การที่เชน ชอว์โดนตบได้สร้างความตกใจให้กับเขาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวพ่อของเชนได้ตบหน้าของเขาเป็นจำนวนมากกว่าสิบครั้งแล้วโดยใช้มือทั้งสองข้างของเขาก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไรเขาตบเชนอย่างเร็วและแรง ถ้าเป็นชู้ของภรรยาของเขา เขาอาจไม่โหดเหี้ยมขนาดนี้ก็ได้หลังจากที่ตบเชนจนเขาเกือบจะเป็นลม พ่อของเชนก็คุกเข่าลงกับพื้นพร้อมกับหันหลังและเริ่มหมอบคลานไปยังตำแหน่งที่ฮาร์วีย์และซีนเธียร์ยืนอยู่“ฉันขอโทษซีนเธียร์ที่ใส่ร้ายและทำร้ายชื่อเสียงของเธอ!”“เธอไม่เคยยั่วยวนลูกชายของฉันเลย เขาคิดเข้าข้างตัวเองและโลภในความงามของเธอ มันเลยทำให้เขาพยายามอย่างยิ่งที่จะก่อกวนเธอ!”“ส่วนเรื่องที่เขาขโมยเงินเกิดขึ้นเพราะปัญหาทางวินัยของครอบครัวของเราเอง ทั้งหมดเป็นความผิดของเราเอง!”“ในวันนี้ ต่อหน้าครูและนักเรียนทุกคน ฉันต้องขอโทษด้วยใจจริงแทนครอบครัวของเราด้วย!”ครูและนักเรียนทุกคนที่อยู่ในที่แห่งนี้ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เพิ่งได้ยินผ่านหูของพวกเขาหลังจากนั้นไม่นานหลายคนที่อยู่ด้านล่างเวทีเริ่มขยี้ตาของพวกเขา พวกเขาเกือบคิดว่าพวกเขากำลังเห็นสิ่งนี้อยู่!เมื่อกี้นี้พ่อของเชนเพิ่งได้คลานไปหาซีนเธียร์และ
เมื่ออาจารย์ใหญ่พูดจบแล้ว คณะกรรมการโรงเรียนก็เดินออกมาด้วยเช่นกันและกล่าวว่าพวกเขาก็มีส่วนที่จะต้องรับผิดชอบเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน วันนี้พวกเขาจะขอลาออกและจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในส่วนของการศึกษาในบัควู้ดอีกต่อไปนอกเหนือจากประธานใหญ่, อาจารย์ใหญ่และคณะกรรมการของโรงเรียนมัธยมบัควู้ดทั้งหมดได้รับผิดทั้งหมดและยังขอลาออกเพราะเหตุการณ์ในครั้งนี้ตอนนี้ฝูงชนเกินความบ้าคลั่งขึ้น!แม้แต่คนที่ไม่รู้เรื่องก็ยังรับรู้ได้ถึงบางอย่างในตอนนี้ถ้ามีเพียงแค่คำขอโทษจากครอบครัวของเชน มันอาจเป็นแค่เพราะความจริงถูกเปิดโปงขึ้นมาแต่แม้กระทั่งอาจารย์ใหญ่และคณะกรรมการของโรงเรียนยังรับผิดชอบด้วยการลาออก นี่จึงดูเหมือนไม่ใช่เรื่องที่ง่ายขนาดนั้น!ตอนนี้หลายคนเริ่มที่จะคาดเดาถึงตัวตนของฮาร์วีย์และในที่สุดตอนนี้พวกเขาก็สามารถเข้าใจสาเหตุว่าทำไมทิม เซเปดาถึงมาที่นี่ นี่คงเป็นเพราะชายหนุ่มคนนี้อย่างแน่นอนเยเลน่า เซอร์เรย์ผู้ที่อยู่ท่ามกลางฝูงชนได้มีท่าทีที่ย่ำแย่อย่างมากในตอนแรกเธอคิดว่าฮาร์วีย์เป็นเพียงแค่ทายาทของตระกูลร่ำรวยธรรมดา ๆ คนหนึ่งเท่านั้น เธอไม่เคยคาดคิดว่าจะมีอะไรมากกว่านี้เขามี
ในขณะนั้นทุกคนที่อยู่ในฝูงชนหันมองหน้ากันแต่ไม่นานผู้ติดตามของเยเลน่าก็ตอบสนองทันทีพวกเขารู้ดีว่าพวกเขาควรจะทำอะไรในตอนนี้“ซีนเธียร์ เธอมันหน้าไม่อาย! เธอกล้าขอให้ศึกษาธิการและรองศึกษาธิการแห่งระบบการศึกษามาสนับสนุนเธอได้ยังไง?!”“เธอทำผิดและเธอก็ยังไม่ยอมรับมัน เธอยังบังคับให้อาจารย์ผู้ที่น่านับถือรับผิดแทนและลาออกอีก!”“ซีนเธียร์ เธอเป็นคนที่ทำความผิดในโรงเรียนมัธยมบัควู้ดนะ เราปล่อยคนอย่างเธอให้เข้ามาสมัครในโรงเรียนแห่งนี้ตั้งแต่แรกได้ยังไง?!”อาจารย์และนักเรียนผู้ที่ไม่รู้เรื่องอะไรก่อนหน้า แต่ในตอนนี้พวกเขาทั้งหมดต่างชี้และสาปแช่งซีนเธียร์มิสยูนา ครูประจำชั้นไม่สามารถช่วยอะไรได้เลยนอกจากยืนขึ้นและพูดเสียงดัง “นักเรียน ซีนเธียร์บริสุทธิ์จริง ๆ เชนและครอบครัวของเขาเป็นฝ่ายผิด!”เพียะ…อยู่ ๆ เลเยน่าก็เดินตรงเข้าไปหามิสยูนา พร้อมกับยกมือของเธอขึ้นและตบเธอ“นังสารเลว! หุบปากซะ! ทุกคนรู้ว่าเธอสอนเด็กคนนี้!”“นังเด็กสารเลวกับหญิงแก่สารเลว! พวกเธอทั้งสองคนมันหน้าไม่อาย!”“จัดการเธอซะ!”นักเรียนหลายคนโยนหนังสือ ยางลบ และหลายอย่างใส่มิสยูนาตามคำสั่งของเยเลน่า ซึ่งทำให้เธอต
หลังจากนั้นทิม เซเปดาก็เดินไปหาฮาร์วีย์ จากนั้นเขาก็โน้มตัวไปข้างหน้าและพูดว่า “มิสเตอร์ยอร์ก ท่านเซอร์เรย์จากตระกูลเซอร์เรย์ใกล้จะมาถึงแล้ว คุณทำอะไร…”ฮาร์วีย์เหลือบมองเขาและตอบ “ท่านเซอร์เรย์? ดอว์สัน เซอร์เรย์งั้นหรือ?”“ใช่ครับ!”“คุณกลัวเขาหรือไง?”ท่าทีของเขาดูหวาดกลัวและใบหน้ามืดหม่นลง เขาตอบออกมาด้วยการพยักหน้าดอว์สันเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่มีความสามารถมากมาจากตระกูลเซอร์เรย์ แม้แต่ศึกษาธิการบัควู้ดก็ยังไม่กล้าทำอะไรให้เขาไม่พอใจ“แล้วคุณไม่กลัวผมหรือไง?” ฮาร์วีย์ยิ้มใบหน้าของทิมยิ่งหม่นลงเมื่อได้ยินแบบนั้นผู้ชายตรงหน้าเขาดูสงบนิ่งเกินไปทิมไม่ใช่คนธรรมดา สีหน้าเขาเปลี่ยนเล็กน้อย ณ ตอนนี้เขากัดฟันพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “มิสเตอร์ยอร์ก แน่นอนว่าผมจะปฏิบัติตามคำสั่งของท่านเกรฮัม ไม่ว่าสถานการณ์วันนี้จะเป็นยังไงผมยืนอยู่ฝั่งเดียวกับคุณ”ฮาร์วีย์แก้คำพูดของเขาว่า “คุณไม่ต้องยืนฝั่งเดียวกับผม คุณแค่จัดการกับอย่างยุติธรรมก็พอ”“ครับ ครับ ครับ ผมจะจัดการโดยไม่มีอคติใด ๆ !”ทิมรีบพยักหน้าเห็นด้วย“ถ้าอย่างนั้นมิสเตอร์ยอร์กครับ ตอนนี้เราควรทำยังไงต่อ?”“เราแค่รอ
ประตูของรถออดี้ เอ6 ถูกเปิดออก ร่างในชุดสูทแมนดาลินคอจีนนั่งอยู่ที่เบาะผู้โดยสาร ส่งสายตามองดูดอว์สันคน ๆ นี้คือ เรน แจ็กสัน ผู้มีอำนาจลำดับสองของบัควู้ด!เรนเป็นผู้รับผิดชอบระบบการศึกษาและระบบสุขภาพของเมืองบัควู้ดพูดง่าย ๆ ก็คือ เขาเป็นหัวหน้าของทิม เซเปดาในตอนนี้ดอว์สันเหมือนเชิญเขามาเพื่อถูกบดขยี้ให้ตายเพียงสายตานั้นจ้องมองแม้ว่าดอว์สันจะเป็นที่รู้จักในนามท่านเซอร์เรย์ แต่เขาก็ไม่เคยคิดที่จะทำตัวหยิ่งผยองต่อเรนเลยสักครั้งเขาโค้งคำนับและพูดว่า “ท่านแจ็คสัน ขอโทษที่เชิญท่านมาที่นี่เพียงเพราะเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ในโรงเรียนมัธยมบัควู้ด!“คนบางคนหวังพึ่งการสนับสนุนจากทิม เซเปดาคนที่มาจากระบบการศึกษาของบัควู้ดและยังกล้าทำอะไรบางอย่าง!”“เหตุผลหลักที่เชิญท่านมาในวันนี้ก็เพียงแค่แสดง!”“อันที่จริงท่านไม่จำเป็นต้องมาด้วยตัวเองที่นี่ แค่เราเอ่ยชื่อท่านก็ทำให้ทิมและคนอื่น ๆ คุกเข่าขอร้องขอความเมตตาได้แล้ว”ดอว์สันพูดด้วยท่าทีเคารพให้เกียรติ แต่เรนไม่ได้ใส่ใจแม้ว่าทิมและคนอื่น ๆ จะมีอำนาจมหาศาลในระบบการศึกษาของบัควู้ด แต่พวกเขาจะไม่มีความสำคัญใด ๆ เมื่อต่อหน้าเรน แจ็คสันเขามอง
เรนเพียงยิ้มและพูดขึ้นหลังจากเห็นทุกคนมาถึงแล้ว "เรามาที่นี่กันครบแล้ว ไป ฉันยังมีเรื่องต้องกลับไปจัดการหลังจากจัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว ฉันต้องกลับไปประชุมกันว่าใครจะเข้ารับตำแหน่งศึกษาธิการและรองศึกษาธิการของบัควู้ด!”แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้เจอกับทิมและคนอื่น แต่เขาตัดสินใจไล่พวกเขาออก“รับทราบครับ!”ใบหน้าของดอว์สันเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาขับรถออกไป และพวกเขาก็พุ่งไปที่โรงเรียนมัธยมบัควู้ด***ที่ประตูโรงเรียน ผู้คนต่างอ้าปากค้างเมื่อเห็นขบวนรถออดี้ เอ6 เข้ามาเกิดอะไรขึ้น?“ฉันได้ยินมาว่าเรน แจ็กสัน ผู้บัญชาการลำดับสองของบัควู้ด และสารวัตรใหญ่ของสถานีตำรวจบัควู้ดมาถึงแล้ว!”“ท่านเซอร์เรย์ก็มาถึงที่นี่แล้วด้วย!”“โอ้ พระเจ้า! แน่นอน คุณจะไปทำให้ใครโกรธก็ได้ที่โรงเรียนมัธยมบัควู้ด แต่ไม่ใช่กับเยเลน่า เซอร์เรย์ เจ้าหญิงของเรา!”“น่ากลัวจริง ๆ ! ถึงแม้คนเหล่านี้จะมีแค่คนขับและเลขาติดตามมากับพวกเขา แต่พวกเขาถือว่าเป็นตัวแทนของรัฐบาล!”“ใครกันที่จะกล้าไปวุ่นวายกับพวกเขา?”***ณ เวลานี้ นักเรียนหลายคนในหอประชุมของโรงเรียนมัธยมบัควู้ดก็ได้ยินข่าวนี้ด้วยเช่นกันพวกที่อยู่ฝั่งเดีย
ในขณะนี้ทิมและยารอนสบตากันต่างเห็นแววตาตื่นตกใจของกันและกัน แม้พวกเขาจะรู้อยู่แล้วว่าตระกูลระดับเฟิร์สคลาสอย่างตระกูลเซอร์เรย์ มีอำนาจมหาศาล แต่พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าตระกูลเซอร์เรย์จะเชิญคนใหญ่คนโตมามากมายเพราะเพียงเพื่อเรื่องเล็กน้อยแค่นี้นี่เป็นสิ่งที่อธิบายไม่ได้จริง ๆสตีวี่และเยเรน่าต่างหัวเราะเมื่อเห็นสีหน้าของทิมและคนอื่น ๆอาจารย์ใหญ่และคณะกรรมการโรงเรียนที่เพิ่งลาออกก็หัวเราะเยาะออกมาเช่นกันจบแล้ว!ทิมและยารอนที่แสดงท่าทีอวดเบ่งก่อนหน้านี้ ตอนนี้ได้หลบหายตัวไปในระหว่างที่จะต้องเผชิญหน้ากับเรนและแจ็กสันและคนอื่น ๆราวกับว่าหนูกำลังเผชิญหน้ากับแมวนี่เป็นเพราะเรนเป็นหัวหน้าของทิมและยารอนพวกเขาไม่กล้าเผชิญหน้ากับเรน แต่กลับกล้าอวดเบ่ง เมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่น!แต่ฮาร์วีย์กลับดูเฉยเมยเมื่อเขาเห็นเรนและคนอื่น ๆ ราวกับว่าพวกเขาเป็นเพียงคนธรรมดาเยเลน่าและสีหน้าของคนอื่น ๆ แย่ลงเมื่อเห็นฉากตรงหน้าโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อซีนเธียร์ไม่ได้ตื่นกลัวจนต้องร้องไห้อย่างที่ใจหวังทำให้เยเลน่ายิ่งไม่พอใจ “ซีนเธียร์ ดูเหมือนว่าเธอยังไม่เข้าใจสถานการณ์ขอบเรื่องนี้ในวันนี้!”“มันไม่ใ
เรนก้าวไปข้างหน้าและพูดอย่างเย็นชาว่า “ทิม ยารอน พวกคุณลืมสิ่งที่ผมเคยสอนไปแล้วหรือไง?”“ผมบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าทำตัวบ้าบิ่นโดยใช้ตำแหน่งมาแอบอ้าง?!”“ตอนนี้ผมจะให้โอกาสพวกคุณ ผมจะไม่ให้พวกคุณรับผิดชอบเรื่องนี้ตราบใดที่ยอมรับความผิดพลาดนี้และออกไปจากที่นี่ซะ!”“ไม่อย่างนั้นผลที่ตามมาคืออะไร? พวกคุณน่าจะรู้มันดีกว่าผมนะ!”เสียงของเรนฟังดูไม่แยแสใด ๆ แต่ก็เปรียบเสมือนเสียงฟ้าร้องกระทบพื้น ที่ทำให้สั่นสะเทือนทั่วทั้งหอประชุม“ผู้เฒ่าเซเปดา เราทั้งสองเป็นเพื่อนร่วมงานกัน พวกเราก็เป็นแค่นักเรียนเท่านั้นเมื่ออยู่ต่อหน้าท่านแจ็คสัน”“คุณน่าจะรู้ว่าในเวลานี้ควรเลือกอะไร ผมไม่จำเป็นต้องสอนคุณใช่ไหม?”มาร์วินพูดด้วยรอยยิ้มในความคิดของพวกเขา พวกเขาสามารถทำให้ทิมและยารอนหันมาสู้กันเองได้เพียงเพราะประโยคเดียวทุกคนเป็นคนของรัฐ พวกเขารู้ดีถึงความสามารถและความกล้าหาญของทุกคนเรนและมาร์วินรู้ว่าเรื่องของวันนี้จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นทุกอย่างจะจบลงด้วยดีตราบใดที่พวกเขาปรากฏตัวขึ้นเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็แค่เรื่องไร้สาระเรนยืนเอามือไขว้ข้างหลังหลังจากพูดแบบนั้นออกไปอย่างอดทนเขากำลังนับอ