Ang mga Xavier ay mga pinuno ng The Great Four sa Cansington.

Araw ng pagdiriwang para sa kanila. Ang Megatron Group, isa sa kanilang maraming mga negosyo, ay pumirma ng kasunduan sa Celestial Group, at sila ngayon ay ang pinakamahusay na partner sa negosyo. Sa madaling sabi, ang impluwensya ng mga Xavier ay mas kakalat salamat sa kasunduang ito.

Atsaka, ang patriarch ng pamilya, si Warren Xavier ay magiging 80 taong gulang.

Sa labas ng villa ng mga Xavier, isang grupo ng magarang sasakyan ang nagtipon. Lahat ng mga artista sa Cansington ay nandoon para sa dobleng pagdiriwang.

“Ito ay bote ng Retrouve wine na nagkakahalaga ng walong milyong dolyar,, niregalo ng mga Frasier. Gusto nilang masayang batiin si Mister Warren Xavier!”

“Ang mga Wilson ay ibinibigay ang painting, The Black Thorn ni Jacqui en Blanc, na nagkakahalaga ng labing dalawang milyong dolyar at hinihiling nila ang magandang pagunlad ng kayamanan ng mga Xavier.”

“Ang mga Zimmerman ay binigay kay Mister Xavier ang Froit Mi na relo na nagkakahalaga ng walong milyon at walong daang libong dolyar…”

Sa main entrance, isang babae na may hawak na mikropono sa kanyang kamay. Siya ay masayang sinabi ang mga regalo na dinala ng mga bisita para marinig ng lahat ng nasa kwarto.

Sa foyer, si Warren ay nakasuot ng asul na suit. Kahit na siya ay 80 na taong gulang, siya ay mukhang malusog at alerto. Narinig ang tungkol sa lahat ng regalo na nakuha niya siya ay sobrang masaya.

Ang pagdiriwang ay puno ng mga tao mula sa mga importanteng pamilya sa Cansington.

Kahit ang second-rate na mga Callahan ay nakapasok dito. Sinubukan na sumipsip sa mga Xavier, si Lex Callahan ay hindi nagpigil, gumastos ng maliit na kayamanan para makakuha ng Monique waller para kay Warren.

Ang lahat ay abala na subukan na gumawa ng kanilang sariling koneksyon at palawakin ang kanilang mga network.

Sa labas ng villa, isang lalaki na nakasuot ng brown na coat at mask sa kanyang mukha ay lumapit, merong dalang kabaong.

Ang kabaong ay may bigat na kahit papaano 100 na kilo, pero ang lalaki na may hawak nito sa isang braso, ay madali itong binubuhat.

Ito ay si James.

Ang kanyang pagbalik ay pinapatakbo ng dalawang layunin. Para pasalamatan si Thea at ipaghiganti ang kanyang pamilya.

Ngayon na siya ay asawa na ni Thea, siya ay maaaring makilala. Dahil sa ayaw niya ito na mapunta sa gulo, naglagay siya ng itim na maskara para itago ang kanyang pagkatao.

Crash!

Ng dumating siya sa entrance, tinapon niya ang kabaong gamit ang lahat ng kanyang lakas. Sinira nito ang pintuan ng mga Xavier at bumagsak sa foyer ng villa ng mga Xavier.

Ang lahat ay nagulat sa biglaang pagpasok.

Ang ingay ay biglang huminto. Ito ay sobrang tahimik na maaari mong marinig ang pagbagsak ng karayom.

Anong nangyayari?

Ito ay ang ika 80 kaarawan ni Warren Xavier. Sino ang sobrang tapat na talagang magdala ng kabaong sa isang pagdiriwang?

Si Warren ay kausap ang ibang pinuno ng pamilya ng ang kabaong ay pumasok. Ang kanyang ekspresyon ay nandilim at sumigaw siya, “Ano ito? Nasaan ang mga security guard? Ano ang ginagawa nila? Sino ang nagpadala nito? Alisin niyo ito kaagad.”

“Warren Xavier, maaari ko bang ibigay ang kabaong na ito bilang regalo mo? Ika walumpung kaarawan mo ngayon pero sa panahong ito sa susunod na taon, ito ay magiging anibersaryo ng iyong kamatayan.”

Isang boses ang umalingawngaw mula sa labas ng pintuan. Isang lalaki na may brown na coat at multong maskara ang mabagal na pumasok.

“Sino… sino ka?” Nakatitig si Warren kay James. Ito ay lugar ng mga Xavier at siya ay ang pinuno ng pamilya, isang sobrang importanteng tao sa Cansington. Na ang lakas ng loob ay ang magdulot ng gulo sa kanyang bahay?

“Ako ay tao na gusto ang buhay mo.”

Ang nanlalamig na boses ay humiwa sa lugar. Na may itim na maskara ng multo sa kanyang mukha, si James ay naglakad ng mabagal papunta kay Warren.

“Hindi ngayon.” Isang lalaking na dalawampung taong gulang ang lumapit at tinuro si James. “Wala akong pakialam kung sino ka. Kapag ikaw ay nasa Xavier, kami ang namumuno.”

Iyon ay si William Xavier. Nakaturo pa din kay James, si William ay sinubukan na alisin ang kanyang maskara. Nanlalamig, sinabi niya, “Ikaw ay duwag sa pagtago sa likod ng maskara. Tignan natin kung sino ka.”

Umatake si James. Hinablot niya ang braso ni William at inangat siya mula sa sahig bago pihitin ito.

Crack!

Ang braso ni William ay malinis na natanggal mula sa kanyang katawan. Dugo ang tumalsik sa paligid.

“Ah…”

Umungol sa sakit si William.

Ang lahat ng mga bisita ay nagulat. Dahil sila ay mga tao na may katayuan at nabuhay sa kapayapaan, sila ay hindi kailanman nakakita ng pagdanak ng dugo o karahasan dati. Maraami sa kanila ay napaatraas, nagaalala na sila ay magiging susunod na target.

Parang mukhang modernong Ares, walang pakialam na tinapon ni James ang braso. Meron siyang tiwala, agresibong aura mula sa kanya. Kasama ng kanyang pagpapakita ng lakas noong una, ang mga Xavier ay sobrang takot na sila ay nanginginig, umaatras hanggang sa kaya nila.

Kahit si Warren ay medyo umatras, ang kanyang braso ay umabot sa likuran niya, handa sa kahit anong oras na kumuha ng armas at patayin ang hindi imbitadong bisita.

Mabagal na naglakad si James papunta kay Warren.

Ang ungol sa sakit ni William ay umalingawngaw sa foyer.

Matapos ang sandali, nahimatay siyang bumagsak, hindi na magawang matiis pa ang sakit. Ang foyer ay biglang nanahimik. Tanging ang yapak ni James ang umalingawngaw na katunog ng tagapagdala ng kamatayan.

“Luhod.”

Ang utos ni James ay narinig, kasing linaw ng isang kampana.

Si James ay sobrang kahanga hanga. Ito ay pagsasama ng pagiging mahusay na sundalo at heneral na ang pagpatay ay natural lang. Sa ilalim ng kanyang kagustuhan na pumatay na titig, ang lahat ay natakot. Kasama ng kung gaano kadali niyang pinunit ang braso ni William, walang naglakas loob na magsalita.

Kahit si Warren ay apektado at nawala ang kanyang tindig ng isang segundo.

Sa sandaling iyon, nakalimutan niya na lumaban at ang kanyang mga tuhod ay nanghina. Bumagsak siya sa sahig, nakaluhod.

Crash.

Ng makita ito, ang mga artista ay nakatunganga.

Si Warren Xavier, ang patriarch ng mga Xavier, ang pinuno ng The Great Four sa Cansington, ay nakaluhod sa sahig.

May hawak na wire si James sa kanyang kamay. Ito ay isang kakaibang wire na may ilang joint. Sa malapit na inspeksyon, masasabi mo na ito ay gawa mula sa hindi mabilang na karayom.

“Warren Xavier, gusto mo bang aminin ang iyong mga kasalanan?”

Sa sandaling iyon, napagtanto ni Warren na siya ay nakaluhod, kahit na hindi niya alam kung bakit. Pawis ang tumulo sa kanyang likuran.

Gusto niya na tumayo, pero wala na siyang lakas.

“Bata, alam mo ba kung sino ang kausap mo?” Kahit na hindi siya makatayo, si Warren ay mukhang malakas. Ang kanyang braso ay nasa likuran niya, handa na umatake na may armas anumang oras.

Ang iba pang mga Xavier ay hindi sinubukang protektahan si Warren, nagaalala na sila ay masasaktan din.

“Dapat ko din siguro na sabihin sayo ang rason. Sampung taon nakalipas, isang sunog ang tumupok sa Flora Lakeside. Tatlumpu’t walong buhay ang nawala at ngayon, magbabayad ka.”

Ang kanyang nanlalamig, walang awang boses ang umalingawngaw sa foyer.

Kumilos si James. Sa isang iglap, lumitaw siya sa likod ni Warren. Nilagay niya ang pilak na needle wire sa paligid ng leeg ni Warren at hinatak ito.

Dugo ang tumalsik at ang ulo ni Warren ay bumagsak sa sahig.

“Ah!”

Ang mga artista ng Cansington ay sumigaw at bumagsak sa sahig, lahat sila ay nanginginig sa takot. Sa pagkamatay ni Warren, ang mga Xavier ay hindi alam ang gagawin, nanigas sa kinatatayuan nila.

Naglabas si James ng itim na bag. Nilagay niya ang ulo ni Warren dito at tumalikod para umalis.

Matagal pagkatapos niyang umalis, ang villa ng mga Xavier ay nanatiling tahimik. Ang lahat ay nakasquat sa sahig, hinihimas ang kanilang ulo ng kanilang mga kamay. Ang walang ulong bangkay ni Warre ay nanatiling hindi kumikilos sa foyer.

…

Sa sementeryo ng mga Cade, sa libingan ni Thomas Caden.

Sinandal ni James ang itim na bag sa may lapida.

Naglabas siya ng flask at lumagok mula dito. Binuhos niya ang natira dito sa harapan ng libingan.

“Lolo, huwag kang magalala. Sisiguruhin ko na ang ating buong pamilya ay mabubuhay sa payapa. Babawiin ko din ang Moonlit Flowers on Cliffside’s Edge pabalik.”

Matapos iyon, tumayo siya at umalis.

Ng bumalik siya sa House of Royals, naligo siya.

Sa villa ng mga Xavier.

Ang mga artista na nandoon para sa pagdiriwang ay umalis.

Sa foyer nakatayo ang isang kabaong. Ang bangkay ni Warren ay nasa sahig.

Si William, na nawalan ng braso, ay dinala na sa ospital.

Lahat ng mga Xavier ay nakaluhod sa bangkay ni Warren.

Nangunguna ay isang magandang babae na nakasuot ng dress. Siya ay ang pinaka batang anak na babae ni Warren, si Rowena.

Ang parehong Rowena na talagang sumira sa mga Caden.

Siya ay nasa masamang mood.

“Meron na bang tumawag kay Trent?”

Ang kanyang sigaw ay umalingawngaw sa tahimik na foyer.

“O-opo. Tinawagan namin siya.”

“Iwanan ang lahat ng ganito. Hihintayin natin hanggang si Trent ay makabalik.”

…

Tahimik na gabi ngayon. Sa military na rehiyon ng Cansington, ilang mga helicopter na may nakasulat na mga salitang “Western Border” ang lumapag.

Isang may edad na lalaki na nakasuot ng uniporme ng militar ay merong nanlalamig na ekspresyon ang lumabas sa helicopter.

Sa labas, isang hilera ng armadong mga sundalo ang nakatayo sa isang linya. Sinaludo nila ang lalaking ito.

Isang jeep ang lumitaw at sumakay ang lalaki dito. Ito ay nagtungo diretso sa villa ng mga Xavier.

Sa kanyang pagdating, sinuri niya ang sitwasyon sa villa at nakita ang pugot na ulong bangkay ni Warren. Tinanggal niya ang kanyang sombrero at napaluhod.

“Dad, pasensya na nahuli na ako. Pinapangako ko na dadalhin ko ang hustisya kung sino man siya.”

Ang kanyang boses, puno ng sama ng loob, ay umalingawngaw sa bahay.

“Trent.” Biglang lumitaw si Rowena.

Ang lalaki ay ang pang apat na anak na lalaki ni Warren, si Trent.

Si Trent ay walang ekspresyon, ang kanyang mukha ay nandilim. “Kailangan ko ang surveillance video ng pagdiriwang.”

“Kukunin ko na ito kaagad.” Tumango si Roweena at kumuha ng tao para kunin ito.

Tumayo si Trent at sinuri ang sugat ni Warren bago tignan ang video. Nakita niya ang buong proseso ng pagpatay ni James kay Warren.

Nanlamig, tinanong niya, “Anong sinabi niya bago patayin si dad?”

Sabi ni Rowena, “Sampung taon nakalipas, isang sunog ang tumupok sa Flora Lakeside. Lumiyab ng buong araw. Tatlumpu’t walong buhay ang nawala at ngayon, magbabayad ka.”

Kinuyom ni Trent ang kanyang kamao ng marinig ito at ang kanyang ekspresyon ay nandilim. “Isang survivor ng mga Caden?”

“Ganun nga siguro.”

Nilagay ni Trent ang kanyang palad sa kanyang mukha at kumumpas kay Rowena. “Ilibing si dad. Gawin itong simple. Ako ay pupunta sa Capital at tatanungin ang kilalang tao doon tungkol sa potensyal na nakaligtas na mga Caden.”