ขณะที่อลิซมองไปที่ฮาร์วีย์ ความโกรธและความกลัวก็พลุ่งพล่านอยู่ในใจเธอ จากนั้นเธอเห็น ไทสันและ ราเชลจ้องมองมาที่เธอด้วยแววตาขบขัน และความโกรธของเธอก็ระเบิดขึ้น“ฮาร์วีย์ ยอร์ก!”อลิซกัดฟันอย่างโกรธจัด“นายก็รู้จักแต่การหลบอยู่หลังผู้อาวุโสฮอแรน หลังจากช่วยเหลือเขาแค่นิด ๆ หน่อย ๆ!“ถ้านายใช้แค่ความสามารถของตัวเอง นายคิดว่าจะเอาชนะฉันได้จริง ๆ เหรอ?”ฮาร์วีย์กำลังจะจากไปแล้ว แต่คำพูดของอลิซทำให้เขาสนใจ เขาชะงักและหันกลับมาหาเธอ“นี่เธอกำลังจะบอกว่าเธอไม่พอใจกับคำตัดสินใช่หรือเปล่า”"ถูกต้อง! ฉันไม่พอใจ!"อลิซกัดฟันแน่นจนฟันแทบหัก“ถ้าเธอไม่พอใจ ฉันจะขยี้เธอให้เละไม่เป็นท่าเลย”ฮาร์วีย์โยนโทรศัพท์ของเขาลงกับพื้นอย่างไม่แยแสและเตะมันไปที่อลิซ“ฉันจะให้โอกาสเธอโทรหาใครก็ได้ อยากจะโทรหาใครก็ตามใจ“ถ้าเธอทำให้ฉันกลัวได้ ฉันจะทิ้งซากุระไว้กับเธอ"เอาสิ โทรหาใครซักคน!“นายมันรนหาที่เองนะ!”อลิซกัดฟันด้วยความโกรธขณะกดหมายเลขอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ได้ยินเสียงแหลม ๆ จากอีกฝั่งของโทรศัพท์“ผมอีเลียส พาเทล นั่นใครโทรมา?"“เจ้าชายพาเทล! ฉันเอง อลิซ!” อลิซพูดทันทีพร้อมโค้
“นายท่านลินช์?”ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ“โอ้ ฉันกลัวจับขั้วหัวใจเลย!”“งั้นเรามาเปลี่ยนกันสักหน่อยดีกว่าไหม? คราวนี้ฉันจะเป็นคนโทรให้เธอเอง”ฮาร์วีย์คว้าโทรศัพท์ไปและกดหมายเลขทันทีโดยไม่เปิดโอกาสให้อลิซตอบ เขายังเปิดลำโพงเพื่อให้ทุกคนได้ยินการสนทนาทางโทรศัพท์จากนั้นน้ำเสียงอะไรกังวลของชายคนหนึ่งก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์“น้องยอร์ก อะไรทำให้คุณโทรหาผมได้?“ผมยังต้องเข้าร่วมการประชุมที่โวลซิ่งอยู่เลย ถ้าคุณอยากให้ผมช่วยอะไร ให้โยนาจัดการแทนได้เลย”'น้องยอร์ก?!'ในขณะนี้ สีหน้าของอลิซดูแย่ที่สุด“ไม่มีอะไรมากหรอก นายท่านลินช์ ผมแค่อยากจะถามอะไรคุณหน่อย“มีผู้หญิงคนนึงชื่ออลิซ ทอมป์สันคิดจะใช้คุณบดขยี้ผม“คุณจะช่วยเธอทำแบบนั้นจริงหรือ?“บทขยี้คุณ? อลิซ?”เบนจามินชะงักเล็กน้อยด้วยความตกใจ“น้องยอร์ก เธอเป็นเพียงสมาชิกคนหนึ่งในตระกูลทอมป์สันเท่านั้น ใครอนุญาตให้เธอพูดอะไรแบบนั้นออกมา?“อีกอย่าง เธอน่าจะรู้ผลของการใช้ชื่อของผมในการต่อต้านคุณนะ”"อ๋อ ผมเข้าใจแล้ว ถ้าผมจะให้คนไร้มารยาทแบบนั้นมาคุกเข่าขอโทษก็คงไม่มากเกินไปหรอก จริงไหม?” ฮาร์วีย์ถามพลางหัวเราะ“ผู้หญิงคนนั
อลิซซึ่งเป็นหนึ่งในสิบตระกูลที่ผู้คนนับไม่ถ้วนอยากจะมีสัมพันธ์ด้วย ตอนนี้กำลังคุกเข่าต่อหน้าฮาร์วีย์ไม่ต่างจากสุนัขรับใช้ขณะที่เธอร้องขอการให้อภัยจากเขาปัง!ฮาร์วีย์ส่งอลิซให้กลิ้งไปกับพื้นด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว เขาตบมือแล้วหันไปหาฝูงชนที่ล้อมรอบเขาอยู่“ไม่มีใครสนใจหรอก ถ้าฉันจะพาชาวประเทศหมู่เกาะสองคนนี้ออกไป จริงไหม?”ฝูงชนเงียบกริบ ไม่มีใครกล้าต่อปากต่อคำกับฮาร์วีย์อีกเลยถ้าเทียบกันเรื่องจำนวน ฮาร์วีย์มีคนยืนอยู่ข้างหลังเขาหลายสิบคนหากเทียบกันเรื่องฝีมือ ฮาร์วีย์ก็มีฝีมือมากพอที่จะทำให้อาจารย์ฟาทัลพิการได้เมื่อเทียบเป็นเรื่องความแข็งแกร่ง เพย์ตันก็พร้อมที่จะปรากฏตัวพร้อมกับคนของเขาทันทีที่ฮาร์วีย์เรียกหาหากเทียบกันเรื่องของอิทธิพล แม้แต่อลิซ ทอมป์สันก็ยังถูกบังคับให้ต้องร้องขอความเมตตาจากเขา...พูดได้อย่างเต็มปากเลยว่าอลิซและเชอริลสู้เขาไม่ได้เลยสักด้าน!ซากุระเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เธอรู้ว่าเธอไม่อาจที่จะหวังพึ่งใครในประเทศ H ให้มาช่วยเธอและน้องสาวของเธอได้อีกแล้ว!…ที่ท่าเรือหวงผู่…เตาย่างบาร์บีคิวตั้งอยู่หน้าฮาร์วีย์ เคบับกำลังหมุนอยู่เอานั้น มันส่งกลิ่นหอ
ความเย้ายวนบนใบหน้าของซากุระหายไปทันที“คุณยอร์ก ไม่สิ หัวหน้าผู้ฝึกสอนยอร์ก” เธอพูดเบา ๆ“นี่ไม่ใช่สนามรบ และไม่ใช่สถานการณ์คาบเกี่ยวระหว่างความเป็นกับความตายเสียหน่อย แม้ว่าเราจะไม่ใช่เด็ก ๆ กันแล้ว แต่เราก็น่าจะทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ไม่ใช่เหรอ?“สำหรับเรา เราสนใจแค่ผลประโยชน์แต่เมินเฉยต่อศัตรูจะดีกว่า ฉันพูดถูกไหม?“การตายของฉันคงไม่มีประโยชน์อะไรกับคุณหรอก ใช่ไหม?”ฮาร์วีย์ยังคงเคี้ยวเคบับ ในขณะที่ดื่มเบียร์อึกใหญ่ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาไม่เคยจางหายไปเลย“ตรงกันข้ามเลย“เธอรู้จักตัวตนที่แท้จริงของฉัน“หนึ่งในเหตุผลที่สำคัญที่สุดที่เธอยังไม่เปิดเผยตัวตนของฉันก็เป็นเพราะเธอต้องการขายความลับนี้ของฉันให้กับจักรพรรดิแห่งประเทศหมู่เกาะ ทั้งหมดนี้ก็เพื่อให้เธอได้ก้าวขึ้นไปในตำแหน่งที่สูงกว่านี้!“หากประเทศหมู่เกาะต้องการที่จะระดมกำลังในการต่อต้านประเทศ H เราจะถูกบังคับให้มองดูอยู่เฉย ๆ เนื่องจากตัวตนของฉันถูกเปิดเผยไปแล้ว“ฉันพูดถูกหรือเปล่า?”สีหน้าของซากุระเปลี่ยนไปอย่างลนลาน เธอกัดฟันด้วยความโมโห“คุณยอร์ก! ฉันขอสาบานต่อจักรพรรดิเลยว่าจะไม่เปิดเผยตัวตนของคุณให้ใครรู้เ
"กล้าดียังไง?!“คนอย่างนายไม่มีสิทธิ์มาดูถูกอาจารย์ของฉัน!“เขาไม่ได้ปรากฏตัวเพราะเขาต้องการยกระดับศิลปะการต่อสู้ของเขาให้สูงขึ้น!“ถ้าเขาคิดที่จะต่อสู้ขึ้นมาจริง ๆ ในฐานะผู้ปกครองแห่งชินดัน เวย์ เขาสามารถฟันให้ร่างของนายขาดครึ่งได้ภายในครั้งเดียว!”ซากุระหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ขณะที่เธอชี้ไปที่ฮาร์วีย์อย่างก้าวร้าว เธอไม่มีท่าทีใด ๆ ที่บ่งบอกว่าตัวเองเป็นนักโทษเลยสักนิด แค่เรื่องสถานะของตัวเองไปแล้วเพี๊ยะ!ฮาร์วีย์ตบหน้าซากุระโดยไม่ใส่ใจที่จะตอบโต้อะไรกับเธอซากุระกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ขณะที่ร่างของเธอกระเด็นออกไปเพราะแรงกระแทก เธอร่อนลงบนดาดฟ้าเสียงดังโครมคราม เลือดพุ่งออกจากปากของเธอ“นายคิดจะท้าทายฉันจริง ๆ ใช่ไหมฮาร์วีย์?“นายไม่กลัวว่าอาจารย์ของฉันจะไล่ล่านายหรือไง?”ซากุระเดือดดาลด้วยความโกรธ“นายไม่รู้หรือไงว่านายเทียบกับเขาไม่ได้เลย?!”เพี๊ยะ!ฮาร์วีย์เหวี่ยงฝ่ามือไปบนใบหน้าของซากุระอีกครั้ง“ซากุระ มิยาโมโตะ ชาวประเทศหมู่เกาะทุกคนไม่มีสมองเหมือนเธอหรือเปล่า?” ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็น“เธอจะตายอยู่แล้ว ไม่เพียงแต่เธอจะไม่ได้ให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์แก่ฉันเพื่อเอาช
“ฉันขอเตือนแกไว้เลย! ตั้งใจฟัง…“ฉันเป็นผู้นำของชินดัน เวย์และหนึ่งในหกยอดนักดาบแห่งประเทศหมู่เกาะ อากิโอะ ยาชิโระ!“ซากุระเป็นศิษย์คนสุดท้ายของฉัน! ถ้าแกกล้าทำร้ายเธอ ฉันจะฆ่าล้างตระกูลแก!“ฉันไม่สนหรอกว่าแกจะเป็นใครและมีตัวตนที่ยิ่งใหญ่ขนาดไหน ฉันสั่งให้แกปล่อยเธอไปเดี๋ยวนี้! และคุกเข่าขอโทษเธอซะ!“ถ้าแกไม่ยอมทำตามที่ฉันบอก ฉันจะไปที่นั่นและทำลายล้างแกและทั้งตระกูลของแกด้วยมือของฉันเอง!น้ำเสียงของอากิโอะดูชอบธรรมและเด็ดขาด เขาคิดว่าถ้าเขาโอ้อวดตำแหน่งของตัวเอง แล้วจะสามารถขู่ให้ฮาร์วีย์เชื่อฟังเขาได้เขามั่นใจว่ามันจะได้ผลอย่างเคยแต่ฮาร์วีย์ทำเพียงแค่หัวเราะเบา ๆ แทนคำตอบ“เอาล่ะ ผมจะรอคุณอยู่ที่มอร์ดู”ฮาร์วีย์ดีดนิ้วเป็นสัญญาณ สมาชิกหลงเหมินจึงยัดร่างของซากุระลงในกระสอบสกปรก ๆ ทันที“อาจารย์ อาจารย์ต้องระวังนะ! ตัวตนที่แท้จริงของเขาคือ…”บุ๋ม บุ๋ม บุ๋ม…ซากุระไม่ทันได้พูดให้จบประโยค สมาชิกหลงเหมินก็กระชับกระสอบและเหวี่ยงเธอลงไปในน้ำทันที เธอกำลังจมลงไปใต้คลื่นอย่างรวดเร็ว และไม่อาจทำอะไรได้อีกในขณะนั้นความเสียใจได้พัดพาซากุระไป หากย้อนเวลากลับไปได้ เธอจะไม่ยั่วยุฮาร
“ใจเย็น ๆ ค่ะคุณพี่ทอมป์สัน” เชอริลตอบช้า ๆ หลังจากที่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง“เราไม่ได้แพ้ฮาร์วีย์เพราะเขาเก่งกว่า แต่เขามาพร้อมกับกองกำลังและเราเพียงแค่ไม่ทันได้ตั้งตัว“เราแพ้เพราะเราประมาทเท่านั้น!“ฉันได้ยินเกี่ยวกับเขามาหมดแล้ว มันมีเหตุผลว่าทำไมครั้งนี้เขาถึงสามารถระดมคนได้มากมายขนาดนั้น!“ชายคนนั้นดูเหมือนจะมีความสามารถพิเศษบางอย่าง เขาแก้ไขปัญหาฮวงจุ้ยในคฤหาสน์ของเบนจามิน และยังช่วยหลานสาวที่รักของผู้อาวุโสฮอแรน…“เพราะความสามารถเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านั้น เขาจึงได้รับการสนับสนุนจากคนเหล่านั้น!“อย่างไรก็ตาม คนเราไม่สามารถเป็นหนี้บุญคุณใครไปตลอดไปได้! คุณพี่ทอมป์สันน่าจะรู้เรื่องนี้ดีที่สุด“ลูกเขยที่แต่งเข้าครอบครัวภรรยาตนเองอย่างเขาเชื่อจริง ๆ เหรอว่าเขาจะสามารถเหยียบย่ำพวกเราได้เพียงเพราะการช่วยเหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาไม่มีจุดยืนในมอร์ดูเป็นของตัวเองด้วยซ้ำ?“เขาก็แค่โชคดีเท่านั้น!”จากนั้นเชอริลก็หายใจเข้าลึก ๆ“ฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่ทำให้ตระกูลซาเวียร์แห่งโวลซิ่งไม่พอใจเท่านั้น แต่เขายังต่อต้านตระกูลทอมป์สันอีก“เขายังยั่วยุชินดัน เวย์แห่งประเทศหมู่เกาะ
ขณะที่อลิซและเชอริลกำลังวางแผนการแก้แค้น ฮาร์วีย์ก็ได้ส่งไอเดนไปสะสางความยุ่งเหยิงฮาร์วีย์เดินทางไปที่โรงพยาบาลมอร์ดูอินเตอร์เนชั่นแนล ซึ่งอยู่ใกล้สนามบินเขานั่งอยู่บนม้านั่งในโถงทางเดิน สายตาจับจ้องไปที่ห้องฉุกเฉินซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเขา ขณะที่กำลังรอฟังผลของคนสามคนอย่างเงียบ ๆพิษในตัวแมนดี้และซีนเธียร์ถูกกำจัดไปหมดแล้ว แต่ร่างกายของพวกเธอยังอ่อนแอมาก พวกเธอจำเป็นต้องอยู่ในโรงพยาบาลต่อเพื่อการเฝ้าดูอาการอย่างใกล้ชิดไคท์ไม่ได้บาดเจ็บหนัก แต่เธออยู่ในอาการช็อกอย่างหนักหลังจากที่เกือบจะจมน้ำ เธอเองก็จำเป็นต้องอยู่ในโรงพยาบาลชั่วคราวเช่นกันขอบคุณพระเจ้าที่อย่างน้อยจัสตินก็ฉลาดพอที่จะส่งไคท์ไปที่โรงพยาบาลเอ็ดเวิร์ด ถ้าไม่อย่างนั้นฮาร์วีย์คงจะมีเรื่องให้ปวดหัวเพิ่มฮาร์วีย์ไม่ได้กังวลมากนักเนื่องจากออสการ์เป็นผู้ดำเนินการการผ่าตัดของพวกเธอ อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกกระวนกระวายใจมากหลังจากทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันเดียวกันหากฮาร์วีย์ไม่ได้เตรียมพร้อมอย่างเต็มที่ เขาคงจะพ่ายแพ้ให้กับเฮกเตอร์โดยสิ้นเชิง“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!”“ทำไมแมนดี้และซีนเธียร์ถึงได้ลงเอยที่โรงพยาบาลล่ะ?!”ไซม่อน ล