เช้าวันรุ่งขึ้น แมนดี้มาถึงสถานที่ก่อสร้างซิลเวอร์ นิมบัส เมาท์เทน รีสอร์ตในช่วงเวลาเช้าตรู่ตามปกติ

อย่างไรก็ตาม แมนดี้ไม่รู้ว่าควรที่จะรู้สึกอย่างไรเมื่อมองไปที่สถานที่ก่อสร้างที่ว่างเปล่า ไม่ใช่แค่ไม่มีคนงานก่อสร้าง แม้แต่พนักงานสักคนก็ยังไม่มา

เมื่อฮาร์วีย์บอกว่าทุกอย่างจะคลี่คลายในวันนี้ เธอก็แอบตั้งตารอคอยมันอยู่บ้าง

อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ในวันนี้ก็เหมือนกับเมื่อวานทุกประการ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ แมนดี้ก็ยิ้มเยาะกับตัวเอง

'แมนดี้ แมนดี้ เธอกำลังคิดอะไรอยู่กันเนี่ย?'

ถ้าฮาร์วีย์มีความสามารถมากขนาดนั้น เขาจะยังคงเป็นเพียงลูกเขยที่อาศัยอยู่ที่บ้านของภรรยาอยู่ได้อย่างไร?

บางครั้งแมนดี้ก็ไม่เข้าใจเช่นกัน ฮาร์วีย์ทำได้อย่างไร? เขาทนต่อการวิพากษ์วิจารณ์และดูถูกอย่างไม่ลดละจากตระกูลซิมเมอร์ได้อย่างไร?

เมื่อแมนดี้ถอนหายใจอีกครั้ง รถตู้ก็เข้าจอดอยู่ข้างถนนอย่างเงียบ ๆ มีคนในรถกำลังสอดแนมแมนดี้ด้วยกล้องส่องทางไกล

“พี่แฟรงค์ นั่นคือแมนดี้ ซิมเมอร์”

“ไปและรีบไปพาเธอมา พนักงานคนอื่นยังไม่ได้มาทำงาน ถ้าคนเยอะจะรับมือยาก”

แฟรงค์พูดอย่างมุ่งร้ายพร้อม ๆ กับคาบบุหรี่ไว้ในปาก

ร