ฮาร์วีย์ฉีกยิ้มและพูดว่า “แล้วฉันบอกว่าฉันจะปล่อยเขาไปงั้นเหรอ?”

ดวงตาของเช็กหม่นหมองลงทันทีหลังจากได้ยินเรื่องนี้ เขาพูดอย่างเย็นชาแและจ้องไปที่ฮาร์วีย์ว่า “แกกล้าดียังไงมาลองดีกับฉัน?”

“ท่านก็อตติ จัดการมันเลยดีกว่า! มันคงไม่กล้าแตะต้องนายน้อยอีกต่อไป มันจะต้องพบกับชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย!”

ในขณะนั้น คนรอบ ๆ เช็กก็พูดขึ้นมาในขณะที่เขาชี้ไปที่ฮาร์วีย์

“เฮอะ…”

ฮาร์วีย์หัวเราะ เขาขยิบตาให้เช็กและพูดว่า “นายลองดูก็ได้นะว่าฉันกล้าแตะต้องเขาหรือเปล่า?”

เช็กพูดออกมาทันทีว่า “แกมีความกล้ามากจริง ๆ ที่กล้าแตะต้องนายน้อย”

ฮาร์วีย์ถอนหายใจ “ฉันก็อยากทำนะ น่าเสียดายที่ฉันเป็นคนดีพอ บางอย่างฉันก็ไม่อยากทำ”

“งั้นตอนนี้ฉันจะให้ทางเลือกกับนาย พาคนของนายออกไปซะ”

“จากนั้นกลับไปบอกจอห์นว่าฉันจะให้อภัยเขากับเรื่องนี้ ถ้าเขายอมคุกเข่าที่ประตูบ้านฉัน”

“ไม่งั้นก็อย่าหาว่าฉันไร้ความปราณี”

ฮาร์วีย์พูดออกมาอย่างใจเย็น แต่สีหน้าของเช็กเปลี่ยนไป เขาจ้องไปที่ฮาร์วีย์และพูดว่า “เด็กน้อย ฉันยอมรับว่าแกมีความกล้ามาก! แต่แกรู้ไหมว่า จอห์น ก็อตติคือใคร? เขาคือเจ้าพ่อแห่งนักเลงบนท้องถนนในเซาท์ไลท์