Ang tao sa kabilang dulo ng linya, si Hayes, ay isang astig na nagtrabaho sa bahaging ito ng South City. Ang lahat ng mga maruming trabaho bago at pagkatapos ng pagkabilanggo ni Sabrina ay pinamamahalaan ni Hayes.

Ang pamilyang Lynn ay nakipag-ugnayan kay Hayes nang higit sa isang beses.

Naisip ni Selene na mas maganda ibigay na niya ang lahat dito.

Ayaw ng pamilya Lynn na kunin ang buhay ni Sabrina bago ang kasal nina Selene at Sebastian sa una. Natatakot silang magdulot ito ng isang malaking kaguluhan, at ang kasal ay maapektuhan, ngunit mayroon ding ibang dahilan. Nais ni Selene na personal na ihatid ang balita kay Sabrina na ang lahat ng kaligayahang nakuha niya dahil sa pagpapalit nila ng katauhan.

Nais ni Selene na galitin si Sabrina.

Gayunpaman, wala nang pakialam si Selene ngayon.

Gusto niyang mamatay si Sabrina! Gusto niya agad siyang mamatay.

Sa kabilang dulo, humingi si Hayes ng sampung milyong dolyar sa isang bigayan.

Nagulat si Selene, ‘Hayes! Masyadong malaki ang hinihingi mo?’

Gayunman, inilabas ni Hayes ang isang masamang tawa. ‘Alam ko kung sino ang taong gusto mong alagaan ko. Hindi lamang kita tutulungan na makagawa ng isang malinis na trabaho ngunit hahayaan ko siyang magkaroon ng isang kahila-hilakbot na wakas. Ang iyong pagkamuhi ay malulutas noon, hindi ba? Gayundin, kung nais mo, maaari mo itong saksihan kung paano ko siya pinahihirapan. Hindi ba sa tingin mo sulit ang presyong binigay ko?’

Sumang-ayon si Selene sa lugar. ‘Ayos lang. Kung sampung milyon ang kinakailangan para magawa ito, kung gayon sige, sampung milyon. "

Bagaman ang halagang iyon ay hindi isang maliit na halaga para sa pamilyang Lynn, naisip ni Selene kung paano siya ikakasal kay Sebastian at magiging babae ng bahay sa pamilya ng Ford, kaya't naramdaman ni Selene na ang sampung milyon ay hindi talaga problema.

Matapos niyang gumawa ng isang nakalulugod na pag-aayos kasama si Hayes, binaba na ni Selene ang telepono at nginisian ang sarili. ‘Sabrina! Lahat ng bagay na dapat na pag-aari mo ay akin, akin! Nakumpleto mo na ang iyong misyon, kaya dapat kang pumunta sa impiyerno, mamatay ka!’

Si Selene ay sumulyap ng masama patungo sa Cloudella Restaurant, pagkatapos ay mabilis na umalis. Nagkataong itinutulak ni Sabrina ang wheelchair kung saan ay nakaupo si Grace palabas ng restawran.

‘Ma, pwede ka bang umuwi at manatili sa bahay ngayon?’ Tanong ni Sabrina. Alam niyang imposible ito, ngunit tinanong niya pa rin.

Napakaseryoso ng karamdaman ni Grace na kahit na dumating siya sa kasal, kailangan siyang samahan ng mga tauhan ng medikal, at pinayagan lamang siya ng doktor na lumabas ng tatlong oras. Matapos ang tatlong oras, agad agad niyang kailangang bumalik sa ward.

Umiling si Grace na may ngiti sa labi, ‘Mapagbiro kang babae ka, ngayon ang araw ng kasal mo kasama si Sebastian. Dapat ay nakikipag-usap ka sa kanya nang mag-isa, kaya paano ako magiging pangatlong gulong? Sasamahan ko ang mga tauhan ng medisina na bumalik sa ospital para maging maayos ako. Dumiretso na kayo ni Sebastian sa bahay.’

‘Sige, ma.’ Pinagmasdan ni Sabrina si Grace habang sumasakay sa kotse. Napatingin siya sa kanya hanggang sa tumakbo ang kotse.

Nang muli siyang lumingon, wala na si Sebastian. Hindi mapigilan ni Sabrina ngunit mapanglaw ng ngiti. Ito ay isang deal lamang, pagkatapos ng lahat. Ginagawa niya ito bilang kanyang responsibilidad sa pag-file.

Sa kabilang banda, ginagawa ito ni Sabrina sapagkat si Grace lamang ang nag-iinit sa kanyang mundo.

Hindi alintana kung anong hindi pagkakaunawaan ang nagkaroon sa kanila ni Sebastian, gaano man kahirap o lamig, sasamahan niya si Grace na maglakad sa kanyang huling paglalakbay sa buhay.

Kinaladkad ni Sabrina ang kanyang kasuotang pang-sahig sa loob ng hall at nagtungo sa dressing room. Isang pangkat ng mga dadalo ang tumingin sa kanya na may kakaibang tingin. Sumugod si Sabrina sa dressing room, ngunit hindi niya nakita ang mga damit na binago niya.

Lumapit sa kanya ang isang tagapag-alaga at tinanong, ‘Ano po ang hinahanap ninyo?’

‘N… Nasaan ang mga damit ko?’ Tanong ni Sabrina.

‘Ha?’

‘Isang itim na palda at puting blusa na bahagyang marumi …’

‘Ah iyon? Akala namin ito ay basurahan, kaya't itinapon namin ito.’

Walang imik si Sabrina.

Paano siya makakaalis para bumyahe bus nang hindi nagbabago ng damit?

Hindi lamang siya maaaring sumakay sa bus na nakasuot ng damit-pangkasal at naka takong ng kristal, tama ba?

Kinuha niya ang kanyang telepono upang tawagan si Sebastian, ngunit hindi ito sumasagot.

Mag-isang naupo si Sabrina sa bulwagan na nakasuot ng damit-pangkasal, hindi alam kung saan pupunta.

Isang oras na ang nakakalipas, siya ang magandang ikakasal na kinainggit ng lahat, ngunit ngayon, tulad ni Selene, siya ay naging isang katatawanan sa restawran. Kinuha niya ang kanyang telepono at nag-type ng text kay Sebastian. [Hindi mo ba ako papayagang bumalik sa iyong lugar? Paki sagot naman.]

Hindi nagreply si Sebastian sa text.

Naghintay si Sabrina ng dalawang buong oras sa restawran.

Dumidilim na, at mukhang kailangan niyang sumakay ng bus sa damit-pangkasal upang bumalik sa lugar ni Sebastian. Nang malapit na siyang bumangon, isang magalang na boses ang nagsabing, ‘Miss Scott, may kinailangang puntahan si Master Sebastian, kaya umalis na siya. Ako ang mananagot sa pagbabalik sa iyo.’

Matapos makita ang pagdating ng Kingston─ na katulong ni Sebastian na si Sabrina sa wakas nakahinga rin siya nang maluwag, ‘Mm.’

Nang makabalik siya sa lugar ni Sebastian, tahimik ang sala, kaya nahulaan niya na nakahiga na siya.

Babalik na sana si Sabrina sa kanyang kwarto para magpalit ng damit nang bigla niyang nakita ang esmeralda na berdeng pulseras na isinuot ni Grace sa pulso.

Paniguradong ang pulseras na ito ay nagkakahalaga ng maraming pera. Hindi ganoon kamangmang si Sabrina para isipin niya na bibigyan siya ni Sebastian ng ganoong pulseras. Kaya’t kinuha niya ang bracelet, tumayo sa labas ng pintuan ng kwarto ni Sebastian, at kumatok, ngunit walang tunog sa loob.

Tinulak ni Sabrina ang pinto at tumingin. Wala si Sebastian sa kwarto.

Hindi pa siya nakabalik.

Nahulaan ni Sabrina na si Sebastian ay dapat na nasa Lynn's upang aliwin si Selene sa ngayon. Tatalikod siya at aalis, ngunit naramdaman niya na ang isang mahalagang pulseras na tulad nito ay dapat ibalik sa kanya para sa pag-iimbak sa lalong madaling panahon. Naglakad siya at inilagay ang pulseras sa bedside table ni Sebastian. Nang bumalik siya sa pinto upang lumabas, napagtanto ni Sabrina na hindi bubuksan ang pinto.

Siya ang kinabahan.

Ikiniling niya ang kanyang ulo upang siyasatin kung nasaan ang nakatago na kandado sa hawakan ng pinto ngunit hindi niya ito makita.

Ang pinto ay hindi naiiba mula sa isang ordinaryong pintuan ng silid at ang hawakan ng pinto ay wala ring itinago na lock, ngunit bakit hindi ito bubuksan?

Tinulak niya at hinila ng malakas. Hindi makikibo ang pinto nang pinindot niya ng mabuti ang hawakan ng pinto.

Pawis na pawis si Sabrina ngunit hindi pa rin niya ito mabuksan sa huli.

Bumabalik lang siya sa bedside table ni Sebastian. Nais niyang hilahin ang drawer upang makita kung mayroong isang key o card ng pintuan. Gayunpaman, habang binubuksan niya ang drawer, biglang bumaril ang isang makintab na punyal mula sa drawer at lumipad diretso sa kanyang direksyon.

‘Ah…’ Laking gulat at takot ni Sabrina, at ang mga kulay ay pinatuyo mula sa kanyang mukha.

Gayunpaman, walang mapanganib na nangyari. Hinawakan lamang ng punyal ang katawan ni Sabrina at pagkatapos ay awtomatikong binalik. Ang punyal ay nakadikit sa dingding, at mayroong isang linya sa itaas nito.

Napagtanto lamang ni Sabrina ang nakasulat sa itaas matapos niya itong pagtuunan ng pansin. 'Ang unang pagkakataon ay isang maling alarma lamang. Kung maglakas-loob kang ilipat muli ang anumang bagay sa silid, at awtomatiko itong mamamatay. '

Natakot si Sabrina. Pinagpawisan siya nang malamig, at hindi man lang tumayo. Hindi siya halos nakabawi mula sa paunang pagkabigla at nais na lamang hawakan ang kama para sa suporta, ngunit mabilis niyang ibinalik ang kanyang kamay sa takot nang halos hawakan niya ang kumot.

Hindi siya naglakas-loob na hawakan ang anuman at makayuko lamang sa kanto sa tabi ng pintuan.

Akala niya tapos na siya.

Hindi siya pakakawalan ni Sebastian hanggang siya ay makabalik, kahit na ang mga nakatago na sandata sa silid ni Sebastian nakasindak sa kanya.

Nakayuko siya sa kanto habang nakayakap siya sa kanyang tuhod, at nakatulog siya nang hindi namamalayan.

Si Sebastian─ na bumalik ng huli na ng gabi─ ay dumating sa pintuan ng kwarto at agad napansin na may humawak sa kanyang pintuan. Naalarma si Sebastian at kaagad na itinulak ito, at pagkatapos ay nakita niya ang babaeng nakayuko sa sulok.