รอยยิ้มบิดเบี้ยวผิดรูปปรากฏขึ้นบนใบหน้าของรอย

เหล่าลูกน้องของเขาต่างพากันหัวเราะ

พวกเขาทุกคนต่างจ้องมองอย่างถากถาง

ฮาร์วีย์แข็งแกร่งมาก เขาสามารถต่อสู้กับคนของรอยได้ด้วยตัวคนเดียว แต่สุดท้ายแล้ว เขาก็แค่หลงผิดและประเมินตัวเองสูงเกินไป

ฮาร์วีย์ถ่มน้ำลาย “ฉันจะพูดครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย ปล่อยเธอไป!"

“ถุย!”

รอยถ่มน้ำลายลงบนพื้น ก่อนเยาะเย้ย “คุกเข่าแล้วเลียมันซะ!”

“ฉันจะให้เวลานายคิดหนึ่งนาที ถ้านายไม่เลียน้ำลายฉันบนพื้นนี่ ฉันจะฆ่าซีนเธียร์”

รอยหยิบปืนออกมา ปลดเซฟ แล้วจ่อไปที่หน้าผากของซีนเธียร์

“พี่เขย อย่าคุกเข่า! พี่ห้ามทำ! พี่ปล่อยให้สัตว์เดรัจฉานนี่มันดูถูกพี่ได้ยังไง?!”

เมื่อเห็นรอยขู่พี่เขยอันเป็นที่รักของเธอ ซีนเธียร์ก็น้ำตาไหลออกมา เธอรู้สึกแย่กับฮาร์วีย์มาก

ผู้ชายที่หยิ่งยโสอย่างพี่เขยของเธอจะถูกเหยียบย่ำแบบนี้ได้อย่างไร?

"คุกเข่า!"

รอยตะโกนอีกครั้ง

“เลียให้สะอาด!”

สีหน้าของฮาร์วีย์แย่มาก เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ

ซีนเธียร์พูดว่า “พี่เขย อย่า! อย่าทำนะ!"

เธอน้ำตาไหล เธอไม่ได้โง่ และเห็นว่าฮาร์วีย์และอีธานได้เปรียบอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้น รอยคงไม่จำเป็นต้องใช