“เท่าที่ฉันรู้ บุคคลเพียงผู้เดียวในมอร์ดูที่ชื่อลินช์คือผู้บังคับบัญชาสูงสุด เบนจามิน ลินช์! นายคงไม่ได้จะบอกฉันว่าเมื่อกี้นายเป็นคนโทรหานายท่านลินช์หรอกใช่ไหม?”

คริสตันพินิจพิเคราะห์ฮาร์วีย์ด้วยในตาที่เย็นยะเยือก พยายามจับโกหกฮาร์วีย์

“ถ้านายท่านลินช์เป็นคนรับสายนายจริง ๆ ฉันจะกินโทรศัพท์ทั้งเครื่องเลย!”

หลังจากถูกคริสตันเย้ยหยัน ผู้ตรวจการอีกสองคนก็มองฮาร์วีย์ด้วยความขยะแขยง

'ผู้ต้องสงสัยในคดีฆาตกรรมพยายามแสร้งทำเป็นว่าตัวเองยิ่งใหญ่งั้นหรือ?'

'เขาคิดว่าแค่โทรหาใครสักคนแล้วจะช่วยแก้ปัญหาได้หรือไง?'

'ตลกอะไรอย่างนี้!'

ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ ไม่ใส่ใจที่จะตอบตรง ๆ

“ผมโทรหานายท่านลินช์แล้ว

“เขาบอกว่าจะส่งลูกน้องที่ไว้ใจที่สุดมาแก้ปัญหานี้”

“ไอ้โง่เอ๊ย! นี่นายกล้าโกหกพวกเรางั้นหรอ!”

คริสตันส่งสายตาไปยังฮาร์วีย์ด้วยความชิงชังอย่างที่สุด

“นายท่านลินช์เป็นผู้บังคับบัญชาสูงสุดของมอร์ดู แต่เขาไม่เคยยุ่งเรื่องของตำรวจเลย!

“ถ้านายกำลังมองหาใครสักคนที่จะมีอำนาจในกรมตำรวจ นายก็ควรจะโทรหาโอทิส ไค ผู้บังคับบัญชาสูงสุดของสถานีตำรวจกลางมอร์ดู!

“ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายไปเอาความกล้ามาจากไหน ถึงได