ก่อนที่ฮาร์วีย์จะทันได้พูดอะไรไคท์ก็พูดขึ้น มีความลังเลอยู่ในน้ำเสียงของเธอ

“ฮาร์วีย์ พ่อของฉันเพิ่งฟื้นขึ้นที่โรงพยาบาล เพราะเขาฝืนตัวเอง และเขาก็บอกให้ฉันไปคฤหาสน์ตระกูลวอล์คเกอร์ในวันพรุ่งนี้

“เขาบอกว่าจะอธิบายทุกอย่างให้ฉันฟังต่อหน้าคนทั้งตระกูล

“เพราะงั้นฉันก็เลยคิดว่า…

“พรุ่งนี้คุณไม่ควรไปกับฉัน

“ยังไงซะมันก็เป็นเรื่องน่าอับอายในตระกูล”

ไคท์ดูคล้ายจะใจสลาย

ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ แล้วก็นึกอะไรบางอย่างได้

เป็นไปได้มากว่าไคท์รู้ความจริงและเธอก็ไม่ต้องการให้ฮาร์วีย์รู้เรื่องนี้

ศักดิ์ศรีอย่างสุดท้ายของเธอยังเหลืออยู่ เมื่อพิจารณาจากบุคลิกของไคท์แล้ว เธอคงไม่อาจยอมรับได้หากฮาร์วีย์ได้รู้ความจริงของเรื่องนี้

ฮาร์วีย์พยักหน้าโดยไม่ต้องคิด

“ก็ได้ ถ้างั้นคุณก็ไปด้วยตัวเองเถอะ ผมจะให้เบรนแนนไปกับคุณด้วย ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นให้ติดต่อผมให้เร็วที่สุด”

"ตกลง"

ไคท์พยักหน้า

"อีกอย่างนึง ตอนนี้พ่อก็หมดอำนาจในวอล์คเกอร์ คอร์ปอเรชั่นแล้ว เขาลำบากมามากพอแล้ว ยังไงครั้งนี้คุณรักษาแองเจลิน่าให้หายเป็นปกติได้ไหม?

“ถือว่านี่เป็นสิ่งที่ฉันจะตอบแทนเขาที่ดูแลฉันมาตลอดหลายปี”

ฮาร์วีย์มองออกว่าไคท์