Hindi inaasahan ni Eira na sasabihin iyon sa kanya ni Delmont. Ang mga luha na pinipigil niyang bumuhos ay agad na tumulo sa kanyang mga pisngi sa oras na iyon. Nakatayo siya sa harap ni Delmont at tinawag siyang "tatay" na may pamumuo sa kanyang lalamunan. Gusto talaga ni Eira yakapin si Delmont, ngunit hindi siya naglakas-loob. Tumayo lamang siya doon at umiyak hanggang matakpan ng luha ang kanyang mukha. Sa kanyang hitsura, itinaas ni Delmont ang kanyang kamay at dahan-dahang pinunasan ang mga luha sa kanyang mukha. Pagkatapos noon, sa unang pagkakataon, inabot niya ang kanyang mga braso at niyakap ang kanyang anak. Lahat ng tinago at pinigil na damdamin ni Eira ay tuluyan nang bumuhos. Kumurap si Eira sa mga braso ni Delmont at sumabog sa pag-iyak. "Tatay, Tatay, sobra kita namimiss. Talagang namimiss kita..."

Nang makita ni Delmont ang hitsura ni Eira sa oras na iyon, bukod sa bumuntong-hininga, hindi niya alam ang gagawin. Kaunti lamang ang oras na ginugol niya sa anak na ito, k