"อะไรของคุณ?!"

ใบหน้าของจัสตินดูหม่นขึ้น เขาชักเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้ว

ฮาร์วีย์ตอบกลับอย่างใจเย็น “ดูเหมือนว่าคุณจะลืมเกมสนุก ๆ ของเราไปแล้ว

“ผมคงต้องขอเตือนคุณหน่อย

“ตามกติกาของเรา ถ้าไคท์ได้รับหนังสือมอบอำนาจของสตาร์ แชโบลในมอร์ดู…

“คุณจะต้องลงจากตำแหน่ง

“พูดถึงเรื่องนี้แล้ว ประธานวอล์คเกอร์…ไม่สิ เรียกคุณแบบนั้นไม่ได้อีกต่อไปแล้วนี่นา

“เอาล่ะ คุณวอล์คเกอร์ ขอบคุณพระเจ้าที่ผมความจำดีและเตือนคุณได้เร็ว

“ไม่อย่างนั้น คุณคงเสียชื่อเสียงในโลกธุรกิจไปแล้ว!

“เพราะยังไงซะ คุณก็เป็นคนที่จะเข้าชิงตำแหน่งหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดู

“คุณคงไม่อยากสูญเสียความไว้วางใจจากทุกคนในตอนที่อยู่ในช่วงเวลาสำคัญของการขึ้นสู่อำนาจหรอกใช่ไหม?”

ผู้คนที่อยู่ที่นั่นตกใจเมื่อได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์

สาวสวยร่างระหงสองสามคนยกมือขึ้นปิดริมฝีปาก ความรู้สึกเหลือเชื่อเด่นชัดอยู่บนใบหน้า

ฮาร์วีย์บีบให้จัสตินลาออก!

แม้ฮาร์วีย์จะดูสบาย ๆ แต่ทุกคำพูดของเขาแทงใจดำจัสติน

จัสตินรู้สึกอับอาย ฮาร์วีย์ผลักเขาไปถึงทางตัน

"แน่นอน! อย่างที่ฮาร์วีย์ ยอร์กพูดนั่นแหละ!

“ช่างเป็นซีอีโอที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ!”

สีหน้าของจัสติน