ซีนเธียร์หน้าซีดและเธอพูดอย่างอ่อนแรงว่า “คุณแม่คะ หยุดโทษพี่เขยเถอะ ทั้งหมดเป็นเพราะพี่เขยช่วยหนูที่โรงเรียน ไม่อย่างนั้นเขาคงจะไม่ต้องเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับตระกูลเซอร์เรย์…”

ในใจของซีนเธียร์เต็มไปด้วยภาพที่พี่เขยปรากฏตัวต่อหน้าเธอก่อนหน้านี้

เธอคิดว่าพี่เขยของเธอหล่อมาก แต่ตอนนี้พี่เขยของเธอไม่ต่างอะไรจากฮีโร่ในสายตาของเธอ

แมนดี้นึกถึงภาพที่เธอหนีออกมา นักเลงหลายร้อยคนรายล้อมฮาร์วีย์ เธอไม่รู้ว่าเขาจะออกจากที่นั่นทั้งที่มีลมหายใจได้หรือไม่

แม้ว่าเรย์ ฮาทบอกว่าเจ้าชายยอร์กจะเข้ามาจัดการปัญหานี้ แต่แมนดี้ก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ

“ซีนเธียร์ พักผ่อนก่อนเถอะ พี่ต้องไปสกาย คอร์ปอเรชั่น จะขอให้เจ้าชายยอร์กช่วยพี่เขยของเธอ!” แมนดี้ยืนขึ้น มองออกไปอย่างมุ่งมั่น

ลิเลียนแทบคลั่งเมื่อได้ยินแบบนั้น “แมนดี้ ลูกเสียสติไปแล้วเหรอ? ลูกเพิ่งปฏิเสธเจ้าชายยอร์กเมื่อไม่กี่วันก่อน ตอนนี้ลูกกำลังจะขอให้เขาช่วยสามีของลูก เขาจะยอมช่วยงั้นเหรอ?”

“แต่…”

“ไม่มีแต่!”

“ยังไงก็เถอะ วันนี้ลูกสองคนจะไม่สามารถไปไหนได้ทั้งนั้น!”

“แม่จะหาวิธีกับพ่อของลูกเอง เราจะเตรียมหลุมศพที่ดีไว้เพื่อไอ้ไร้ประโยชน์นั่น!”

ลิเลียน