“โอกาสอะไร?” ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็น

ลุคตบมือลงบนโต๊ะและกวาดอาหารที่เหลือของฮาร์วีย์กระจัดกระจายลงไปที่พื้น จากนั้นเขาก็เหยียบโต๊ะด้วยรองเท้าหนังของเขา

“คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้! แล้วเลียรองเท้าของฉันให้สะอาดแล้วออกไป!”

“ใช่! เลียรองเท้าซะ!”

“กล้าดียังไงมายุ่งกับผู้หญิงที่เจ้าชายเซอร์เรย์สนใจ! กล้าดีอะไร!”

“คุณยังโชคดีที่ยังไม่ถูกทุบตีจนตาย แต่ยังจองหองต่อหน้าเจ้าชาย!”

“...”

ฝูงชนเริ่มตะโกนโห่ร้อง ลุคเผยรอยยิ้มราวกับผู้ชนะ มองลงมายังฮาร์วีย์อย่างภาคภูมิใจ

ฮาร์วีย์ถอนหายใจอีกครั้ง

“มิสยูนา ผมไม่คิดว่าคุณเป็นคนสวยที่อันตรายขนาดนี้”

ยูนาขมวดคิ้ว เธอรู้สึกรังเกียจฮาร์วีย์มากขึ้น

ผู้ชายคนนี้ไม่เพียงแต่เป็นลูกเขยที่ไร้ประโยชน์เท่านั้น เขายัจะโยนความผิดทั้งหมดให้กับเธอเมื่อเรื่องต่าง ๆ ทวีความรุนแรงขึ้นจนถึงขั้นนี้

หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ ยูนาก็ยืนขึ้นและมองไปลุค

“ลุค ปล่อยเขาไปเถอะ ฉันจะยอมทานอาหารกับคุณถ้าคุณปล่อยเขาไป!”

ฮาร์วีย์รู้สึกสับบสนเมื่อได้ยินสิ่งที่คุณยูนาพูด

เขาไม่คิดว่าคุณยูนาจะยังอยู่ต่อกับลุคภายใต้สถานการณ์แบบนี้

ลุคหัวเราะ

“ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ แน่นอนว่าผมจะยอมรับข้อเสน