15

Después de pedirle la dirección exacta, el viaje transcurrió en silencio. No sabía si estaba molesta conmigo por querer traerla, pero no me importaba. No me arrepentía de hacerlo. 

Por suerte, fue bastante rápido, aunque muchas partes del camino seguían inundadas, por la tormenta de anoche.

De vez en cuando, Olivia me miraba de reojo, y luego volvía a enfocar su vista a la ventana. Algunos suspiros se deslizaban de su boca con suavidad.

Finalmente, llegamos a destino. 

-Gracias, Jeremy- murmuró. Su rostro se notaba cansado, y ella estaba decaída. Nun

Continue lendo no Buenovela
Digitalize o código para baixar o App

Capítulos relacionados

Último capítulo

Digitalize o código para ler no App