ในงานการศึกษาแบบนี้ การรักษาความปลอดภัยแน่นหนาเสมอคนที่เข้าและออกจากที่นี่ล้วนแต่เป็นคนในวงการด้านการศึกษา ถ้ามีอะไรผิดพลาด มันจะเป็นข่าวใหญ่ด้วยคำพูดของโรวัน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่มีอาวุธครบมือสองสามคนรีบเข้ามา“คุณผู้หญิงคุณผู้ชาย รบกววนแสดงบัตรเชิญของคุณด้วยครับ” รปภ. ร้องขอฮาร์วีย์ฮาร์วีย์ปาดน้ำออกจากหน้าผากแล้วหันไปมองยูนายูนาพยักหน้าก่อนจะโชว์บัตรเชิญก่อนหน้านี้ออกมาเมื่อเห็นแบบนั้น สีหน้าของโรวันก็เปลี่ยนไป เธอไม่คิดว่ายูนาจะมีบัตรเชิญจริง ๆแต่ถึงอย่างไรก็ตาม เธอไม่ยอมแพ้ เธอพูดต่อทันทีว่า “หัวหน้า! คุณควรดูให้ดีกว่านี้ บางทีบัตรเชิญนี้อาจถูกขโมยจากคนอื่นก็ได้!”หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยซึ่งกำลังจะขอโทษ ได้เปิดบัตรเชิญดูและมองดูมันอีกที สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป “บัตรเชิญนี้มีไว้สำหรับประธานของโรงเรียนมัธยมบัควู้ด แต่ฉันรู้จักผู้เฒ่าเซอร์เรย์เป็นการส่วนตัว พวกคุณสองคนได้บัตรนี้มาได้ยังไง?!”“ยังต้องถามอีกเหรอ? จิ้งจอกตัวนี้เป็นครูในโรงเรียนมัธยมบัควู้ด!” โรวันประกาศเสียงดัง “ฉันพนันได้เลยว่าเธอขโมยบัตรเชิญของผู้เฒ่าเซอร์เรย์และมาที่นี่เพื่อคว้าโอกาสบางอย่าง
โรวันตกใจมากเมื่อหัวหน้า รปภ. ตะโกนใส่เธอ และทำเหมือนว่าเธอทำผิดอะไรเธอคิดว่าการเปิดโปงโฉมหน้าที่แท้จริงของโจรในครั้งนี้ก็เพื่อบรรยากาศงานชุมชนในคืนนี้ทำไมหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยถึงไม่ชื่นชมเธอ?แต่เธอจะไปเข้าใจความคิดของเขาได้อย่างไร? หากปัญหานี้แย่ลง หัวหน้า รปภ. รู้ดีว่าเขาจะต้องจบมันอย่างไร“คุณผู้หญิงคุณผู้ชาย ได้โปรดออกไปกับผม”หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยพยายามรักษาความนิ่งสงบสุขุมเอาไว้ขณะะที่ผายมือให้ฮาร์วีย์และยูนาออกไปสีหน้าของยูนากลายเป็นซีดขาว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เข้าร่วมงานนี้ เธอจึงไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นว่า “ถ้าผมเป็นคุณตอนนี้ สิ่งที่ผมจะทำคือการตรวจสอบตัวตนที่แท้จริงของมิสยูนา แทนที่จะทำตัวไร้เหตุผลและบังคับเราแบบนี้”“โรงเรียนมัธยมบัควู้ดเป็นโรงเรียนมัธยมที่ดีที่สุดในบัควู้ด ถ้าครูใหญ่ของโรงเรียนโดนคุณไล่ออกจากงานและข่าวนี้แพร่กระจายออกไป มันจะเป็นเรื่องอื้อฉาวครั้งใหญ่”สีหน้าของหัวหน้า รปภ. หม่นแสงลง ตามกำหนดการแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาของโยเอล แกรฮัม ผู้บัญชาการสูงสุดแห่งบัควู้ด กล่าวเปิดงานถ้าเรื่องนี้ย
สีหน้าของลุค เซอร์เรย์ดูแย่ลงเมื่อได้ยินเช่นนั้น แม้ว่าเขาจะเป็นถึงเจ้าชายแห่งตระกูลเซอร์เรย์ แต่เขาก็ยังไม่กล้าที่จะตอบโต้ฟาดฟันในโอกาสเช่นนี้ เขาทำได้เพียงจ้องไปที่โรวัน ก่อนที่จะเดินออกมา “ท่านสุภาพบุรุษทั้งหลาย ผมรู้จักสองคนนี้จริง แต่พวกเขาไม่ใช่เพื่อนของผมอย่างแน่นอน ผมจะไปเป็นเพื่อนกับขยะพวกนี้ได้อย่างไรกัน” ถ้าโดยปกติแล้ว เขาคงจะปกป้องยูนา อย่างไรก็ตาม เนื่องจากในตอนนี้ยูนาและฮาร์วีย์มาด้วยกัน แล้วตัวเขาจะมามัวทำตัวอี๋อ๋อเหมือนเช่นเคยได้อย่างไร? ในขณะเดียวกัน แขกทุกคนต่างก็มุ่งความสนใจไปที่ฮาร์วีย์ ไม่มีใครทันได้สังเกตเห็นว่าผู้บัญชาการสูงสุดแห่งบัควู้ด โยเอล เกรฮัมได้เข้ามาภายในงานแล้ว ในวันนี้เลขาฯ ของเขานั้นก็ได้ไปที่โรงเรียนมัธยมบัควู้ดกับโยเอลด้วย ดังนั้นเขาจึงจำฮาร์วีย์ได้ภายในพริบตา เขากล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “ท่านโยเอล ดูเหมือนว่าจะมีความเข้าใจผิดอะไรบางอย่างเกิดขึ้น ตัวตนของมิสเตอร์ยอร์กนั้นไม่ธรรมดา ผมคิดว่าผมควรจะเข้าไปอธิบาย” โยเอลยกมือขึ้นมาห้าม อีกทั้งสีหน้าของเขาก็ดูเคร่งขรึมเล็กน้อย หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ตอบอย่างช้า ๆ ว่า “อย่าเพิ่งทำอะไรในตอนนี้เ
“เจ้าชายเซอร์เรย์ มีคนพูดต่อ ๆ กันมาว่าคุณนั้นหยิ่งผยองมาตั้งแต่สมัยยังเด็ก ดูเหมือนว่าคุณจะมีเสน่ห์ที่เหนือกว่าเจ้าชายยอร์กเสียอีก!” “คุณนี่ช่างเกิดผิดยุคเสียจริงเชียว! หากคุณก้าวเข้าสู่สังคมตั้งแต่เมื่อสมัยสามปีก่อน เจ้าชายยอร์กก็คงไม่ได้ผุดได้เกิดมามีชื่อเสียงในบัควู้ดตราบเท่าทุกวันนี้หรอก!” "ใช่! ดูเหมือนว่าโลกภายนอกจะเกินความสามารถของเจ้าชายยอร์กอยู่มากโข อีกอย่างคุณคือคนที่อายุยังน้อยแต่ประสบความสำเร็จมามากมาย!” ฝูงชนรอบ ๆ ต่างก็เริ่มสรรเสริญให้กับลุค หลังจากนั้น ลุคก็ได้แสดงท่าทีน้อมรับความเคารพด้วยท่าทางที่นอบน้อม ซึ่งแน่นอนว่าเหล่าฝูงชนต้องตอบแทนเขาด้วยความโปรดปรานอยู่แล้ว ถ้าการเอาไปเปรียบเทียบกับเจ้าชายยอร์กนี่ก็คงจะเป็นเรื่องที่ปกติ เพราะในท้ายที่สุดแล้ว เจ้าชายยอร์กเขาก็คือบุรุษอันดับหนึ่งในเซาท์ไลท์ทั้งหมด เมื่อฟังคนเหล่านี้เปรียบเทียบตัวเองกับเจ้าชายยอร์กในตำนาน ลุคก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกพึงพอใจอย่างมาก การถูกนำไปเปรียบเทียบกับเจ้าชายยอร์กถือว่าเป็นเกียรติสูงสุดในเซาท์ไลท์ “ท่านสุภาพบุรุษทั้งหลายหยุดยกยอปอปั้นผมจนมากเกินงามเถอะ ผมรู้ตัวเองดีว่าผมมีความสา
โรวัน ฮวนที่เฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ห่าง ๆ เขามองว่าสิ่งทั้งหมดนี้มันช่างน่าสนใจเป็นอย่างมาก เธอไม่คาดคิดว่าสิ่งต่าง ๆ จะมาถึงจุดนี้ คนรักของของยูนากล้าไปกระตุกหนวดเสืออย่างลุค เซอร์เรย์ได้อย่างไร? เขาคงกำลังร้องขอความตายอยู่อย่างแน่นอน! ตอนนี้สถานการณ์ได้ทวีความรุนแรงขึ้นมามาก ไม่เพียงแต่ชายผู้นี้จะต้องตาย แต่ยูนาเองก็จะต้องจบลงอย่างเลวร้ายด้วยเช่นกัน เพราะท้ายที่สุด ลุคก็คงไม่ปราณีพวกเขาหรอก "แกคือใคร? กล้าดียังไงมาตบเจ้าชายเซอร์เรย์!” โรวันวิ่งไปที่ด้านข้างของลุคด้วยท่าทางที่กังวล เธอชี้ไปที่ฮาร์วีย์อย่างโกรธจัดและด่าสาปแช่ง “แกรู้บ้างไหมว่าเขาเป็นใคร? แกรู้สถานะของเขาหรือเปล่า?” เธอแอบหวังให้สิ่งต่าง ๆ แย่ลงไปกว่านี้อีก ดวงตาของลุคนั้นแข็งกร้าว สำหรับเขา สายตาของผู้คนรอบ ๆ ตัวเขาล้วนแต่เป็นการเย้ยหยัน พวกเขาทั้งหมดเยาะเย้ยเขา! เขาเริ่มไม่สนใจเหตุผลอะไรทั้งนั้น เขาแทบจะอดรนทนรอไม่ไหวที่จะสังหารฮาร์วีย์ รปภ.ก็อยู่ในอาการงุนงง พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่าฮาร์วีย์จะกล้าตบหน้าของลุค อีกทั้งการแสดงออกและท่าทีของเขามันก็ยิ่งทำให้เรื่องเลยเถิดไปไกล ไม่ใช่แค่ว่าเขาตบลุคเพียงเท่า
“ท่านโยเอล ผมไม่สนว่าคำเชิญของพวกเขาจะเป็นจริงหรืออย่างอื่น หรือสถานะของพวกเขาจะเป็นอย่างไร เนื่องจากพวกเขากล้าที่จะตบหน้าผม พวกเขาจึงติดค้างกับผมอยู่!” ลุคพูดออกมาเสียงดังพร้อม ๆ กับความโกรธที่กำลังเดือดพล่าน โยเอลหรี่ตาไปมองที่ลุคและตอบด้วยท่าทางที่เฉยเมยว่า “เจ้าชายเซอร์เรย์ ฉันเกรงว่าคุณจะยังไม่รู้ว่าใครที่ยืนอยู่ข้างหน้าของคุณ” "ฉันจะบอกอะไรคุณให้นะ เขาเป็นคนมีเกียรติที่แม้กระทั่งฉัน โยเอล เกรแฮมคนนี้ก็ยังต้องเคารพเขา!” “ฉันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คุณเป็นคนเริ่มต้นความยุ่งเหยิงทั้งหมดนี้ คุณก็สมควรที่จะโดนแล้ว!” “ฉันขอให้คุณรีบคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้ แล้วขอโทษมิสเตอร์ยอร์กเสีย มิเช่นนั้นคุณจะต้องเสียใจอย่างแน่นอน!” โยเอลพยักหน้าด้วยความเคารพไปที่ฮาร์วีย์และเข้าไปทักทายฮาร์วีย์ทันทีหลังจากนั้น สายตาของทุก ๆ คนภายในงานต่างก็แสดงออกถึงความประหลาดใจและความตกตะลึง แม้แต่คนอย่างโยเอล เกรแฮมเองก็ยังเคารพฮาร์วีย์มาก ๆ ชายหนุ่มคนนี้เป็นใครกันแน่? “โยเอล เกรฮัม! นี่คุณกำลังหมายความว่าอะไร?!" “คุณคิดว่าคุณสามารถวิ่งเหยียบย่ำไปทั่วหรืออยู่เหนือตระกูลเซอร์เรย์ได้เพียงเพราะว่าคุณเป็นผ
ภายในงานประชุมวิชาการ โยเอลวางสายโทรศัพท์ เขามองไปที่ลุค เซอร์เรย์และพูดด้วยใบหน้าอันเรียบเฉยว่า “ผู้นำตตระกูลของคุณคงจะมาที่นี่เร็ว ๆ นี้ และฉันหวังว่าเมื่อนั้นคุณจะยังทำตัวดื้อรั้นเหมือนเช่นในตอนนี้” ลุคมองด้วยสายตาและท่าทางที่เย้ยหยัน ตระกูลเซอร์เรย์ไม่ได้เป็นเพียงตระกูลตระกูลชนชั้นหนึ่งในบัควู้ดเพียงเท่านั้น แต่พวกเขายังมีสายสัมพันธ์อันดีงามกับตระกูลชนชั้นหนึ่งอีกสามตระกูลด้วย ใครจะไม่กลัวตระกูลที่มีอำนาจมากเช่นนี้? เขาจะรอจนกว่าผู้นำของตระกูลจะมาถึง จากนั้นเขาก็จะทำให้ฮาร์วีย์คุกเข่าและคลานมาแทบเท้าของเขา นอกจากนี้เขายังจะทำให้แน่ใจว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่โยเอลจะยังคงตำแหน่งเป็นผู้บัญชาการสูงสุดแห่งบัควู้ด! แขกในงานที่เฝ้าดูเหตุการณ์นี้อยู่ห่าง ๆ พวกเขาต่างสบตากันไปมาและแสดงออกถึงความอยากรู้อยากเห็น อีกทั้งเจมส์ เซอร์เรย์ผู้นำของตระกูลเซอร์เรย์ก็จะมาที่นี่ด้วยเพราะเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ดูเหมือนว่างานวันนี้จะถูกลิขิตให้เป็นวันแห่งการทะลวงท้องฟ้า! หลังจากที่โยเอลจัดการเรื่องก่อนหน้านี้เสร็จแล้ว เขาก็เดินไปหาฮาณ์วีย์ก่อนที่จะโน้มตัวไปข้างหน้าแล้วพูดขึ้นว่า “มิสเต
"ผู้นำ! เขาเป็นคนทีตบผม อีกทั้งยังต้องการให้ผมคุกเข่าและขอโทษอีกด้วยซ้ำ!” “โยเอล เกรฮัมก็อยู่ข้างเขาด้วย!” “นี่มันคือการท้าทายชัด ๆ!” “เราต้องฆ่าพวกเขาทิ้งทั้งหมดและทำให้พวกเขาเสียใจที่พวกเขาเกิดมาในโลกใบนี้!” ทันทีที่ลุคเห็นเจมส์เดินเข้ามา เขาก็รีบวิ่งไปข้างหน้าและเริ่มตะโกนโหวกเหวกด้วยความไม่พอใจ เขาเป็นหลานชายสุดที่รักของเจมส์ ถ้าไม่เช่นนั้นเขาจะได้สวมมงกุฎเป็นเจ้าชายแห่งเซอร์เรย์ได้อย่างไร? ในอดีต เจมส์มักจะช่วยลุคลงโทษใครก็ตามตราบใดที่ลุคต้องการ เจมส์จ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ที่ยังคงยืนสงบนิ่งอยู่ เขาหายใจเข้าลึก ๆ แล้วตบหน้าลุค เขาตะโกนว่า “เจ้าโง่! ฉันสอนให้แกอ่อนน้อมถ่อมตนทุกวัน แต่แกมักจะสร้างแต่ปัญหาข้างนอกอยู่เสมอเลย!” “แกต้องการให้ตระกูลเซอร์เรย์ประสบพบเจอกับปัญหาใหญ่หรืออย่างไร?” ลุคไม่คาดคิดว่าเจมส์จะตบเขาทันทีที่เจมส์มาถึง ไม่ใช่เพียงแค่ลุคคนเดียว คนอื่น ๆ ก็ไม่ได้คาดหวังว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้นด้วยเช่นกัน สิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจว่าตระกูลเซอร์เรย์ทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์และทำงานในอุตสาหกรรมการศึกษา ซึ่งทั้งสองธุรกิจมีผลกำไรที่สูงมาก ในบรรดาตระกูลชนชั้นหนึ่งท