“โอกาสอะไร?” ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็นลุคตบมือลงบนโต๊ะและกวาดอาหารที่เหลือของฮาร์วีย์กระจัดกระจายลงไปที่พื้น จากนั้นเขาก็เหยียบโต๊ะด้วยรองเท้าหนังของเขา“คุกเข่าลงเดี๋ยวนี้! แล้วเลียรองเท้าของฉันให้สะอาดแล้วออกไป!”“ใช่! เลียรองเท้าซะ!”“กล้าดียังไงมายุ่งกับผู้หญิงที่เจ้าชายเซอร์เรย์สนใจ! กล้าดีอะไร!”“คุณยังโชคดีที่ยังไม่ถูกทุบตีจนตาย แต่ยังจองหองต่อหน้าเจ้าชาย!”“...”ฝูงชนเริ่มตะโกนโห่ร้อง ลุคเผยรอยยิ้มราวกับผู้ชนะ มองลงมายังฮาร์วีย์อย่างภาคภูมิใจฮาร์วีย์ถอนหายใจอีกครั้ง“มิสยูนา ผมไม่คิดว่าคุณเป็นคนสวยที่อันตรายขนาดนี้”ยูนาขมวดคิ้ว เธอรู้สึกรังเกียจฮาร์วีย์มากขึ้นผู้ชายคนนี้ไม่เพียงแต่เป็นลูกเขยที่ไร้ประโยชน์เท่านั้น เขายัจะโยนความผิดทั้งหมดให้กับเธอเมื่อเรื่องต่าง ๆ ทวีความรุนแรงขึ้นจนถึงขั้นนี้หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ ยูนาก็ยืนขึ้นและมองไปลุค“ลุค ปล่อยเขาไปเถอะ ฉันจะยอมทานอาหารกับคุณถ้าคุณปล่อยเขาไป!”ฮาร์วีย์รู้สึกสับบสนเมื่อได้ยินสิ่งที่คุณยูนาพูดเขาไม่คิดว่าคุณยูนาจะยังอยู่ต่อกับลุคภายใต้สถานการณ์แบบนี้ลุคหัวเราะ“ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ แน่นอนว่าผมจะยอมรับข้อเสน
ฮาร์วีย์หัวเราะ เขาไม่ได้คาดหวังว่าลุคจะยอมสยบลงในช่วงเวลาสำคัญนี้เช่นกันเขามองลุคอยู่ครู่หนึ่งแล้วหัวเราะเบา ๆ แล้วพึมพำว่า “น่าสนใจ”“ไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!” ลุคพูดขึ้นอย่างเย็นชา“เจ้าชายเซอร์เรย์สั่งให้คุณออกไป! ทำไมคุณถึงยังยืนอยู่ตรงนี้?!”“ออกไปเดี๋ยวนี้! หลังจากนี้จำไว้ว่าเจ้าชายเซอร์เรย์ไม่ใช่คนที่คุณจะมาทำให้ขุ่นเคืองได้!”เมื่อต้องเผชิญกับการดูถูกดูหมิ่นและเสียงตะโกนจากคนอื่น ๆ ฮาร์วีย์ก็เดินออกไปโดยไม่สนใจยูน่าวิ่งตามฮาร์วีย์ให้ทันเมื่อเห็นแบบนั้น ใบหน้าของลุคก็มืดลงแต่เขาไม่คิดจะเข้าไปห้าม“เจ้าชาย ทำไมจึงปล่อยเขาไป? เขาไม่เชื่อฟังคุณเลย!” ลูกน้องของเขาเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วและถามด้วยความอยากรู้เพียะ!ลุคตบหน้าลูกน้องคนนั้นอย่างแรงและตะโกนใสอย่างเย็นชา “แกจะไปรู้อะไร? ผู้ชายคนนั้นอาจมีทักษะอะไรบางอย่าง ไปสืบมาให้หมด! สืบให้ละเอียด!”“หลังจากทุกอย่างชัดเจนแล้ว ฉันจะตัดสินใจเองว่าจะทำยังไงต่อไป!”“รับทราบครับ! เจ้าชายของเรามองสถานการณ์ได้ทะลุจริง ๆ น่าชื่นชม!”ลูกน้องที่โดนตบไม่กล้าบ่นอะไรออกมาอีก แต่เขาชื่นชมลุคอย่างไม่หยุดหย่อนรอยยิ้มเย็นเยียบผุดขึ้นบนใบหน
หมายความว่าอย่างไร?ฮาร์วีย์ก็กลายมาเป็นคนคอยคุ้มกันอย่างกะทันหัน‘ผมเป็นคนตรงไปตรงมา งั้นอย่ามายุ่งกับผมเลย’ยูนาไม่คิดว่าคำพูดของเธอมีอะไรที่น่าสงสัย เธอจึงส่งบัตรเชิญให้ฮาร์วีย์และพูดเสริมว่า “คืนนี้มีงานสังสรรค์ซึ่งระบุให้ฉันต้องพาผู้ชายไปด้วย”“คุณก็เห็นว่าเป็นยังไง ฉันไม่มีเพื่อนผู้ชายเลย”“ถ้าคุณยินดีเป็นคู่ของฉันในคืนนี้ ฉันจะถือว่าคุณตอบแทนฉันแล้ว”ฮาร์วีย์นิ่งคิดเกี่ยวกับข้อเสนอของเธออยู่พักหนึ่ง เขาถามว่า “งานสังสรรค์นี้สำคัญกับคุณมากเลยเหรอ?”ยูนาพยักหน้าเบา ๆ “ผู้ที่จะเข้าร่วมในคืนนี้ล้วนแล้วแต่เป็นบุคคลสำคัญในวงการด้านการศึกษาของบัควู้ด รวมถึงทุกคนในเซาท์ไลท์ ฉันหวังว่าจะได้รู้จักพวกเขาบ้าง”“มันจะช่วยในการพัฒนาโรงเรียนมัธยมบัควู้ดในอนาคต และช่วยนักเรียนของเราในการเข้าเรียนในวิทยาลัย”“เอาล่ะ”เมื่อได้ยินแบบนั้นก็เห็นด้วยทันทีซีนเธียร์จะต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้วในปีหน้า บางทีคืนนี้เขาอาจช่วยเลือกมหาวิทยาลัยที่เหมาะกับเธอล่วงหน้าได้เพราะเธอเป็นน้องสาวของภรรยาของเขา แล้วใครควรดูแลเธอถ้าไม่ใช่เขาล่ะ?ตามคำบอกเล่าของยูนา มหาวิทยาลัยและวิทยาลัยต่าง ๆ ในเซาท์ไลท
หลังจากมาถึงศูนย์นิทรรศการของเมืองวิทยาลัย ฮาร์วีย์และยูนาก็ลงจากรถแท็กซี่ ฮาร์วีย์รู้ดีว่ามีคนจำนวนมากกำลังเฝ้ารอ ซึ่งอาจกำลังรอครูใหญ่และประธานของโรงเรียนที่มีชื่อเสียงจากหลาย ๆ แห่ง เมื่อพวกเขาสังเกตเห็นการมาถึงของฮาร์วีย์และยูนา หลายคนคิดว่าทั้งสองเป็นคู่แข่งกันก็ส่งสายตาเฉือดเฉือนให้พวกเขา แต่เมื่อพวกเขาเห็นยูนาดึงบัตรเชิญออกมา พวกเขาถึงกับพูดไม่ออกใครจะไปคิดว่าพวกเขาจะไม่ขับรถราคาแพงมาร่วมชุมนุมการศึกษาแบบนี้บ้าง?แม้แต่คนที่ปิดบังตัวตนอย่างน้อยก็ยังขับรถออดี้ หรือบีเอ็มดับเบิ้ลยู จะมีใครมาด้วยรถแท็กซี่บ้าง!หลังจากมาถึงศูนย์นิทรรศการได้ไม่นานฮาร์วีย์และยูน่าเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงคนที่ได้รับมอบหมายตรวจบัตรเชิญ แล้วจึงพาพวกเขาไปที่ทางเข้า “มิสเตอร์ยอร์ก มิสยูนา งานเลี้ยงกำลังจะเริ่มขึ้น ถ้ามีอะไรที่คุณทั้งคู่ต้องการ คุณสามารถเรียกหาบริกรได้”ฮาร์วีย์และยูน่าพยักหน้าและเดินเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงอาจเป็นเพราะการชุมนุมการศึกษานี้ค่อนข้างมีชื่อเสียง มีคนที่ไม่คุ้นเคยอยู่รายรอบ ฮาร์วีย์ไม่รู้จักพวกเขาเลยสิ่งหนึ่งที่รู้ได้แน่นอนคือคนเหล่านี้อาจมีสถานะที่สำคัญในภาคการศึกษาของ
ในงานการศึกษาแบบนี้ การรักษาความปลอดภัยแน่นหนาเสมอคนที่เข้าและออกจากที่นี่ล้วนแต่เป็นคนในวงการด้านการศึกษา ถ้ามีอะไรผิดพลาด มันจะเป็นข่าวใหญ่ด้วยคำพูดของโรวัน เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่มีอาวุธครบมือสองสามคนรีบเข้ามา“คุณผู้หญิงคุณผู้ชาย รบกววนแสดงบัตรเชิญของคุณด้วยครับ” รปภ. ร้องขอฮาร์วีย์ฮาร์วีย์ปาดน้ำออกจากหน้าผากแล้วหันไปมองยูนายูนาพยักหน้าก่อนจะโชว์บัตรเชิญก่อนหน้านี้ออกมาเมื่อเห็นแบบนั้น สีหน้าของโรวันก็เปลี่ยนไป เธอไม่คิดว่ายูนาจะมีบัตรเชิญจริง ๆแต่ถึงอย่างไรก็ตาม เธอไม่ยอมแพ้ เธอพูดต่อทันทีว่า “หัวหน้า! คุณควรดูให้ดีกว่านี้ บางทีบัตรเชิญนี้อาจถูกขโมยจากคนอื่นก็ได้!”หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยซึ่งกำลังจะขอโทษ ได้เปิดบัตรเชิญดูและมองดูมันอีกที สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป “บัตรเชิญนี้มีไว้สำหรับประธานของโรงเรียนมัธยมบัควู้ด แต่ฉันรู้จักผู้เฒ่าเซอร์เรย์เป็นการส่วนตัว พวกคุณสองคนได้บัตรนี้มาได้ยังไง?!”“ยังต้องถามอีกเหรอ? จิ้งจอกตัวนี้เป็นครูในโรงเรียนมัธยมบัควู้ด!” โรวันประกาศเสียงดัง “ฉันพนันได้เลยว่าเธอขโมยบัตรเชิญของผู้เฒ่าเซอร์เรย์และมาที่นี่เพื่อคว้าโอกาสบางอย่าง
โรวันตกใจมากเมื่อหัวหน้า รปภ. ตะโกนใส่เธอ และทำเหมือนว่าเธอทำผิดอะไรเธอคิดว่าการเปิดโปงโฉมหน้าที่แท้จริงของโจรในครั้งนี้ก็เพื่อบรรยากาศงานชุมชนในคืนนี้ทำไมหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยถึงไม่ชื่นชมเธอ?แต่เธอจะไปเข้าใจความคิดของเขาได้อย่างไร? หากปัญหานี้แย่ลง หัวหน้า รปภ. รู้ดีว่าเขาจะต้องจบมันอย่างไร“คุณผู้หญิงคุณผู้ชาย ได้โปรดออกไปกับผม”หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยพยายามรักษาความนิ่งสงบสุขุมเอาไว้ขณะะที่ผายมือให้ฮาร์วีย์และยูนาออกไปสีหน้าของยูนากลายเป็นซีดขาว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เข้าร่วมงานนี้ เธอจึงไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นว่า “ถ้าผมเป็นคุณตอนนี้ สิ่งที่ผมจะทำคือการตรวจสอบตัวตนที่แท้จริงของมิสยูนา แทนที่จะทำตัวไร้เหตุผลและบังคับเราแบบนี้”“โรงเรียนมัธยมบัควู้ดเป็นโรงเรียนมัธยมที่ดีที่สุดในบัควู้ด ถ้าครูใหญ่ของโรงเรียนโดนคุณไล่ออกจากงานและข่าวนี้แพร่กระจายออกไป มันจะเป็นเรื่องอื้อฉาวครั้งใหญ่”สีหน้าของหัวหน้า รปภ. หม่นแสงลง ตามกำหนดการแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาของโยเอล แกรฮัม ผู้บัญชาการสูงสุดแห่งบัควู้ด กล่าวเปิดงานถ้าเรื่องนี้ย
สีหน้าของลุค เซอร์เรย์ดูแย่ลงเมื่อได้ยินเช่นนั้น แม้ว่าเขาจะเป็นถึงเจ้าชายแห่งตระกูลเซอร์เรย์ แต่เขาก็ยังไม่กล้าที่จะตอบโต้ฟาดฟันในโอกาสเช่นนี้ เขาทำได้เพียงจ้องไปที่โรวัน ก่อนที่จะเดินออกมา “ท่านสุภาพบุรุษทั้งหลาย ผมรู้จักสองคนนี้จริง แต่พวกเขาไม่ใช่เพื่อนของผมอย่างแน่นอน ผมจะไปเป็นเพื่อนกับขยะพวกนี้ได้อย่างไรกัน” ถ้าโดยปกติแล้ว เขาคงจะปกป้องยูนา อย่างไรก็ตาม เนื่องจากในตอนนี้ยูนาและฮาร์วีย์มาด้วยกัน แล้วตัวเขาจะมามัวทำตัวอี๋อ๋อเหมือนเช่นเคยได้อย่างไร? ในขณะเดียวกัน แขกทุกคนต่างก็มุ่งความสนใจไปที่ฮาร์วีย์ ไม่มีใครทันได้สังเกตเห็นว่าผู้บัญชาการสูงสุดแห่งบัควู้ด โยเอล เกรฮัมได้เข้ามาภายในงานแล้ว ในวันนี้เลขาฯ ของเขานั้นก็ได้ไปที่โรงเรียนมัธยมบัควู้ดกับโยเอลด้วย ดังนั้นเขาจึงจำฮาร์วีย์ได้ภายในพริบตา เขากล่าวด้วยเสียงทุ้มต่ำว่า “ท่านโยเอล ดูเหมือนว่าจะมีความเข้าใจผิดอะไรบางอย่างเกิดขึ้น ตัวตนของมิสเตอร์ยอร์กนั้นไม่ธรรมดา ผมคิดว่าผมควรจะเข้าไปอธิบาย” โยเอลยกมือขึ้นมาห้าม อีกทั้งสีหน้าของเขาก็ดูเคร่งขรึมเล็กน้อย หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ตอบอย่างช้า ๆ ว่า “อย่าเพิ่งทำอะไรในตอนนี้เ
“เจ้าชายเซอร์เรย์ มีคนพูดต่อ ๆ กันมาว่าคุณนั้นหยิ่งผยองมาตั้งแต่สมัยยังเด็ก ดูเหมือนว่าคุณจะมีเสน่ห์ที่เหนือกว่าเจ้าชายยอร์กเสียอีก!” “คุณนี่ช่างเกิดผิดยุคเสียจริงเชียว! หากคุณก้าวเข้าสู่สังคมตั้งแต่เมื่อสมัยสามปีก่อน เจ้าชายยอร์กก็คงไม่ได้ผุดได้เกิดมามีชื่อเสียงในบัควู้ดตราบเท่าทุกวันนี้หรอก!” "ใช่! ดูเหมือนว่าโลกภายนอกจะเกินความสามารถของเจ้าชายยอร์กอยู่มากโข อีกอย่างคุณคือคนที่อายุยังน้อยแต่ประสบความสำเร็จมามากมาย!” ฝูงชนรอบ ๆ ต่างก็เริ่มสรรเสริญให้กับลุค หลังจากนั้น ลุคก็ได้แสดงท่าทีน้อมรับความเคารพด้วยท่าทางที่นอบน้อม ซึ่งแน่นอนว่าเหล่าฝูงชนต้องตอบแทนเขาด้วยความโปรดปรานอยู่แล้ว ถ้าการเอาไปเปรียบเทียบกับเจ้าชายยอร์กนี่ก็คงจะเป็นเรื่องที่ปกติ เพราะในท้ายที่สุดแล้ว เจ้าชายยอร์กเขาก็คือบุรุษอันดับหนึ่งในเซาท์ไลท์ทั้งหมด เมื่อฟังคนเหล่านี้เปรียบเทียบตัวเองกับเจ้าชายยอร์กในตำนาน ลุคก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกพึงพอใจอย่างมาก การถูกนำไปเปรียบเทียบกับเจ้าชายยอร์กถือว่าเป็นเกียรติสูงสุดในเซาท์ไลท์ “ท่านสุภาพบุรุษทั้งหลายหยุดยกยอปอปั้นผมจนมากเกินงามเถอะ ผมรู้ตัวเองดีว่าผมมีความสา