Isang tinig sa kanyang ulo ang sumisigaw, "Hindi ka anak ni Eason Foster! Hindi ikaw ang katangi-tsnging pinili! Hindi ikaw ang dakilang ipinanganak na lalaki... Ang kilabot na si Nathan White ang tunay mong ama! May masamang dugo na dumadaloy sa iyong mga ugat; kaya ka malupit, malamig, at mabisyo! Hindi maganda ang katapusan mo! Magbago ka man ngayon, kailangan mo pa ring pagbayaran ang mga kasalanan ng iyong ama! Kakaladkarin ka niya pababa sa impiyerno, at ikaw ay manatili sa tabi niya sa buong kawalang- hanggan!"

Umikot at umikot ang kanyang tiyan dahil sa pagduduwal, at tumakbo siya patungo sa garahe. Isinuka niya ang kakainin niyang almusal.

Sa kabutihang palad, ang garahe ay matatagpuan sa kanang bahagi ng mansyon at walang nakakita sa kanyang pagkawala ng katinuan.

Panay ang tingin niya sa kanyang suka, at tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata nang mapagtantong ang kanyang background ay kasingdumi ng suka sa lupa.

Hindi dahil sa hindi niya matanggap na hindi siya anak ng pam