"Sabihin mo na kasi!" sabi ni Lucas.

"Narinig ko sa mga kasambahay na nagtatrabaho para sa pamilya mo," sagot niya.

"Kasambahay? Pumunta ka sa bahay ng tatay ko?"

Tumango si Ivy. "Dati akong nakatira doon."

"Kilala ba kita? Hindi kita maalala eh."

"Naalala kita," sagot ni Ivy.

"Ano bang gusto mo sa'kin?" tanong ni Lucas.

Nahiya si Ivy. "Wala akong gusto. Huwag mong sobrang isipin. Baka umalis na lang ako pagkatapos ng ilang panahon."

"Ah... so narito ka para maranasan ang buhay."

Tumango siya. "Oo, parang ganun na nga. Hindi mo na kailangang bayaran ako. Huwag mo lang akong palayasin."

Kinuha ni Lucas ang croissant sa coffee table at kumain. "Magkano ito? Ililipat ko na lang ang pera sa'yo."

"Ayos lang. Hindi naman mahal; hindi mo na kailangang bayaran ako," sagot ni Ivy.

"Hindi mo lang gusto na bayaran kita, gumagastos ka pa sa'kin... Mayaman ba pamilya mo?" birong tanong ni Lucas.

Nahiya, pumula si Ivy, "E, ilipat mo na lang sa'kin! Dalawang dolyar lang naman."

In-unloc