Tumayo si Thea at nilagyan ng pagkain ang plato ni James.

Ng may mabait na mukha, inabot niya ang plato kay James at sinabi, “Mahal, heto o…”

Tinanggap ito ni James. Nang makita niya ang mabait na mukha ni Thea, ngumiti siya, “Salamat, Mahal.”

Nung tinawag siya nitong ‘Mahal’, natunaw ang puso ni Thea.

Nagsimulang maamula ang kanyang ilong, at muntik na siyang humagulgol sa pag-iyak.

Matagal na rin nung tinawag siya n James na ‘Mahal’. Sa mga sandaling ito, naisip niya na nagbunga din ang lahat ng pinaghirapan niya.

Inabot ng ilang sandali bago niya napakalma ang kanyang mga emosyon.

Ngumiti siya na kita ang kanyang mga ngipin at sinabi, “Pagkatapos natin malampasan ang magulong anim-na-buwan na ito, kahit na pa ang kalabasan, aalis tayo at mamumuhay ng malayo sa kabihasnan, tama ba?”

“Oo.” Tumango si James.

Sawang sawa na siya sa mga araw na kagaya nito.

Sampung taon sa militar at sampung taon ng pakikipaglaban. Pagod na siya dito.

Kung hindi lang dahil sa hindi inaa