“อย่าแม่แต่จะคิด!”

ฮาร์วีย์ดูดุดัน “อายุเท่านี้ควรสนใจแค่เรื่องเรียนสิ ถ้าคุณมีแฟนขึ้นมา ไม่ต้องให้ถึงมือฉันด้วยซ้ำ พี่สาวคุณคงจะตีคุณก่อน! ”

“พี่เขย พี่เต็มใจจะทำอย่างนั้นเหรอ?”

ซีนเธียร์หัวเราะคิกคัก

“พี่ทำไม่ลงหรอก พี่ทนเห็นฉันอารมณ์เสียไม่ได้ด้วยซ้ำ!”

“อีกอย่าง ถ้าคืนนี้พี่มาไม่ทันเวลา...ฉันก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะเกิดอะไรขึ้น!”

ทันทีที่เธอถูกพาตัวไปที่วิลล่า ฮาร์วีย์ก็มาถึงที่นั่นพร้อมกับอีธานแล้ว ดังนั้นรอย การ์ฟิลด์จึงยังไม่มีโอกาสทำอะไรกับเธอ

อาจกล่าวได้ว่าเธอโชคดีจริง ๆ

ฮาร์วีย์ยิ้ม “ฉันดีใจที่คุณไม่โกรธฉัน ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะฉัน ดังนั้นไม่อย่างไรพวกเขาก็จะจบลงเพราะฉัน”

ซีนเธียร์เงียบไป หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอกระซิบว่า “พี่เขย ถ้า ฉันหมายถึง ถ้า…”

“ถ้าฉันไม่ใช่น้องภรรยาของพี่ พี่จะยังดีกับฉันอยู่ไหม?”

ซีนเธียร์โผล่ศีรษะเล็ก ๆ ของเธอออกมา เธออยากรู้อยากเห็น

"คุณคิดอะไรของคุณเนี่ย?!"

ฮาร์วีย์จ้องมาที่เธอ

“คุณเป็นน้องภรรยาของฉัน ข้อเท็จจริงนั้นจะไม่มีอะไรเปลี่ยน”

ฮาร์วีย์พูดต่อ “เอาล่ะ หยุดพูดกันเถอะ วันนี้ฉันเหนื่อยนิดหน่อย เพราะงั้นฉันจะนอนก่อน”

ซีนเธียร์รู้สึ