit sa gilid ng kanyang mga mata. Mayroong pagkakaiba sa kanya noong natutulog siya kumpara sa kung gising siya. Hindi siya ganoon kalmado kapag siya ay natutulog.

Sa halip ay mas nagmukha siyang isang nagaalalang na bata.

Ang mga luha na iyon, ay nagkalat sa kanyang mga pilik mata, at ang kanyang bahagyang nakakunot na mga kilay ay nagpapahiwatig na siya ay nasa takot.

Ito ay nagpaalala kay Sebastian sa isang gabi na nangyari mahigit isang buwan na ang nakalilipas.. Ang body language na sinabi ni Selene noong gabing iyon ay ganito din.

Walang malay na lumunok si Sebastian nang kaunti, at ang nakausli niyang adam’s apple ay bahagyang gumulong.

Bigla niyang naalala na ang nasa harap niya ay hindi si Selene.

Siya ay isang babae na naghahanap ng gulo sa pamamagitan ng pagsasamantala sa kanyang kawalan upang makarating sa kanyang silid-tulugan.

Tinaas ni Sebastian ang kanyang malaking kamay, marahas na kinurot ang baba ni Sabrina nang walang pag-aalangan, at pinilit na itaas ang ulo.

Binabangungot si Sabrina.

Nawala ang kanyang mga magulang, walang pera, at hinabol ng isang pangkat ng mga kontrabida.

‘Pakawalan mo ako? Hayaan mo akong ipanganak ang aking anak at makahanap ng isang mabuting pamilya upang siya ipaampon, pagkatapos ay patayin mo ako, nagmamakaawa ako …’, mapait siyang nakiusap sa kabilang partido sa kanyang panaginip.

Ang iba pang partido ay ngumiti lamang ng tainga sa kanya.

Pinilit at isinara nila siya sa hakbang-hakbang.

Marahas siyang tinulak mula sa bangin ng pinuno ng mga kontrabida sa sandaling luha niya ng kawalan ng pag-asa.

‘Ah …’ Nagising si Sabrina sa sakit.

Nang magising siya, nakita niya ang malamig, matalas, at malalim na titig ni Sebastian na nakatingin sa kanya. ‘Magsalita ka! Bakit mo pinasok ang kwarto ko ?! Naghahanap ka ba ng kamatayan?’

Ang mahigpit na kurot ni Sebastian sa kanyang baba ay napakasakit kaya bumagsak ang luha niya.

‘I …’ Ang mga pilikmata niya ay natakpan ng ambon mula sa kanyang nakakatakot na luha. ‘Ako… Ang bracelet na ibinigay sa akin ng iyong ina ay mahal. Hindi ako komportable na iwan ito sa sala, kaya nais kong… kumatok sa pinto upang ibalik ito sa iyo, ako… basta kumatok ako nang mahina at bumukas ang pinto nang mag-isa, ako… ‘

Bago siya nakatulog, alam na niya na mamamatay siya ngayon, anuman ang mangyari.

Nakaramdam siya ng matinding kalungkutan sa kanyang puso.

Ano ang nagawa niyang mali?

Kailangan niyang mabuhay sa kawanggawa ng iba sa loob ng walong taon, ikinulong para sa mga pagkakamali ng ibang tao, nadungisan ng isang tao, at magkaroon ng isang sanggol ng ilang pambihirang pagkakamali. Bagaman ang bata ay isang resulta ng hindi nabanggit na insidente, ang bata pa rin ang nag-iisang biological na pamilya na mayroon siya, kaya nais niyang manganak at gugulin ang natitirang buhay niya kasama ang sanggol. Gayunpaman, hindi man lang siya bibigyan ng Diyos ng pagkakataong ito.

Desperadong tumingin si Sabrina kay Sebastian. Ang orihinal na nakakaawa at walang magawa na munting mukha ay biglang naging malamig at mala-mura. ‘Ikaw na ang bahala sa akin’

Kumalas ang lalaki sa kanyang baba, yumuko at binuhat hanggang sa baywang. Hindi matatag ang kanyang paa, kaya't nang hindi iniisip, ang dalawang kamay ay nakapulupot sa leeg niya.

Dahan-dahang lumapit sa kanya ang labi ng lalaki.

Naamoy ni Sabrina ang isang magandang amoy ng tabako, agad na namula, at hindi sinasadyang itinulak siya ng kanyang mga kamay, ‘Hindi …’