ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ ไม่สนใจที่จะตอบตรง ๆ

“แน่นอนว่ากฎหมายน่ะมีผลต่อฉันเป็นอย่างมาก

“แต่มันคงไม่มีความหมายอะไรสำหรับเธอ ใช่ไหม?

“ตัวอย่างก็เช่น ทำไมเธอถึงไม่รู้ว่าเหตุใดฉันถึงอยากพาหญิงสาวจากตระกูลมิยาโมโตะไป?

“แม้ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่เราเจอกัน แต่เธอกลับทำเหมือนรู้จักฉันมาทั้งชีวิต

“แค่นี้ก็พอจะบอกได้แล้วว่าเธอก็น่าจะรู้เหตุผลว่าทำไมฉันถึงทำแบบนี้ แต่ถ้าเธอยังเอาแต่ปฏิเสธก็หมายความว่าเธอคิดว่าทุกคนที่นี่ไม่ฉลาดพอจะเข้าใจเรื่องนี้!”

น้ำเสียงของฮาร์วีย์สงบ แต่คำพูดของเขาทำให้สีหน้าของอลิซแย่ลง ซึ่งนั่นดูน่าเกลียดกว่าเดิมมาก

“หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว ฮาร์วีย์ ยอร์ก!

“ถ้านายรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้องหรือไม่พอใจ ก็ไปแจ้งตำรวจซะ! ไปยื่นคำร้องเรื่องนี้ที่สถานทูตของประเทศหมู่เกาะสิ!

“นายไม่มีสิทธิ์มาอวดเบ่งอำนาจของตัวเองในพื้นที่ของตระกูลทอมป์สัน

“การกระทำของนายในตอนนี้กำลังเป็นการละเมิดทรัพย์สินของพลเมือง!

“ในฐานะผู้รับผิดชอบในโรงแรมพอทโฮล ฉันมีสิทธิ์จับกุมและรายงานเรื่องของนาย!”

ฮาร์วีย์ปรบมือ แสร้งทำเป็นประหลาดใจ

"ยอดเยี่ยมไปเลย น่ามหัศจรรย์จริง ๆ!

“ดูเหมือนตระกูลทอมป์สันแห่