“ผมมีเหตุผลอยู่สองเหตุผลที่มาที่นี่ในวันนี้“หนึ่งคือ ผมมาที่นี่เพื่อเป็นพยานให้คุณและทวงคืนความยุติธรรมให้แม่สะใภ้ของผม“สอง ผมมาที่นี่เพื่อทำให้การแต่งงานของเราสมบูรณ์ ปู่ของคุณ พ่อของคุณ ป้าของคุณ ลุงของคุณ สมาชิกทุกคนในครอบครัวของคุณจะตกลงให้ผมแต่งงานกับคุณในวันนี้”“แต่งงานกับคุณเหรอ?!”ไคท์หัวเราะเบา ๆ ท่ามกลางความโกรธ“ลูคัส คุณไม่ได้ยินที่ฉันเพิ่งพูดไปเหรอ?!“ฉันขอยอมตายและเอาหัวโขกพื้นตอนนี้ยังดีซะกว่าที่จะยอมแต่งงานกับคุณ!”ทว่า ลูคัสยังคงสงบนิ่ง “ถึงจะทำอย่างนั้น ยังไงคุณก็ต้องแต่งงานกับผมอยู่ดี“คุณจะเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวฌอง“ไม่ว่าคุณจะเป็นหรือตายก็ตาม“ท้ายที่สุด ยังไงคุณก็ต้องเชื่อฟังคำสั่งของพ่อแม่ของคุณ!“คำสั่งของผู้ที่จับคู่คุณ!“คุณจะแต่งงานกับผม...“ไม่ว่าคุณจะชอบหรือไม่!”น้ำเสียงของไคท์เย็นชา “ทำไมคุณไม่ลองดูล่ะ? ฉันรับประกันได้เลยว่าแม้แต่ศพของฉันก็จะไม่ยอมแต่งงานกับคุณ!”ทว่า ลูคัสไม่ได้โกรธกับคำพูดเหล่านั้น เขาเพียงแต่ตอบเธอด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่นแทน“นี่คุณกำลังจะบอกว่า ไม่ว่าจะอย่างไรคุณก็จะไม่แต่งงานกับผมอย่างนั้นเหรอ?“คุณดูถูกผมขนาดนั้นเล
ขณะที่เหล่าสมาชิกตระกูลวอล์กเกอร์เดินออกไป ลูคัสก็โบกมือขวาของเขา ลูกน้องของเขานำเตียงไม้แบบดั้งเดิมออกมาจากมุมห้องโถงหลังจากนั้นไม่นานไฟหลากสีและของประดับตกแต่งก็สว่างไสวไปทั่วห้องโถงด้วยบรรยากาศที่สนุกสนานภาพนั้นทำให้ไคท์ตกใจ เธอพยายามที่จะหนีโดยไม่รู้ตัวแปะ!อย่างไรก็ตาม เมซี่กางแขนของเธอออกและขวางทางไคท์ด้วยรอยยิ้ม“ผมเกรงว่าวันนี้คุณคงจะไปไหนไม่ได้แล้วล่ะครับคุณผู้หญิง”“ว่าไงนะ?”ไคท์จ้องเขม็งใส่ลูคัสพลางกัดฟัน“คุณจะทำอะไรลูคัส?”“ผมกำลังจะทำอะไรงั้นเหรอ?”ลูคัสหัวเราะเบา ๆ“ผมมาเพราะต้องการดูการแถลงการณ์ที่ครอบครัววอล์คเกอร์บอกจะให้คุณ“แต่ปู่ของคุณไม่ได้ทำอย่างนั้น แถมยังมอบภารกิจให้ผมด้วย“คุณก็น่าจะรู้ว่าผมเคารพผู้อาวุโสเสมอ…“ตอนนี้ผมเลยจะทำภารกิจที่คุณปู่มอบให้ให้สำเร็จ“ไม่ต้องรีบร้อนเรื่องเอาหุ้นคืนหรอก ตอนนี้เรามาเริ่มพิธีแต่งงานกันก่อนดีกว่า…”ลูคัสยื่นมือออกและยกคางของไคท์เพี้ยะ!ไคท์เหวี่ยงหลังมือของเธอไปที่ใบหน้าของลูคัส เสียงตบดังก้องไปทั่วห้องโถง“น่าขยะแขยง!“ไร้ยางอาย!“น่ารังเกียจ!”เมซี่และเลนนี่โกรธจัดและต้องการที่จะลงมือ แต่ลูคัสกลั
ไคท์กัดฟันและตอบอย่างหนักแน่น “ฉันจะบอกคุณเป็นครั้งสุดท้าย!“ต่อให้ฉันตาย ฉันก็จะไม่แต่งงานกับคุณ!”ปัง!ลูคัสไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้อีกต่อไป เขาเตะไคท์ลอยไปชนกับเตียงไม้สีแดงไคท์ร้องด้วยความเจ็บปวด เลือดไหลออกจากปากของเธอและเปื้อนผ้าห่มด้วยสีแดงเข้มเลือดที่หยดลงเหมือนดั่งขนมฤดูหนาวสีแดง มันเป็นภาพที่อนาถใจ“แก!”ไคท์เงยหน้าขึ้นสุดกำลังและจ้องลูคัส แต่สายตาของลูคัสเต็มไปด้วยความหลงใหลที่ชั่วร้ายดูเหมือนว่าการทรมานผู้หญิงที่เขาชอบจะเป็นงานอดิเรกของเขาเมื่อเผชิญกับสายตาเช่นนั้น ไคท์ก็ขนลุกวาบเธอนึกถึงข่าวลือเมื่อนานมาแล้ว ลูคัสเป็นโรคจิตที่ชั่วร้ายงานอดิเรกของเขาคือการทรมานและฆ่าผู้หญิง ในความเป็นจริง ผู้หญิงหลายร้อยคนได้เสียชีวิตไปด้วยน้ำมือของเขาในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา“แก้ผ้าสิไคท์”ลูคัสหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเช็ดมือด้วยกระดาษทิชชู่ เขากำลังระงับความปรารถนาอันยิ่งใหญ่ของเขา“ถ้าเธอยังขัดขืน ฉันอาจจะไม่สามารถยับยั้งตัวเองและบดขยี้เธอได้!”สีหน้าของลูคัสแสดงถึงความสงสารราวกับว่าเขากำลังชื่นชมสิ่งประดิษฐ์ที่หายากก่อนที่มันจะสูญพันธุ์ไปปัง!ทันใดนั้นเสียงร้องด้วยควา
ชายฉกรรจ์ในชุดสูทแสยะยิ้มร้ายกาจให้ฮาร์วีย์ น่าเสียดายที่ฮาร์วีย์ส่งลูกเตะอันทรงพลังให้พวกเขาแต่ละคนก่อนที่พวกเขาจะทันได้ตั้งตัวเหนือชั้น!ผู้ชายคนนั้นเหนือชั้นมาก!“ฮาร์วีย์ ไอ้สารเลว! ฉันจะฆ่าแก!”เลนนี่ดึงปืนออกมาและเล็งไปที่ฮาร์วีย์ขณะที่เหนี่ยวไกปืนไคท์กรีดร้อง “ฮาร์วีย์ระวัง!”ปัง!ฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะเหลียวมองเลนนี่ ผู้จัดการโรงแรม ด้วยการเตะเพียงครั้งเดียว เลนนี่ก็ปลิวไป กระสุนจากปืนโดนบอดี้การ์ดคนหนึ่งที่ยืนอยู่ด้านข้าง หลังจากนั้น ชายอีกสองคนก็ถูกส่งลงไปนอนกับพื้น“ตระกูลฌองแห่งมอร์ดูทำได้แค่นี้เหรอ?“ไม่แปลกใจเลยที่พวกแกจะอยู่ได้แค่อันดับที่สิบจากสิบตระกูล”ใบหน้าของฮาร์วีย์ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ แต่คำพูดของเขาดูตั้งใจเสียดสีย่างโจ่งแจ้ง“ในฐานะหนึ่งในหกเจ้าชายแห่งมอร์ดู แกไม่มีอะไรให้ฉันได้ประหลาดเลย”สีหน้าของลูคัสและคนอื่น ๆ แย่มากลูคัสภูมิใจอย่างมากที่เขาได้รับเลือกให้เป็นหนึ่งในหกเจ้าชายแห่งมอร์ดู เขาเป็นตัวแทนของคนที่ยอดเยี่ยมที่สุดคนหนึ่งในแวดวงสังคมชั้นสูงของมอร์ดูด้วยความมั่นใจของเขา เขาจึงต้องการบีบคอฮาร์วีย์จนตายหลังจากที่ฮาร์วีย์ดูหมิ่นเขา“ฉันจะฆ่าแ
“ปล่อยเจ้าชายแล้วเราค่อยคุยกันฮาร์วีย์ ถ้าไม่อย่างนั้นแกได้ตายโดยไม่มีที่ฝังศพแน่!”เมซี่ไม่สนใจความเจ็บบนใบหน้าของเธอและดึงปืนของเธอออกมาเล็งไปที่ฮาร์วีย์เพี๊ยะ!ฮาร์วีย์ตบหน้าลูคัส จากนั้นก็ออกแรงบีบคอลูคัสอีกเล็กน้อยขณะนี้มีปืนประมาณสิบกระบอกเล็งไปทางฮาร์วีย์ แต่เขาก็ยังคงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเฉยเมย“อยากลองดูไหมล่ะว่าปืนของพวกแกจะเร็วกว่ามือของฉันไหม?”ฮาร์วีย์ออกแรงบีบคอลูคัสมากขึ้น ใบหน้าของลูคัสที่ซีดไปหมดแล้วบวมแดงทันที เส้นเลือดแดงก่อตัวขึ้นในดวงตาของเขา และทำให้ดูราวกับว่าพวกมันกำลังจะหลุดออกมาจากเบ้าเมซี่และคนอื่น ๆ ต่างหวาดกลัวทันที พวกเขาต้องการที่จะยิงฮาร์วีย์แต่ลัวว่าลูคัสจะโดนลูกหลงไปด้วยเบรนแนนรีบไปที่ที่เกิดเหตุทันทีที่ได้รับข้อความ เขาเองก็ถือปืนเมื่อรีบเข้าไปปกป้องไคท์“วางอาวุธลงซะ” ฮาร์วีย์ออกคำสั่ง“เราทุกคนอาจจบลงอย่างเลวร้ายหากฉันเผลอบีบคอเจ้าชายพวกแกจนตาย”อาร์วีย์พูดอย่างสงบ แต่จิตสังหารของเขาชัดเจนเมซี่และคนอื่น ๆ ต่างถือปืน แต่พวกเขากลัวว่าพวกเขาจะทำร้ายเจ้าชายของพวกเขาไปด้วย พวกเขาจึงไม่มีใครกล้าที่จะออกหน้าในที่สุดลูคัสก็ตั้งสติได้หลังจาก
เพี๊ยะ!ฮาร์วีย์ตบหน้าลูคัสอีกครั้งและขู่ว่า “ลองเห่าอีกครั้งสิ“ทุกครั้งที่แกพูดเรื่องไร้สาระ ฉันจะตีเจ้านายของแก“จะลองดูไหมล่ะว่าการเห่าของแกหรือการตบของฉัน ใครจะเก่งกว่ากัน”เมซี่กัดฟันด้วยความโกรธ เธออยากจะถลกหนังฮาร์วีย์ทั้งเป็น แต่เธอไม่กล้าที่จะพูดอะไรอีกเธอสามารถบอกได้ว่าชายตรงหน้าเธอเป็นคนที่โหดเหี้ยม เพียงพระเจ้าเท่านั้นที่จะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้าเขาใช้แรงทั้งหมด “ไคท์ คุณสองคนไปก่อนเลย“ไปรอผมที่วิลล่า”ฮาร์วีย์ชำเลืองมองไคท์และเบรนแนนไคท์ตัวสั่นและตอบเบา ๆ ว่า “ไม่ ฮาร์วีย์ จะเกิดอะไรขึ้นกับคุณถ้าฉันไป?”ฮาร์วีย์ยิ้ม“ไม่ต้องห่วง ผมจะไม่เป็นอะไรหรอก“ผมคงทำอะไรกับคุณที่นี่ไม่ได้มากอยู่ดี และหากเป็นเช่นนั้นเราอาจออกไปจากที่นี่ไม่ได้ด้วย”ฮาร์วีย์จ้องเบรนแนนเขม็งก่อนที่ไคท์จะทันได้พูดอะไร เบรนแนนเข้าใจทันที จากนั้นเขาจึงเริ่มดึงไคท์ออกไปชายในชุดสูทหลายคนขวางทางของพวกเขาด้วยเจตนาที่จะไม่ปล่อยให้ไคท์ได้ออกไปเพี๊ยะ!“ปล่อยไคท์ไป“ได้ยินไหม?"ฮาร์วีย์ตบหน้าลูคัสอีกครั้ง สีหน้าของเขาไร้อารมณ์ใด ๆลูคัสแสดงสีหน้าที่ชั่วร้ายและถอนหายใจก่อนจะออกคำสั่ง“ป
“อยากตายพร้อมกันใช่ไหม?”ฮาร์วีย์ ยอร์กเอื้อมมือออกไปและตบหน้าลูคัส ฌองเบา ๆ เป็นการขู่“ในสายตาของแก แกคงจะคิดว่าตัวเองเป็นเหมือนเครื่องลายครามที่ดีเลิศและมีคุณค่า ในระหว่างที่คนอย่างฉันเป็นเหมือนหม้อดินที่สกปรกและต่ำต้อย“แล้วแกจะอยากตายพร้อมกับฉันทำไม?“บ้าไปแล้วเหรอ?”ลูคัสขมวดคิ้วและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นแกต้องการอะไร?“แกจะไม่มีโอกาสแม้แต่จะเสียใจทีหลังด้วยซ้ำถ้าแกทำให้ฉันโกรธขึ้นมา”เลนนี่ ทอมป์สันยืนขึ้นและตะโกนจากที่ไม่ไกลว่า “ฮาร์วีย์ คนบางคนแกเองก็ไม่ควรที่จะทำให้พวกเขาขุ่นเคืองนะ!“อย่าแม้แต่คิดที่จะเปรียบเทียบเจ้าชายฌองกับคนอย่างไบรอัน โฮลท์!“ถ้าแกทำร้ายเจ้าชาย แม้แต่ชีวิตของแกก็ไม่พอที่จะชดใช้ได้!”เพี๊ยะ!ฮาร์วีย์ตบลูคัสอีกครั้ง ครั้งนี้เขาใช้แรงมากพอที่จะทำให้ฟันของลูกคัสหลุดไปหนึ่งซี่“ดูสิ ลูกน้องของแกนี่ไม่เชื่อฟังเอาสะเลยว่าไหม?“ก่อนหน้านี้ฉันพูดไปแล้วนะว่าถ้าใครพูดเรื่องไร้สาระอีก ฉันจะตบแก และตอนนี้ยังเหลืออีกตั้งห้าครั้ง!”ฮาร์วีย์หรี่ตาลงและเริ่มตบลูคัสตามใจชอบเพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ!หลังจากที่ตบไปห้าครั้ง ฟันของลูคัสก็แทบจะหมดปาก ฉา
ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้ม “ถ้าอย่างนั้น แกจะจ้างฉันเหรอเจ้าชายฌอง?“ไหนลองบอกฉันสิ…“ว่าแกจะจ้างฉันยังไง?“แกมีอะไรจะเสนอฉัน?”ลูคัส ฌองหัวเราะและพูดว่า “แกตรงไปตรงมาดีนะ ฉันชอบคนอย่างแกมากที่สุด!“แม้ว่าวันนี้แกจะทุบตีพี่น้องของฉันไปมากและยังทำให้ฉันต้องอับอาย!“แต่ฉันก็ยังนับถือแกมาก!“ตราบใดที่แกยอมคุกเข่าจำนนต่อฉันและยอมเป็นลูกน้องของฉัน ฉันรับรองได้ว่าแกจะได้รับตำแหน่งเดียวกันกับเดนเซล วอชิงตันตอนที่เขายังอยู่กับฉัน!“แกจะลูกน้องเบอร์หนึ่งของฉันตราบใดที่แกยอมคุกเข่า“และพาราเมาท์ก็จะเป็นของแกด้วย!“นี่เป็นเรื่องใหญ่เลยนะ!“แกจะว่าไง?”ฮาร์วีย์ยิ้มและตอบอย่างเฉยเมยว่า “ก็ดี ยิ่งกว่านั้น ฉันชอบที่แกสามารถเสนอเงื่อนไขพวกนี้ได้ทั้ง ๆ ที่กำลังเผชิญหน้ากับศัตรู“แต่น่าเสียดายที่ฉันไม่สามารถให้คำสัญญากับแกได้”ลูคัสขมวดคิ้วและถามว่า “ทำไมล่ะ?”ฮาร์วีย์เอื้อมมือออกไปตบหน้าลูคัสเบา ๆ และอธิบายอย่างเฉยเมยว่า “ทำไมน่ะเหรอ?“ตอนที่แกพยายามจะกำจัดฉัน แกไม่ได้ไปสืบหาตัวตนที่แท้จริงของฉันหรอกเหรอเจ้าชายฌอง?“ในเมื่อแกสืบหาตัวตนที่แท้จริงของฉันไม่ได้ ฉันจะบอกแกให้เป็นการส่วนตัวเลยดีไหม?