คำพูดของเขาทำให้สีหน้าของแมนดี้เยือกเย็นลง เธอมาที่นี่เพื่อเจรจาเกี่ยวกับการทำงานร่วมกัน เธอจะยอมรับความหยาบคายนี้ได้อย่างไร?

“มิสเตอร์วอเตอร์ บริษัทของเรามีความซื่อสัตย์และจริงใจในการทำงานกับคนอื่นเสมอ โปรดให้เกียรติกันด้วยนะคะ การที่ได้ทำงานร่วมกันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเราทั้งคู่ และมันจะไม่ดีสำหรับเราที่จะทิ้งโอกาสนั้น จริงไหมคะ?”

“ครั้งนี้ฉันจะปล่อยผ่านมันไป ครั้งต่อไปถ้าที่คุณดูถูกฉันอีก คุณจะได้รับจดหมายจากทนายของฉัน!”

“จดหมายเหรอ? ดูถูกกันรึไง?” แบร์รี่ยิ้มเยาะเย้ยออกมา “ซีอีโอซิมเมอร์ คุณคิดว่าคุณเป็นผู้หญิงที่เก่งจริง ๆ เหรอ?”

“ผมอยากจะบอกคุณว่าเรื่องวันนี้ยังไม่จบแค่นี้แน่นอน”

“คุณคิดว่าเราจะอยู่ไม่ได้ถ้าเราไม่ร่วมมือกับบริษัทของคุณงั้นหรือ? ผมขอบอกคุณไว้ว่ามีอีกหลายบริษัทที่อยากร่วมงานกับเรา!”

“แม้แต่สินค้าของเราก็ยังไม่เพียงพอสำหรับพวกเขาเลยด้วยซ้ำ!”

“วอร์เตอร์” แมนดี้ส่งเสียงเย้ยหยันกลับไป “คุณไม่รู้สึกขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือที่ฉันหยิบยื่นให้คุณในวันนั้นเลยเหรอ?!”

แบร์รี่หัวเราะและกอดอก

“ทำไม ซีอีโอซิมเมอร์ ลืม ๆ มันไปซะเถอะ เราต่างก็เป็นนักธุรกิจเหมือนกัน ทั้งหมด