Sinabi niya sa sarili niya na meron pa siyang Sebastian at Aino. SIla ay masayang pamilya ng tatlo. Mas lalo niyang hinahanap si Sebastian, para pakalmahin ang pag-aalala niya at mga sugat. Pagkasabi niya ng mga ito, ang mga tao sa kabilang linya ay gusto magsitawanan, pero wala silang lakas ng loob na gawin ito, wala ngang silang lakas ng loob na takpan ang mga bibig nila!

Mabuti nalang, alam ni Sabrina kung kailan titigil. “Hindi na ako mang-iistorbo sa trabaho mo. Umuwi ka kaagad dahil hindi ako makatulog ng wala ka. Papatayin ko na ang tawag, bye dear.”

Ang walang tigil niyang sweet na tono at salita ay nakapagparefresh sa kanya. Dati, ayaw niya ng mga matatamis na mga bagay. Kahit nga ang kape niya ay halos mapait at ang pinakaconcentrated na coffee sa market ng buong mundo. Pero ngayon, hindi niya napansin na naglalagay na siya ng asukal sa kape niya. Ang bango ng kape at masarap ito kapag may kaunting tamis.

Nung gabing yun, late siyang nakauwi ng bahay. Nagtip-toe siya papa