Sa House of Royals.

Sa 20,000 na square meter, ang House of Royals ang pinaka magarang villa sa lahat ng Cansington.

Ito ay meron ang lahat mula sa hardin, swimming pool at golf course.

Sa foyer ng villa.

Si Thea ay nakaupo sa malambot na couch, nakatingin sa paligid ng villa ng hindi makapaniwala. Ito ay katulad sa isang palasyo higit sa iba pang bagay.

Ng ang kanyang lolo ay pumili ng asawa para sa kanya, alam niya na kahit sinong may lakas ng loob ay hindi kailanman sasang ayon para pakasalan siya, paano na lang ang pumasok sa pamilya ng Callahan.

Hindi niya alam kung sino ang kanyang magiging asawa.

Subalit, hinulaan niya na siya ay magiging sakim at tamad. Tao na gusto ang yaman ng kanyang pamilya.

Pero, dinala niya siya sa paraisong ito.

Lumuhod si James at inangat ang kanyang belo.

“Huwag…”

Kinabahan si Thea at umiwas. Na may peklat na patong patong sa kanyang mukha at buong katawan, siya ay nakakatakot tignan. Paano kung matakot niya ang kanyang bagong asawa? Hindi pa sila maayos na pinakilala sa isa’t isa!

Inalis ni James ang kanyang belo ano pa man.

Si Thea ay sobrang takot, ang kanyang puso ay kumakabog as kabadong paraan sa kanyang dibdib. Sobrang nahihiya siya, walang higit na gusto kung hindi mawala at magtago.

Tinagilid pataas ni James ang mukha niya.

Ito ay nakakagulat na ekis ekis na mga peklat.

Hinimas ni James ang kanyang daliri sa mga ito.

Kumirot ang kanyang puso para sa kanya, alam na ito ay lahat kanyang kasalanan. Kung hindi niya siya niligtas, si Thea ay wala sana sa sitwasyong ito.

Meron siyang malambing na ekspresyon sa kanyang mukha, isang kakaibang tingin mula sa kanya. Halos maiiyak, sinabi niya, “Ah, Thea, masyadong marami kang naranasan.”

Walang lakas ng loob si Thea na tignan si James ng diretso. Sa halip, pinaglaruan niya ang kanyang shirt.

Mahinhin, sinabi ni James, “Magtiwala ka sakin. Tutulungan kitang gumaling.”

Kinabahan muli si Thea, hindi pa din siya tumitingin sa kanya.

“Kunin mo ang gamot.”

Tumayo si James at sumigaw ng kanyang utos.

Biglaan, ang mga pintuan ng villa ay nagbukas. Ilang mga lalaki na nakaitim na suit ang pumasok, may dalang ilang kahon.

Sa loob ng mga kahon ay mamahaling mga pill, mga tablet at iba pang klase ng mahalagang gamot.

Nagtrabaho si James, pinaglalaruan ang mga gamit sa loob ng mga kahon at hinalo ang mga ito para gumawa ng pampahid.

Ng matapos siya, yumuko siya kay Thea. Siya ay nilalaro ang gilid ng kanyang shirt. Kinuha niya ang may peklat na mga kamay niya, pero iniwas niya ito at tinago sa kanyayng likod. Nakatingin sa sahig, tahimik niyang tinanong, “Ano… ang ginagawa mo?”

“Kalma, Thea. Hubarin mo ang damit mo.”

Nagsimulang umiyak si Thea at hinatak ang kanyang mga damit. May luha sa kanyang mata, sinabi niya, “Oo, alam ko na pangit ako. Meron akong peklat kung sa paligid. Masaya ka na ngayon?”

Alam niya na kahit sino na piliin ng kanyang lolo para sa kanya ay lalaitin siya at pahihiyain siya.

Nasanay na siya dito sa mga taon na nakalipas.

Simula ng insidente, siya ay pineste ng mga bangungot. Umiyak siya bawat araw at hindi niya gaano matandaan kung paano maging masaya.

Nakatingin kay James, kinagat niya ang kanyang labi, patuloy na umiiyak. Ang mga luha ay naipon sa kanyang mga mata at tumulo pababa sa kanyang pisngi.

Naramdaman ni James ang kanyang nalalamig na puso na natutunaw na nakatingin sa kanya.

Niyakap niya si Thea, taimtim na sumumpa, “Hindi kita kailanman isasantabi. Gaano man ang itsura mo, asawa kita, ngayon at kailanman.”

Si Thea ay napatunganga.

Hindi ba niya ba siya lalaitin?

Hindi siya makahanap ng maitutugon.

Binitawan siya ni James at dahan dahan na naglagay ng salve na ginawa niya sa mga peklat ni Thea.

Tapos, binalot niya siya ng buo sa benda, kahit ang kanyang mukha. Ng matapos siya, si Thea ay nagmukha na parang mummy.

Dinala ni James si Thea para umupo kasama niya.

“Thea, magtiwala ka sakin. Sampung araw lang ang kailangan. Pinapangako ko sayo na ikaw ay magiging ibang tao matapos ng sampung araw.”

“T-talaga?” Nagawa sa wakas ni Thea na tumugon, kahit na hindi siya masyado naniniwala dito.

“Syempre. Hindi ako kailanman magsisinungaling sayo.”

Kahit na hindi niya nakikita ang mukha ni James, naririnig niya ang kanyang boses. Nakakaakit at malambing, ito ay nagpainit sa kanyang puso.

Sa isang iglap, sampung araw ang lumipas.

Ang mga iyon ay ang pinakamasaya niyang sampung araw na naranasan ni Thea sa nakalipas na sampung araw.

Hindi niya pa din alam kung sino ang kanyang asawa, pero masigasig siyang inalagaan nito at nanatili kasama niya buong araw.

Bawat gabi, nagsasabi siya ng mga kwento at mga biro, na nagpatulog sa kanya.

Bawat beses na gumising siya, ang kanyang malakas na kamay ay nandoon, hawak siya.

Sa nakalipas na sampung taon, nakalimutan niya kung ano ang alaga, paano na lang ang pagmamahal.

Ngayon, pakiramdam niya na siya ay nagmamahal.

Sa villa, sa harap ng salamin.

Si Thea ay nakabalot sa puting benda mula ulo hanggang paa, kasama ang kanyang mukha.

Hindi niya mapigilan na kabahan.

Sa sampung araw, walang tigil niyang nilagay ang salve, nararamdaman ang kanyang balat na nasusunog.

Sinabi ni James sa kanya na hanggat ginawa niya ito ng palagi, magagawa niyang maibalik ang kanyang itsura.

“Ito… ito ba ay talagang nangyayari?” Hawak niya ang isang pares ng malakas na mga kamay.

“Oo.” Mabagal na inalis ni James ang benda mula sa kanyang katawan at katawan.

Alam ni Thea na maliwanag, pero takot siya na buksan ang kanyang mata.

“Sige, buksan mo ang iyong mata at tignan ito.”

Tanging saka lang binuksan ni Thea ang kanyang mata. Siya ay nakatayong nakahubad sa harapan ng salamin.

Ang babae na nasa salamin ay merong bakas ng salve sa kanyang buong katawan, pero ito ay sobrang halata na ang kanyang balat makinis at walang dungis.

Sa salamin, ang kanyang mukha ay halos perpekto. Napatunganga si Thea. Nalaglag ang panga niya.

Matapos ang ilang segundo, pinunasan niya ang salve sa kanyang mukha, hindi naniniwalang hinawakan ito.

“Ano…”

Siya ay hindi makapaniwala na nagulat. Paano ang babae sa salamin ay makinis, walang dungis na balat ay naging siya?

Sampung taon nakalipas, meron siyang sunog at naging pangit.

Gaano pa man advance ang gamot noon, wala ng balikan mula sa bagay na iyon.

Pero ngayon…

Sa nakalipas na sampung taon, hindi man lang siya tumingin sa salamin kahit isang beses.

Ngayon, nakatingin sa kanyang perpektong mukha sa salamin, umiyak siya ng luha ng kasiyahan.

Nalaglag siya sa braso ni James at humagulgol, naramdaman ang bigat ng pighati at pagdurusa sa nakalipas na sampung taon na nawala.

Mahigpit na niyakap ni James si Thea. “Hindi kita kailanman hahayaan na masaktan muli,” pinangako niya.

Si Thea ay natutuwa at sobrang masaya noong una, tapos napagtanto niya na siya ay nakahubad. Ang kanyang saya ay naging kahihiyan.

Pinakawalan niya ang kanyang sarili mula sa pagyakap, walang magawang tumingin palayo.

Tinuro ni James ang banyo, sinabi, “Naghanda ako ng mainit na tubig at damit para sayo, pero hindi ko alam ang size mo, kaya ang mga bra ay iba ang mga size. Isuot mo ang kung ano ang nararapat para sayo.”

Nahihiya, tumakbo si Thea sa banyo.

Pumunta si James sa foyer, umupo sa couch at nagsindi ng sigarilyo.

“Heneral.”

Isang lalaki na nasa 40 na taong gulang ang pumasok, nakasuot ng itim na suit. May hawak siyang bulto ng dokumento, binigay ito kay James na nakayuko ang kanyang ulo. “Ito ang lahat ng impormasyon na meron kami sa The Great Four. Ang lahat na aming nahanap tungkol sa kamatayan ng mga Caden dito. Tignan mo ito.”

Tinuro ni James ang lamesa. “Iwan mo ito dito.”

“Heneral, sila ay low-class na mga pamilya. Sabihin mo lang at aasikasuhin namin sila…”

Kinumpas ni James ang kanyang kamay.

Biglang tumigil magsalita ang lalaki.

Tinaas ni James ang kanyang ulo at tumingin sa lalaki na nasa kanyang harapan, na ang ulo ay nakayuko pa din. “Hindi na ako heneral. Simula ngayon, wala ng Dragon General. Ang pagimbestiga din sa The Great Four ay huling beses na gagamitin ko ang aking pribilehiyo. Hindi mo na kailangan manatili kasama ko. Dalhin mo ang mga tao kasama mo. Kailangan ka sa border.”

Ang lalaki ay napaluhod. “Sir, susundan ka namin hanggang sa dulo ng mundo. Ang border sa Southern Plain ay stable. Ang mga kalaban ay hindi aatake. Heneral, huwag mo kaming paalisin. Hayaan mo kaming manatili at tumulong.”

Tumayo si James at pinatayo ang lalaki, sinabi, “Henry, ito ay personal na bagay. Aasikasuhin ko ito ng ako mismo. Kapag natapos ito, ang gusto ko lang ay ang lasapin ang mapayapa, tahimik na buhay na walang giyera at karahasan. Gusto ko na manatili kasama si Thea at mahalin siya sa abot ng makakaya ko.”

“Heneral…”

“Umalis ka. Dalhin mo ang mga tauhan pabalik sa Southern Plains!” Sigaw ni James.

Lumuhod si Henry muli. Malakas, sinabi niya, “Magingat ka, Heneral. Ang Black Dragon Army ay maghihintay sa iyong pagbalik.”

“Sige.” Umupo si James muli at kinumpas ang kanyang kamay.

Tanging saka lang tumalikod si Henry at umalis.

Lumabas si Thea mula sa shower matapos ang ilang sandali.

Pumili siya ng puting slip dress na nagpakita sa kanyang makinis na leeg at braso.

Hindi siya kailanman nagsuot ng ganito dati.

Siya ay nasa magandang mood, humuhuni ng tono sa kanyang paghinga. Hawak ang kanyang makinis na balat, malaki ang kanyang ngiti.

Tumigil siya ng makita niya si James na malungkot na nagyoyosi sa couch.

Lumapit siya at umupo sa tabi niya. Ang kanyang mukha ay namula, kahit na hindi niya alam kung dahil ito sa natapos siyang magshower o dahil sa nahihiya siya.

“Um…” Binuksan niya ang kanyang bibig ng hindi alam ang sasabihin.

Kahit na nilaan niya ang sampung araw kasama si James, ito ay iba dahil siya ay nakatakip ang mata. Ngayon na siya ay talagang nakita siya, siya ay medyo nahihiya. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin.

Nawala sa kanyang mga iniisip, tumingin si James kay Thea, ang kanyang mata ay kumikinang. “Darling, kailan natin kukunin ang marriage license?”

“Ano?”

Napatunganga si Thea, medyo nakabukas ang kanyang bibig. Nakakatuwa siyang tignan ng siya ay nalilito.

Ngumiti si James. “Parte na ako ngayon ng mga Callahan. Ako ay iyong asawa ayon sa utos ng iyong lolo. Nagsisisi ka ba dito? Ayaw mo ba akong pakasalan?”

“Gusto ko.”

Ng maintindihan ni Thea, walang masabi maliban sa dalawang salitang iyon.

Sobrang mapagalaga sa kanya ni James nitong nakalipas na sampung araw na gusto niyang pumasok sa kanyang puso.

Paanong hindi niya pakakasalan ang lalaking tulad niya?

Pumuslit siya ng tingin kay James.

Siya ay matangkad, malakas at may tiwala sa sarili. Kahit ang pagtingin lang sa kanya ay nagpabilis ng pagtibok ng puso niya.

Isang oras ang lumipas.

Magkahawak kamay, isang lalaki at babae ang lumabas sa Department of Civil Affairs.

Nakatingin si Thea sa pulang certificate at sa wakas napagtanto niya na.

Siya ay opisyal na kasal na ngayon?

Pinagpapantasyahan ang kanyang hinaharap bago nito, umaasa siya na siya ay isang araw na magkakaroon ng madamdaming karelasyon.

Subalit, ang mga bagay ay madalang na mangyari ayon sa plano o imahinasyon. Ang kanyang lolo ay inayos ang kanyang kapalaran. Si James, na kinasal sa kanyang pamilya, ay ninakaw siya palayo papunta sa parang palasyong paraiso kung saan siya nanatili ng sampung araw.

Sa sampung araw na iyon, gumaling siya. Siya ay naging maganda muli.

Kahit na hindi niya alam kung sino eksakto ang kanyang asawa, init ang kumalatt mula sa kanyang buong katawan at mahigpit niyang hawak ang kamay ni James.