อากาศภายในสถานีตำรวจมอร์ดูสาขาแรกเย็นลง ในขณะที่ห้องโถงใหญ่ตกอยู่ในความโกลาหล

ภายในห้องสอบสวน ฮาร์วีย์กำลังแสร้งทำเป็นนอนกอดอกอยู่บนเก้าอี้

เขาถูกขังอยู่ที่นั่นทั้งวัน หลังจากที่เขาถูกเตะส่งเข้ามาในห้องและได้รับอาหารและน้ำในเวลาที่กำหนด ก็ไม่มีใครมาคุยอะไรกับเขาเลย

ฮาร์วีย์เดาว่าตำรวจมุ่งความสนใจไปที่ประจักษ์พยานและหลักฐานเพื่อเอาผิดเขาอย่างหนัก บางคนพยายามค้นหาร่องรอยที่ฮาร์วีย์ออกคำสั่งขึ้นบัญชีดำมิวะ

แม้ว่าเขาจะถือว่าเป็นผู้กระทำความผิด แต่ก็ไม่มีใครใส่ใจที่จะสอบปากคำเขา

ไม่รู้ว่านี่เป็นกลวิธีทางจิตวิทยาหรือเพียงเพราะว่าตำรวจกำลังพยายามปะติดปะต่อหลักฐานเข้าด้วยกัน...

แม้เวลาจะผ่านไปยี่สิบสี่ชั่วโมงแล้วก็ยังไม่มีใครมาหาฮาร์วีย์

แต่ฮาร์วีย์ก็ไม่สนใจ ชีวิตของเขาผ่านอะไรมามาก

หลังจากพักผ่อนอย่างเต็มที่ฮาร์วีย์ก็เริ่มอนุมานถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

เขาสงสัยว่าการตายของมิวะถูกวางแผนไว้ล่วงหน้าหลายวันแล้ว

ทั้งหมายสั่งตายของเธอในบ้านของเฮเซล ทั้งการเข้าหาฮาร์วีย์ไหนจะสิ่งที่เรียกว่า "คำข่มขู่" อีก... เหตุการณ์ทั้งหมดนำพาให้ทุกสิ่งเป็นเช่นในตอนนี้

มิวะจะถูกสังเวย หากจำเป็น

การตาย