" Lahat ng mga nakaraang taon, ako ang naghatid sa iyo sa pintuan ng mansyon ng mga Fosters. Kung wala ako, hindi ka magkakaroon ng ganito kaluwalhati na buhay!" Mayabang na sabi ni Nathan na para bang siya ang nagbigay kay Elliot ng lahat ng pag-aari niya.

Malamig na tinitigan siya ni Elliot at nagtanong sa mas malamig na tono, "Bakit hindi mo ipinadala ang panganay mong anak?"

Isang masamang ngiti ang sumilay sa mukha ni Nathan. " Ang iyong kapatid ay mas matanda at hindi angkop na kandidato! At saka, nagustuhan ka agad ng ginang. Sabi niya, hindi lang gwapo ang itsura mo, pero mukhang witty at matalino ka pa. Maganda ang mata niya! Sa totoo lang, mas magaling ka sa kapatid mo!"

Naisip agad ni Elliot ang eksena kung saan siya kinuha na parang kalakal. Bagama't naiinis, napagtanto niya na kung hindi siya ipinadala sa pamilyang Foster, at walang access sa marangyang pamumuhay at maayos na edukasyon, siya ay magiging katulad ni Peter White.

"Nathan, sumuko ka na. Hindi kita kikilalanin