Alam ni Ivy na ayaw niyang may utang na loob sa iba, kaya inabot niya sa kanya ang resibo ng groceries. "Bayaran mo na lang 'yung groceries. Hindi naman ako ganoon kahusay magluto, kaya 'wag mo akong bayaran ng sobra. Kakain din naman ako ng luto ko."

Tinanggap niya ang resibo at sinilip ang presyo.

Napansin niyang halos apatnapung dolyar ang halaga, kaya naglakad siya patungong dining room at sinuri ang mga putaheng mukhang maayos naman.

Nag-isip kung paano ito lasa, kumuha siya ng subo.

Tinitigan siya ni Ivy na puno ng pag-aabang. "Kamusta? Masarap ba?"

"Kuha mo ako ng baso ng tubig," sabi niya.

Ginawa ni Ivy ang kanyang utos. "Masyado bang maalat? Nagbago ba ang panlasa mo?"

"Hindi. Uhaw lang ako," sagot niya.

Nakahinga ng maluwag si Ivy.

"Karaniwan lang ang lasa ng pagkain," komento niya, tapos kumuha ng phone at nag-transfer ng limampung dolyar kay Ivy.

Tinignan ang pera, hindi napigil ni Ivy ang tumawa. "Mr. Woods, sa palagay mo ay sampung dolyar lang ang halaga ng luto