ฮาร์วีย์ยิ้มขึ้นมาดื้อ ๆ “สำหรับฉัน มีแต่คนที่ฉันอยากจะฆ่า และไม่มีคนที่ฉันฆ่าไม่ได้”

“ถ้าฉันต้องการจะฆ่าใครแล้ว แม้แต่พระเจ้าก็ช่วยเขาไม่ได้”

ในตอนนั้นเอง ที่ชั้นสามของวิลล่ามีเสียงดังขึ้น “พ่อหนุ่ม นายไม่มีสิทธิ์พูดแบบนั้น!”

รอยตกใจมาก จากนั้นเขาก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า “พี่มาร์ค! ในที่สุดพี่ก็มา!”

ชายอายุประมาณยี่สิบเจ็ดหรือยี่สิบแปดปีปรากฏตัวขึ้น เขาสูงมากและสวมชุดสูท เขาดูเย่อหยิ่งมากราวกับว่าเขาไม่มีสิ่งใดในโลกนี้น่าสนใจ

เขาคือมาร์ค ดวน หัวหน้าของสามเซียนแห่งเทควันโด!

เขายังเป็นลูกศิษย์รุ่นแรกของวอลเลซ พาร์คเช่นเดียวกับรุ่นพี่ของรอย

มาร์คปราดมองฮาร์วีย์ด้วยแววตายะเยือก “ปล่อยให้รุ่นน้องของฉันไป แล้วทิ้งผู้หญิงไว้ที่นี่ นายสองคนจะต้องตัดมือกับเท้าทิ้งอย่างละข้างเดี๋ยวนี้ แล้วฉันจะปล่อยให้นายไปโดยอย่างมีลมหายใจ”

ฮาร์วีย์หัวเราะ "นาย? ต่อให้อาจารย์นายมาอยู่ตรงหน้าฉัน เขาก็ไม่กล้าพูดแบบนี้แน่!”

มาร์คถ่มน้ำลายอย่างโมโห “นายรู้รึเปล่าว่ากำลังพูดอยู่กับใคร?”

ฮาร์วีย์ส่ายศีรษะ “จะใครก็เหมือนกันทั้งนั้น”

มาร์คยิ้มอย่างนึกระทม “ฉันจะให้โอกาสนายเป็นครั้งสุดท้าย ปล่อยรุ่นน้องของฉันไป