ภาพที่เห็นทำให้สุนัขหลงหน้าถอดสีด้วยความลนลาน เขาไม่รู้ว่าฮาร์วีย์ ยอร์กมีแผนสำหรับเหตุการณ์นี้อยู่ก่อนแล้ว

จากนั้นเขาก็ตะโกนอย่างเย็นชา “ช่างหัวคนอื่น หยิบปืนของนายแล้วฆ่าเขา!”

ตามคำสั่งของสุนัขหลงทาง ชายทั้งสามสิบคนที่สวมชุดลายพรางชักปืนออกจากเอว

ปัง ปัง ปัง!

เสียงปืนดังก้องอยู่ในตรอก ผู้ชายทุกคนที่เล็งปืนไปที่ฮาร์วีย์ล้มลงกับพื้นอย่างเงียบเชียบ

บนศีรษะของพวกเขาสามารถมองเห็นรูกระสุนขนาดเล็กที่ทะลุผ่านไปได้

สุนัขหลงทางไม่อาจคุมสีหน้าของตัวเองได้ เขาหันศีรษะไปรอบ ๆ โดยไม่รู้ตัว

นักสู้ในชุดดำล้วนหลีกทาง จากนั้นชายหน้าตาดุร้ายคนหนึ่งก็เดินออกมาจากกลางซอย

ทันทีที่เห็นชายคนนั้น สีหน้าของสุนัขหลงทางก็เปลี่ยนไป

“ไทสัน วูดส์เหรอ? คนของฉันล้อมนายไว้แล้วไม่ใช่หรือไง? นายออกมาได้ยังไง?”

สุนัขหลงได้ส่งคนร้อยคนไปล้อมไทสันไว้แล้ว แต่เขาก็ยังมาปรากฏตัวที่นี่ได้ ตอนนั้นเองที่สุนัขหลงเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีกับเรื่องนี้

“ซีอีโอยอร์กรู้อยู่แล้วว่านายกำลังคิดจะทำอะไร นายคิดจริง ๆ เหรอว่าตอนนี้ฉันต้องกำลังถูกคนของนายล้อมอยู่?”

ไทสันเป่าใส่ปากกระบอกปืนเก็บเสียงของเขา

“ฉันเป็นคนใจกว้าง คนที่ถูกล้อม