Pagdating pa lang niya sa lobby ng hotel, tila nawalan ng balanse ang isang babae na nagkataon lang na tumatakbo papunta sa kanyang direksyon nang ma-sprain ang kanyang ankle!

Bago pa man matumba sa lupa ang babae, mabilis siyang nakuha ni Gerald.

“Diyos ko! Muntikan na ako! Sa-salamat, pogi!” nagpasalamat ang dalaga na agad niyang inayos ang magulo niyang buhok matapos siyang tulungang tumayo ni Gerald.

Gayunpaman, tiningnan niya ang binatang nasa harapan niya at hindi niya maiwasang maramdaman na medyo kakaiba ang pakiramdam ng lalaking nagligtas sa kanya mula sa isang masakit na pagkabagsak.

Ang kanyang mukha ay misteryoso dahil sa kanyang maskara at nakadagdag pa dito ang kanyang cap, ngunit ang kanyang tingin ay parang pamilyar ngunit kakaiba sa parehong oras.

Nakadagdag pa ang pagiging misteryoso niya dahil isang tango lang ang isinagot ng binata sa halip na magsalita.

Habang iniisip ng babae kung nakita na ba niya ito noon, si Gerald mismo ay hindi maiwasang titigan